ทว่าผู้หญิงต่างมีความรักที่พิเศษกับผู้ชายประเภทนี้ และผู้หญิงทุกคนก็ปรารถนาจะเห็นเขาวางท่าทางน่าเกรงขามลง แสดงความอ่อนโยนและความรักลึกซึ้งแทน
อันฉีกลับเข้าห้องก็นั่งบนเตียงกอดเข่าเหม่อลอย ยังคงถูกความรู้สึกผิดหนักหน่วงเกาะกุม เธอคิดว่าอีกไม่นานก็จะได้กลับบ้านและเจอกับอันนั่วแล้ว ดังนั้น เธอต้องอยู่ห่างจากเนี่ยเหยียนเฟิงให้มากหน่อย และลบเลือนทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ไปให้หมดสิ้น
อันฉีมีความคิดที่แน่วแน่ว่าเธอจะต้องไม่ทำร้ายอันนั่ว
อันฉีนั่งเหม่อเนิ่นนานจนไม่ทันรู้สึกตัวว่าลืมอาหารมื้อค่ำเสียแล้ว เสี่ยวซื่อนั่นเองที่เป็นคนมาเคาะประตูเรียกเธอ
"คุณอันฉีครับ ได้เวลากินข้าวเย็นแล้ว ไปกินข้าวกันเถอะ!"
อันฉีเปิดประตู นัยน์ตาที่แดงก่ำมองเขา “ฉันกินไม่ลง พวกคุณไปเถอะ!”
“ถ้างั้นผมจะขอให้ห้องครัวทำบะหมี่จืดๆ ให้คุณดีไหมครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะ ฉันอยากพักผ่อน” อันฉีส่ายหน้า
เสี่ยวซื่อมองเธออย่างรู้สึกสงสาร "คุณคงไม่ได้ทะเลาะกับลูกพี่ใช่ไหม!"
“เปล่าค่ะ เราไม่ได้ทะเลาะกัน แค่มีบางอย่างเกิดขึ้น เสี่ยวซื่อ ช่วยบอกคนอื่นด้วย หัวหน้าทีมเนี่ยกับฉันเป็นแค่เพื่อนกัน” อันฉีเอ่ยกำชับ
เสี่ยวซื่อตะลึงนิดหน่อย ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะหนักหนา! คุณอันฉีกำลังปฏิเสธการคบหากับหัวหน้างั้นเหรอ
"อ้อ! ครับๆ ผมจะไปบอกตามนี้" เสี่ยวซื่อพยักหน้า จากนั้น จู่ๆ สายตาแหลมคมก็สังเกตเห็นว่าใบหน้าของอันฉีแดงเรื่อผิดปกติ จึงรีบถามว่า "คุณโอเคไหม! ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า”
"เปล่าค่ะ ฉันสบายดี" อันฉียิ้มตอบ ตอนนี้เอง เธอรู้สึกวิงเวียนจนต้องรีบจับประตู พูดกับเสี่ยวซื่อต่อว่า "ฉันสบายดี ไม่ต้องห่วงหรอก"
“ผมเห็นว่าคุณท่าทางเหมือนไม่ค่อยสบาย คุณป่วยหรือเปล่า!” เสี่ยวซื่อยังคงซักถามด้วยความเป็นห่วง
“แต่ฉันเพิ่งเห็นว่าสีหน้าคุณอันฉีดูไม่ค่อยปกติ เหมือนกับว่าป่วย แต่เธอไม่ยอมบอก ฉันถึงได้เป็นห่วง” เสี่ยวซื่อพูดอย่างเป็นกังวล
"งั้นเดี๋ยวบอกหัวหน้าเนี่ยสิ! เรื่องนี้ลูกพี่ไปดูแลจะดีที่สุด พวกเราไม่เหมาะ" อาซงเสนอ
หลังจากเสี่ยวซื่อกินอิ่ม ก็มาเคาะประตูห้องของเนี่ยเหยียนเฟิง แต่ไม่มีใครเปิดประตู เห็นได้ชัดว่าเนี่ยเหยียนเฟิงไม่ได้อยู่ในห้อง
ในเวลานี้ ลูกทีมคนหนึ่งที่เดินผ่านมาบอกว่า "หัวหน้าเนี่ยเพิ่งไปหาทีมรักษาความปลอดภัย ดูเหมือนจะมีเรื่องต้องหารือกัน"
เสี่ยวซื่อพยักหน้า เขารู้ดีว่าจะไปรบกวนไม่ได้ ในเมื่อเป็นงานสำคัญของพวกเจ้าหน้าที่อาวุโส เสี่ยวซื่อจึงทำได้เพียงเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อน และกลับไปทำงานในห้องประชุม
ตอนนี้พบข้อมูลของลิปสติกแล้ว มันถูกโพสต์บนศูนย์กลางการซื้อขายของเว็บมืด พวกเสี่ยวซื่อก็มีบัญชีบนเว็บมืดและยังแสดงบทบาทหนึ่งด้วย แหล่งข้อมูลของพวกเขาแม่นยำ ไม่นานก็ดึงดูดหลายคนให้ค้นหาและสนใจ
องค์กรและกลุ่มที่เคลื่อนไหวที่นี่ไม่มีทางเสียความพยายามโดยเปล่าประโยชน์ ดังนั้น พวกเขาส่วนใหญ่จึงล้มเลิกไป แม้แต่พวกคนที่อยู่ในประเทศ ก็ถอนคนกลับไปแล้วไม่น้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...