รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 98

การประชุมจบลง

ไอ้หย่าหยุดเธอไว้แบบกะทันหัน “ถังจือซย่า ถ้าเก่งจริงเรามาสู้กันแบบยุติธรรม ถ้าเธอได้รางวัลเพราะใช้เส้นสาย ฉันจะดูถูกเธอ”

ถังจือซย่ารู้สึกงงมาก ไอ้หย่าพูดแบบนี้กับเธอทำไม？ในเมื่อเป็นคู่แข่งกัน ไอ้หย่าไม่เคารพเธอก่อน งั้นเธอก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจแล้ว

“ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดอะไร ฉันก็ใช้ความสามารถของตัวเองมาตลอด”

‘เหอะ!’ ไอ้หย่าหัวเราะเยาะเย้ยแล้วเดินจากไป

ประมาณสิบเอ็ดโมง ถังจือซย่าหายใจเข้าลึกๆ และกดโทรออกไปที่สายของห้องประธาน

‘ฮัลโหล!’ เสียงอันเป็นเอกลักษญ์ของสีจิ่วเฉินดังออกมา

“ฉันคือถังจือซย่า ประธานสีเที่ยงนี้มีเวลาว่างมารับประทานมื้อเที่ยงด้วยกันไหม?” ถังจือซย่าถามเขา

“อืม! ร้านอาหารฉันเป็นคนจองเอง” สีจิ่วเฉินตอบ

ถังจือซย่ากังวล กลัวว่าผู้ชายคนนี้จะไปจองร้านอะไรที่แพงๆ กระเป๋าตังค์เธอต้องเจอปัญหาแน่ๆ

“ฉันรู้จากร้านอาหารที่อร่อยอยู่ร้านหนึ่ง...อย่างนี้ดีไหม...” ถังจือซย่าพยายามไม่ให้เงินหลุดออกไปจากกระเป๋ามากนัก

“ทำไม? ไม่เต็มใจที่จะเลี้ยงข้าวผม?” ชายหนุ่มพูดแบบประชด

“ไม่ใช่ซะหน่อย ก็ได้ คุณเลือกเถอะ!” ถังจือซย่าตอบแบบกล้าหาญ

ทางนั้นวางสายไปแล้ว เธอหายใจเข้าแบบไม่รู้ตัว ดูท่าทางของสีจิ่วเฉินแล้วต้องกินจนเธอกระเป๋าแฟบแน่ ก็ได้! เอาไงเอากัน ใครใช้ให้เมื่อคืนเขาช่วยเธอเอาไว้ละ?

ใกล้จะถึงสิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว ถังจือซย่าได้รับข้อความส่วนตัวจากสีจิ่วเฉิน “อีกสิบนาที เจอกันที่ลานจอดรถ”

ถังจือซย่าตอบกลับว่า “โอเค”

เธอเก็บกระเป๋าเสร็จก็ออกไปเลย ตรงไปที่ลิฟต์ เธอเดินเข้าลิฟต์แล้วกดไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินชั้นสอง ที่นั่นเป็นที่จอดรถของแขกวีไอพี