รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 93

ถังจือซย่าได้สติขึ้นมาเล็กน้อย เธอรู้ว่าตัวเองปลอดภัยแล้ว จึงขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม ผมยาวพะรุงพะรังห้อยย้อยลงมาที่ด้านหลังของเธอ แต่สิ่งที่อยู่ในร่างกายเธอทำให้เธอรู้สึกทุกข์ทรมานเป็นอย่างมาก

เธอมองไปที่สีจิ่วเฉิน สติเหมือนถูกบางสิ่งบางอย่างดึงดูดไป ทำให้เธออยากโอบกอดเขามาก

"คุณจะ...กอดฉันได้ไหม" ถังจือซย่ารู้สึกว่าร่างกายของเธอเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว รู้สึกอึดอัดมาก

สีจิ่วเฉินรู้ว่าเธอต้องการอะไร เขาเหยียดแขนออกมา โอบเธอเข้ามาไว้ในอ้อมอกอย่างแน่น ถังจือซย่าเงยหน้าขึ้น ก็มองเห็นมุมคิ้วและสันจมูกที่เด่นชัดของชายหนุ่ม มองจากมุมที่เธอเห็น นัยน์ตาภายใต้แสงสลัวทำให้คนกลัวได้ แต่กลับขัดกับท่าทางที่อ่อนโยนของเขา

ความเสน่หาจากยาปลุกเซ็กส์ที่ไร้เหตุผล ได้ปลุกเร้าอารมณ์

เดิมทีถังจือซย่าก็สูญเสียสติระลึกรู้ไปแล้ว สายตาของชายหนุ่มทะลุลงไปในก้นบึ้งของหัวใจราวกับขนนก ทำให้เธอทำเรื่องแปลกๆ ออกไป เธอนั่งคุกเข่าเหยียดหลังตรง มือทั้งสองลูบไล้ไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่ม ริมฝีปากแดงระเรื่อค่อยๆ ประทับลงไป

ร่างกายของสีจิ่วเฉินสั่นสะท้าน ผู้หญิงคนนี้จะใช้เขาเป็นยาแก้พิษสินะ

แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม สีจิ่วเฉินก็รู้ดีว่า นี่ไม่ใช่เธอในยามปกติที่มีสติรับรู้ดี เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด เธอล้วนไม่ได้เต็มใจ ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องรู้สึกประหลาดใจ

ในทางกลับกัน พอสติของเธอกลับมาแล้ว จะทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดและเสียใจก็เท่านั้น

และการปฏิเสธเธอ มันก็คือบทสอบในการควบคุมตัวเองของเขา

แต่รสสัมผัสอันหอมหวานที่ได้จากริมฝีปากอันอ่อนนุ่มนั้น ทำให้การควบคุมตนเองของสีจิ่วเฉินเป็นศูนย์ เขายื่นแขนไปโอบรอบเอวของเธอ วินาทีต่อมา ทั้งสองคนก็แนบชิดกันมากขึ้น เขาเปลี่ยนจากผู้ถูกกระทำเป็นผู้กระทำ ชั่วพริบตาเดียวทั้งสองคนก็ลงไปนอนทับกันบนเตียงราวกับฟ้าดินได้มาบรรจบกัน

จูบนี้ ราวกับสายฟ้าสวรรค์ชักนำอัคคีพสุธา เมื่อมันเริ่มต้นขึ้นแล้วก็หยุดมันไม่ได้อีก

อย่างไรก็ตาม สีจิ่วเฉินก็ไม่กล้าล่วงเกินเธอจริงๆ ในขณะที่ถังจือซย่าไร้สติสัมปชัญญะ เธอก็ถูกชายหนุ่มอุ้มไปยังห้องอาบน้ำ เธอถูกนำมาวางไว้ในอ่างอาบน้ำ ค่ำคืนในฤดูร้อน อุณหภูมิของน้ำยังคงเย็นมากจริงๆ ร่างกายของถังจือซย่าค่อยถูกน้ำเติมเต็ม เธอเอนตัวพิงที่ขอบอ่าง หายใจแผ่วเบาอย่างหมดแรง

