รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 96

แต่ว่า น้ำเสียงที่ดูเหมือนไม่เต็มใจของเธอนี้ ยังคงทำให้คนแถวนี้รู้สึกไม่ดีดังเดิม ดูเหมือนว่าที่เลี้ยงข้าวเขา เพราะถูกบีบบังคับอย่างไรอย่างนั้น

“เมื่อกี้นี้ทำไมต้องปล่อยไอ้เวรนั่นไป ไม่คุมตัวส่งให้ทางสถานีตำรวจ แล้วคืนนี้เธอไปอยู่ที่โรงแรมได้ยังไง" สีจิ่วเฉินยังคงถามหาสาเหตุ

ถังจือซย่าจึงแต่งเรื่องโกหก "ฉันถูกคนหลอกให้มาที่นี่ ผู้ชายคนนี้ฉันเองก็ไม่รู้จัก"

"ใครหลอกเธอ"

"ก็แค่คนที่รู้จักกันตอนกินข้าว

"เธอขอความช่วยเหลือจากเขาเหรอ" สีจิ่วเฉินซักถามเสียงต่ำ

ถังจือซย่ารู้สึกว่าโกหกต่อไม่ได้แล้ว เธอจึงตอบไปส่งๆ "อืม"

"ถังจือซย่า เธอจำไว้นะ ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรที่ต้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่น ก็มาขอให้ฉันช่วยดีกว่า อย่างน้อยๆ ฉันก็ไม่มีทางจะคิดร้ายกับเธอ" สีจิ่วเฉินกล่าวเตือนสติประโยคหนึ่ง

ถังจือซย่าไม่อยากเห็นด้วยกับคำพูดนี้ของเขา เขาฉวยโอกาสจากเรื่องต่างๆ มาหลายครั้งแล้ว เธอล้วนไม่ได้ซักไซ้เท้าความ!

"ได้ ตกลง" ถังจือซย่าตอบส่งๆ ไป

สีจิ่วเฉินคิดถึงเรื่องที่ปล่อยไอ้สวะนั่นไป ยิ่งก็ยิ่งยากมากที่บรรเทาความโกรธของเขาให้เบาบางลง

และในเวลานี้เอง เสียงโทรศัพท์จากรถของสีจิ่วเฉินก็ดังขึ้น ชื่อซ่งซานก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอควบคุม สีจิ่วเฉินเหลือบไปมองเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้รับ

ถังจือซย่าเห็นว่าเป็นชื่อของซ่งซาน ความรู้สึกรังเกียจจึงฉายแววออกมาจากดวงตาของเธอ

เสียงริงโทนดังขึ้น แต่สีจิ่วเฉินก็ไม่รับสักที ปล่อยให้เสียงเรียกเข้าตัดไปเอง

"ทำไมถึงไม่รับสายล่ะ! หากแฟนคุณมีเรื่องด่วนต้องติดต่อคุณล่ะ" ถังจือซย่าจงใจถามเขา

"ซ่งซานไม่ใช่แฟนของฉัน เป็นเพียงเพื่อนเท่านั้น" สีจิ่วเฉินปฏิเสธออกมา

"เหรอ! เพื่อนที่เคยร่วมเตียงด้วยน่ะนะ"ถังจือซย่าอดที่จะพูดเหน็บแนมไม่ได้

สีจิ่วเฉินเหลือบมองเธอเล็กน้อย พลางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง "เธอถือสาเรื่องที่ฉันเคยร่วมเตียงกับซ่งซานด้วยเหรอ"

ถังจือซย่าถามกลับ "ทำไมฉันจะต้องถือสาด้วย ไม่ว่าคุณจะเคยร่วมเตียงกับผู้หญิงคนไหน ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันทั้งนั้น"

สีหน้าสีจิ่วเฉินดูแย่ยิ่งขึ้น ขมวดคิ้วแน่น ทุกคำพูดของผู้หญิงคนนี้ล้วนทำให้เขาโกรธ

บรรยากาศในรถแลดูอึมครึมขึ้นมาทันที ถังจือซย่ารู้สึกประหม่าเล็กน้อย เธอแอบสังเกตมองชายหนุ่มที่กำลังขับรถอยู่ แสงสว่างจากไฟถนนที่สาดส่องกระทบใบหน้าที่หล่อเหลาของเขานั้น ยิ่งเน้นให้ดูทรงพลัง เสื้อเชิ้ตสีขาวพอดีตัวที่แม้จะใส่มาแล้วทั้งวัน ยังคงไม่มีรอยยับแม้แต่น้อย ใบหน้าด้านข้างของเขาได้องศาอย่างเด่นชัด ราวกับเทพเจ้าลงมือวาดรูปหน้าที่สมบูรณ์แบบของเขาด้วยตนเอง