ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 88

เป็นลานขนาดใหญ่ที่ถูกล้อมเอาไว้ ด้านนอกมีประตู เดินเข้าไปในลานตรงกลางมีโรงงานอยู่ ด้านในแบ่งออกเป็นหลายส่วน ทุกกระบวนการแยกออกเป็นส่วนๆเหมือนกัน

ชาวบ้านต่างก็คิดว่า นี่คือรูปแบบความคิดของตระกูลใหญ่ แต่ความจริงแล้ว นี่คือการสร้างตามการออกแบบสมัยใหม่ของลู่ม่าน

วิธีนี้ สามารถรับรองความปลอดภัยและความสะอาดของอาหาร และรับรองได้ถึงความลับของทุกกระบวนการ ถึงแม้ว่า การทำบะหมี่กึ่งสำเร็จจะง่ายต่อการทำตามมาก แต่ก็สามารถยื้อระยะเวลาในถูกขโมยสูตรไปได้

เช่นนั้น พวกนางก็สามารถเป็นคนแรกที่คว้าโอกาสนี้ไว้ การตลาดก็เป็นแบบนี้ คว้าโอกาสไว้สำคัญกว่าทุกอย่าง!

ไม่ว่าจะเป็นโลกโบราณหรือโลกอนาคต พิธีขึ้นบ้านใหม่ก็เป็นเรื่องที่สำคัญมากเช่นกัน พิธีการจะขาดไปไม่ได้เชียว! ดังนั้น ลู่ม่านก็จึงซื้อลูกอมขนมเครื่องดื่มไว้ก่อน

ทุกอย่างแยกห่อด้วยกระดาษน้ำมัน รอเสียงจุดประทัดดังขึ้น ก็เรียกให้คนงานไปสาดของบนคานบ้าน ในนั้นยังมีเหรียญเงินรวมอยู่ด้วย

นี่ถือเป็นครั้งแรกของหมู่บ้านไป่ฮัวเลย

ทุกบ้านต่างก็จะสร้างคานบ้านไว้ แต่อย่างมากก็สาดแค่ขนมที่ที่บ้านทำเองก็จบเรื่องแล้ว ไม่มีคนมาสาดลูกอมและเงินหรอก

ได้รับข่าวนี้ ทุกคนในหมู่บ้านก็มารวมตัวกันที่บนภูเขา

เพิ่งจุดประทัดเสร็จ ลู่ม่านก็ปิดหูอย่างดีใจ ทันใดนั้นด้านหน้าก็มีเสียงประทัดดังขึ้นอีกครั้ง ลู่ม่านมองไปที่เฉินจื่ออาน

“จื่ออาน? เจ้าซื้อประทัดมาอีกเหรอ?”

เฉินจื่ออานส่ายหัว “มีแค่นี้นะ พวกเราเพิ่งปล่อยไปหมดเอง”

ทั้งสองลังเลอย่างมาก กำลังคิดอยู่นั้น ท่านอู๋กับผู้ดูแลร้านของร้านยาฉืออานก็เดินเข้ามา ด้านหลังยังมีคนยกของขวัญมาอีกด้วย

“ยินดีกับน้องเฉินและแม่นางลู่ด้วย” ผู้ดูแลร้านพูดด้วยรอยยิ้ม

ท่านอู๋ก็ทำตามใจ เข้ามาก็ขอเลยว่า “วันนี้ข้ามายินดีกับพวกเจ้านะ อาหารตอนเที่ยงยัยหนูเจ้าต้องลงมือเองนะ”

ลู่ม่านยิ้มแล้วพยักหน้า “ได้เลย!”

วันนี้เป็นวันดี นางจะไม่ทะเลาะกับท่านอู๋

มีคนรู้จักผู้ดูแลร้านของร้านยาฉืออาน ต่างก็ซุบซิบขึ้นมาทันที “เฉินจื่ออานไปรู้จักกับคนในร้านยาฉืออานเมื่อไหร่กันนะ? ดูไม่ออกเลยจริงๆ”

“น่าจะไม่ใช่นะ? คนของร้านยาฉืออาน จะรู้จักกับเฉินจื่ออานได้ยังไง? น่าจะรู้จักกับคนตระกูลจวงนะ?”

“ใช่ เจ้าพูดถูก!”

ลู่ม่านได้ยินเสียงซุบซิบพวกนั้น ก็สบตากับเฉินจื่ออานเงียบๆ

เชิญคนเข้าไปทั้งหมดแล้ว งานเลี้ยงตอนเที่ยง ลู่ม่านจัดที่กลางลานโรงงาน โรงอาหารของโรงงานก็สร้างเสร็จพอดี พื้นที่ก็กว้างมากด้วย

เพิ่งนั่งลง ด้านนอกก็มีเสียงประทัดดังขึ้นอีกครั้ง ที่แท้ก็เป็นเถ้าแก่จางนี่เอง

ปีก่อน เพราะเรื่องของผลไม้กวน ลู่ม่านคิดว่าความสัมพันธ์ของสองบ้านจะไม่ดีเสียแล้ว แต่ตอนนี้ เถ้าแก่จางเข้ามาขอโทษ บอกว่าตัวเองใจร้อนเกินไป

ทั้งสองร่วมงานกันดีๆมาตลอด ลู่ม่านก็ไม่อยากเสียเพื่อนไปเหมือนกัน

นึกไม่ถึงว่า วันนี้เขาจะมาด้วย

ใกล้จะถึงเวลาอาหารเที่ยงแล้ว เฉินจื่ออานเข็นรถเข็นออกไปด้านนอก มองดูผู้คนที่มาร่วมงาน แต่ว่า มองยังไงก็ไม่เป็นคนที่เขาอยากเจอ

เฉินจื่อฉายที่มาช่วยงานแต่เช้าก็เรียกจากด้านในว่า “จื่ออาน ด้านในมีคนเรียกเจ้า”

“ขอรับ!” เฉินจื่ออานตอบรับ ในที่สุดก็อดไม่ได้ถามไปว่า “พี่ ทำไมพ่อถึงยังไม่มาล่ะ?”

เฉินจื่อฉายยิ้มอย่างลำบากใจ “พ่อบอกว่าวันนี้มีธุระ เลยมาไม่ได้น่ะ”