รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 963

อันนั่วไม่เพียงแต่ชอบเขา แต่ภายในใจยังชื่นชมเขาอีกด้วย เพราะอำนาจที่แผ่ออกมาจากตัวเขาทำให้ใครๆ ก็ต่างพากันเคารพ

อันนั่วหายใจถี่ เธอประสานมือเข้าหากันเพื่อลดความตื่นเต้น การเจอกับเนี่ยเหยียนเฟิงตัวต่อตัวแบบนี้ทำให้เธอประหม่าไม่น้อย

“เหยียนเฟิง” อันนั่วกล่าวทักทาย เธอนั่งลงตรงข้ามเขา

เนี่ยเหยียนเฟิงรีบซ่อนแววตาที่กำลังครุ่นคิดอยู่เมื่อครู่และหันไปทางเธอ อันนั่วเม้มริมฝีปากเข้าหากัน เธอไม่กล้าสบตาเขาโดยตรง

“คุณมาแล้วเหรอ” เนี่ยเหยียนเฟิงทักทายกลับ และยื่นเมนูอาหารให้เธอ “สั่งอาหารเถอะ!”

“พี่สั่งเถอะ! ฉันกินอะไรก็ได้” อันนั่วพูดอย่างเขินอาย

เนี่ยเหยียนเฟิงเรียกพนักงานให้มารับออเดอร์ เขาสั่งอาหารไปทั้งหมดสี่เมนู เมื่อสั่งอาหารเสร็จจึงลุกขึ้นเพื่อรินน้ำชาให้อันนั่ว

อันนั่วรีบลุกขึ้น “ฉันทำเองได้ค่ะ!”

“คุณอันนั่ว คือผมมีเรื่องจะคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว” เนี่ยเหยียนเฟิงพูดอย่างเกรงใจ

“พี่พูดได้เลย!” อันนั่วมองเขาด้วยสายตาแห่งความหวัง เธออยากฟังว่าเขาจะพูดอะไร

เนี่ยเหยียนเฟิงสบตาเธอ และพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ผมต้องการให้พวกเราถอนหมั้นกัน”

‘เพล้ง’ ถ้วยชาที่อันนั่วเพิ่งจะถือขึ้นมาร่วงลงบนพื้น โชคดีที่ยังไม่ทันได้รินชาลงไปมากนักน้ำจึงกระเซ็นออกมาเพียงเล็กน้อย อันนั่วก้มลงไปมองด้วยความตกใจ สีหน้าของเธอดูสับสน

เธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าที่เนี่ยเหยียนเฟิงขอนัดเจอกับเธอเพียงเพราะจะพูดเรื่องถอนหมั้น

“ทำไมล่ะ” ภายในใจของอันนั่วเต็มไปด้วยความปวดร้าวและเสียใจ