ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 18

วันต่อมา ก็คือวันตลาดในเมืองชางผิง

ตอนเช้า ลู่ม่านก็ลุกขึ้นเอาดอกเบญจมาศที่ครั้งก่อนเด็ดมาตากแห้งแล้วใส่ในกระเป๋าผ้า แล้วเอาไว้ในตะกร้าแบกไว้ที่หลัง

วันนี้ นางจะไปตรวจสอบดูในตลาดก่อน

หมู่บ้านไป่ฮัวอยู่ไม่ไกลมากจากเมืองชางผิง แต่ก็ไม่ได้ใกล้เช่นกัน

ทั้งสองออกไปตั้งแต่เช้าตรู่ น่าจะถึงประมาณกลางวัน เพราะเป็นตำบลที่ใกล้กับเมืองหลวง ตำบลชางผิงก็ถือว่ายังคึกคักอยู่

ยุคก่อนราชวงศ์ถังในตอนนี้เริ่มทำการค้าระหว่างประเทศแล้ว ตำบลนี้มีสินค้าจากต่างประเทศมากมาย ยังมีพ่อค้าต่างชาติอีกมากมาย

เฉินจื่ออานพาลู่ม่านไปขายสัตว์ที่ล่ามาได้อย่างเชี่ยวชาญ มีร้านอาหารที่ชื่อว่าหอเซียงหม่านในตำบลนี้สั่งซื้อ เพราะทางร้านขายดีมาก ดังนั้นทุกวันพวกเขาจึงใช้เนื้อสัตว์เยอะมาก

พนักงานหลังครัวต่างก็รู้จักดีกับเฉินจื่ออาน ดังนั้นพอมาถึงแล้ว ก็เรียกให้ชั่งทันที

ไก่ป่าหกตัว กระต่ายสี่ตัว รวมทั้งหมดห้าร้อยแปดสิบเหวิน มองดูเงินอันน้อยนิดนี้ ยังไม่ถึงครึ่งของเงินสามพวงเลย ยังเป็นสัตว์ที่ล่าสะสมมาหลายวันถึงจะขายได้แบบนี้

ลู่ม่านอดไม่ได้ถอนหายใจแทนเฉินจื่ออาน

หลังจากที่ออกมาแล้ว เฉินจื่ออานก็มองดูลู่ม่าน “ดอกเก๊กฮวยของเจ้าจะขายยังไง?”

ลู่ม่านครุ่นคิด “มีร้านยาที่ใหญ่หน่อยไหม?”

เฉินจื่ออานรู้อยู่แล้ว จึงพาลู่ม่านไปที่ร้านยาฉืออานที่อยู่ตรงสุดถนน ว่ากันว่า นั่นเป็นสาขาร้านยาที่ใหญ่ที่สุดในยุคก่อนราชวงศ์ถัง

ตอนที่ทั้งสองไปถึง หน้าประตูก็มีผู้คนยืนอยู่มากมาย ลู่ม่านชะโงกหัวเข้าไปมอง ด้านในมีทุกห้องต่างก็มีหมอนั่งตรวจอยู่ หน้าประตูมีผู้ช่วยหมอที่คอยรักษาระเบียบ เป็นเหมือนกับพยาบาล