สติรับรู้ของเธอค่อยๆ กลับคืนมา เธอเงยหน้าขึ้น สมองว่างเปล่าไปชั่วขณะหนึ่ง หลังจากนั้น ถังจือซย่าก็เกิดความรู้สึกอยากตายขึ้นมา เมื่อครู่นี้เธอจู่โจมเข้าจูบเขาใช่ไหม

แน่นอนว่า เธอยังจำได้ว่าเธอพยายามพลีกายให้เขาอีกด้วย

"ได้สติขึ้นมาแล้วเหรอ" สีจิ่วเฉินยืนอยู่ข้างอ่าง มองดูเธอด้วยสายตาที่เป็นห่วงเป็นใย แต่ดูเหมือนว่าเขาจะต้องการน้ำเย็นๆ มาราดใส่ร่างกายเหมือนกัน เพราะร่างกายของเขาก็ยังร้อนรุ่มอยู่

ถูกผู้หญิงคนนี้ปลุกเร้าอารมณ์เมื่อกี้ บวกกับเห็นสภาพเธอที่โผล่ขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำ เขาทนไหวก็แปลกแล้ว

ถังจือซย่าได้สติกลับคืนมา เธอเริ่มจะจำเรื่องราวหลายสิ่งหลายอย่างขึ้นมาได้ ทำไมเธอถึงได้ไปอยู่บนเตียงของชายแก่คนนั้น เรื่องทั้งหมดทั้งมวลเริ่มต้นจากข้อความที่ได้รับจากหนุ่มคาวบอยนั่น เธอไปที่ซอยนั้นจากนั้นก็ถูกคนโปะยาสลบแล้วพาขึ้นรถมา ต่อมาก็ฟื้นขึ้นมาที่บนเตียง

ชัดเจนมาก เธอถูกส่งตัวให้ชายแก่คนหนึ่ง ถังจือซย่ามองไปที่เสื้อผ้าของตนเองที่ยังสวมใส่เอาไว้ครบ เห็นได้ชัดว่าผ่านประสบการณ์ที่น่ากลัวมาโดยไม่ได้รับอันตรายใดๆ

"ขอบคุณนะ” ถังจือซย่าเงยหน้าขึ้น มองไปทางชายร่างสูงที่ยืนพิงประตูอยู่พลางกล่าวขอบคุณ หากไม่ได้เขาที่รีบมาช่วยเธอ ผลที่ตามมาของเธอก็น่ากลัวเกินกว่าที่จะจินตนาการได้

"ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ ใครวางยาสลบคุณแล้วพาตัวมาส่งบนเตียงให้ชายคนนั้น" นัยน์ตาของสีจิ่วเฉินโกรธเกรี้ยวดั่งไฟที่เผาไหม้ เธอไม่รู้จักปกป้องดูแลตนเองหรืออย่างไร

ถังจือซย่าถอนหายใจ พลางลุกขึ้นมาจากน้ำ ทันใดนั้น เธอก็นั่งลงไปอีกครั้ง เพราะเสื้อผ้าที่เปียกโซกไปด้วยน้ำ ทำให้เห็นรูปร่างของเธอได้อย่างชัดเจน

"เอาชุดมาให้ฉันใส่สักชุดได้ไหม" ถังจือซย่าเงยหน้ามองชายหนุ่มอย่างขอความช่วยเหลือ

ไม่นานนักสีจิ่วเฉินก็ได้ให้พนักงานนำชุดมาหนึ่งชุด เขาส่งชุดให้เธอ ถังจือซย่าเพลิดเพลินอยู่กับการอาบน้ำและสระผม ขณะที่กำลังจะออกมาอีกครั้ง เธอปล่อยผมที่ยาวสยายลงมาถึงเอว เธอสวมชุดกระโปรงสีครีม แลดูงดงามสะอาดตา

ชายหนุ่มที่อยู่บนโซฟาจ้องมองอย่างไม่ละสายตา ดีใจที่คืนนี้เธอไม่เป็นอะไร