รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 94

และในเวลานี้เองที่ ถังจือซย่าก็ได้ยินเสียงSMS ในขณะที่เธอกำลังตึงเครียดอยู่ เธอก็นั่งลงบนโซฟาหยิบมือถือขึ้นมาแล้วเปิดดูข้อความ

เห็นเพียงข้อความข่มขู่ส่งมา "ถังจือซย่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เธอควรทำเหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนจะดีทึ่สุด ไม่อย่างนั้นเธอก็เตรียมแบกรับผลที่ตามมาเอง อย่าหาว่าฉันไม่เตือน"

"นึกถึงลูกของเราให้มากๆ นะ!" จากนั้นก็ตามมาอีกหนึ่งประโยค

ความเกลียดชังที่รุนแรงแผ่ซ่านออกมาจากดวงตาของถังจือซย่า ที่แท้ก็เป็นไอ้สารเลวนี้ที่พาตัวเธอมานี่เพื่อให้อยู่กับคนอื่น

"ไอ้สารเลวนั่นล่ะ" ถังจือซย่าเอ่ยถามชายหนุ่ม

น่าจะถูกคุมตัวไปสถานีตำรวจแล้ว"

ถังจือซย่าเดินไปที่หน้าเตียง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรไปที่แผนกต้อนรับ จากนั้นจึงถามปลายสายว่า "ส่งตัวคนสารเลวนั่นไปสถานีตำรวจหรือยัง"

"คุณคือคนที่เพิ่งจะถูกทำร้ายเมื่อครู่นี้ใช่ไหม! เจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังเดินทางมา เขาถูกพวกเราควบคุมตัวไว้ที่ป้อมยามแล้ว"

"ป้อมยามอยู่ที่ไหน" ถังจือซย่าเอ่ยถาม

“อยู่ที่ชั้นสาม”

ถังจือซย่าวางสาย หันกลับไปพูดกับชายหนุ่ม "คืนนี้ ขอบคุณคุณนะคะ ประธานสี ฉันยังมีธุระขอตัวก่อนนะคะ"

พูดจบ ถังจือซย่าก็เปิดประตูเตรียมที่จะออกไป ชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังก็ก้าวเท้ายาวๆ ตามเธอออกไปเช่นกัน

ถังจือซย่าเข้าไปในลิฟต์ เขาก็ตามเข้าไปในลิฟต์เช่นกัน จ้องมองที่เธอพลางเอ่ยถาม "คืนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น"

ถังจือซย่าไม่อยากให้มันยืดเยื้อจนเกินไป เธอรวบผมที่ยาวพลางกล่าว "ไม่มีอะไร ก็แค่ซวยก็เท่านั้น ติดกับดักคนชั่ว"

สีจิ่วเฉินเมื่อเห็นว่าเธอไม่อยากจะพูดอะไรมาก เขาจึงโกรธเล็กน้อยโดยไร้เหตุผล มือใหญ่ของเขาคว้าไปที่ข้อมือของเธอ พลางเอ่ยถามอีกครั้ง "ถังจือซย่า บอกฉันมาว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมถึงถูกผู้ชายคนนี้ลวนลามได้"

แน่นอนว่าถังจือซย่าไม่อยากให้ทั้งโลกรู้ว่าพ่อของลูกคือหนุ่มคาวบอยไร้ยางอายนั่น เธอมองบนอย่างใจเย็น "เลิกถามได้แล้ว ฉันไม่อยากพูด"