รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 941

“รถคือของใครเหรอคะ! เขาจะไปส่งฉันงจริงๆ เหรอคะ” อันฉีถามพลางจับแขนถามเสี่ยวซื่อให้แน่ใจ

“ผมรับประกันว่าเขาจะพาคุณกลับไปครับ” เสี่ยวซื่อพยักหน้าอย่างจริงจัง

“แล้วถ้าเขาทิ้งฉันล่ะคะ” อันฉีขมวดคิ้ว

“ถ้าเขากล้าทิ้งคุณ องค์กรก็จะไม่ปล่อยเขาเอาไว้แน่ครับ คุณสบายใจได้ครับ”

อันฉีคิดกับตัวเองว่า คนที่พวกเสี่ยวซื่อจะไปช่วยจะเป็นเนี่ยเหยียนเฟิงหรือไม่ งั้นแสดงว่าเธอไม่ควรรบกวนพวกเขาสินะ! เธอพยักหน้า “ตกลงค่ะ งั้นเดี๋ยวฉันจะนั่งรถคนนั้นกลับไปแล้วกันนะคะ พวกคุณไปก่อนเลยค่ะ!”

“ได้ครับ หลังจากที่เราออกไปกันแล้ว คุณค่อยไปหาเขา ตกลงไหมครับ” หลังจากเสี่ยวซื่อพูดจบ เขาก็สบตากับอาซงและคนอื่นๆ จากนั้นพวกเขาก็ลากอันฉีไปยังจุดอับสายตา “คุณรอที่นี่สักสิบนาที แล้วค่อยไปนะครับ”

“ทำไมล่ะคะ” อันฉีระแวงสงสัยเล็กน้อย ทำไมต้องเอาเธอแอบมาไว้ตรงนี้ล่ะ

“ยังไงซะ ทำตามที่เราบอกนะครับ” หลี่หลงซินหัวเราะหึๆ

จากนั้นพวกเขาสองสามคนก็ขึ้นรถไป และหลังจากขับออกไป และขับถอยกลับเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว แต่ยังไม่ได้ออกไป เพียงแต่ซ่อนตัวอยู่ตรงนั้น

ภายในรถ อู๋เจียนขมวดคิ้วและพูดขึ้นว่า “พวกนายไม่กลัวว่า หัวหน้าทีมเนี่ยจะเล่นงานพวกนายแล้วรึไง”

“ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัว ยังไงพวกเราก็ทำเพื่อพวกเขาไหมล่ะ! ไม่งั้นหัวหน้าทีมเนี่ยจัดการเราเละแน่เลย”

“คุณอันฉีคงนึกไม่ถึงว่า คนที่จะไปส่งเธอก็คือหัวหน้าทีมเนี่ย”

“หัวหน้าทีมเนี่ยก็คงนึกไม่ถึงว่าเหมือนกันว่า เราจะทิ้งคุณอันฉีไว้ที่นี่”

หัวใจของอันฉีเต้นแรงราวกับเสียงตีกลองที่ดังรัว พวกเสี่ยวซื่อต้องการให้เธอนั่งรถใครกันแน่ ยังไงซะ ทางบนภูเขาก็ต้องใช้เวลาสองชั่วโมงในการเดินทาง ถ้าเข้ากันไม่ได้ก็คงจะลำบากเลยแหละสำหรับผู้ที่ไม่สะดวก

อันฉีเหลือบมองนาฬิกาบนข้อมือของเธอ แล้วหันกลับมามองที่รถของเสี่ยวซื่อ ซึ่งขับหายออกไปแล้ว อันฉีรอดูอยู่สิบนาที และในที่สุดเธอก็รวบรวมความกล้าที่จะออกมาจากมุมถนน แล้วตรงไปทางรถเอสยูวี สีดำคันนั้น

ในขณะนี้ ชายที่ทำงานอยู่ที่เบาะหลังกำลังรัวพิมพ์บนแป้นพิมพ์อยู่ สัมผัสอันเฉียบคมของเขาทำให้รู้ว่ามีใครบางคนกำลังเข้าใกล้รถมา เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเนี่ยเหยียนเฟิงเบิ่งขึ้นเล็กน้อย

ทำไมเป็นอันฉีไปได้ล่ะ