องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1025

เจิ้นเป่ยอ๋องหลี่ทงกลับเข้าเมืองแล้ว

กุนซือเป้าชุนชิวสุภาพโพกผ้าที่ศีรษะมารายงานทันที

“จอมทัพ ตามรายงาน ฮ่องเต้ราชวงศ์อู่เดินทางไปยังเมืองหลวงแคว้นหนานแล้ว เกรงว่ามะรืนก็จะสถาปนาแคว้น ประกาศต่อทั่วหล้าแล้วขอรับ!”

“วันมะรืนหรือ”

เจิ้นเป่ยอ๋องแววตาเกร็งไปเล็กน้อย จากนั้นก็พยักหน้าพูด

“สถาปนาแคว้นที่เมืองหลวงแคว้นหนานไปก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้ ควรทำอย่างไรก็ทำไปเถอะ”

กุนซือพยักหน้า มิได้พูดเรื่องนี้มาก

จากนั้น

เป้าชุนชิวลังเลครู่หนึ่งแล้วจึงเอ่ย

“จอมทัพ ยังมีอีกเรื่องหนึ่งขอรับ จอมทัพของกองทัพเหยียนโจวสามแสนคนคือเหยียนอ๋องรุ่นเยาว์ คือองค์ชายสี่ขอรับ! เรื่องนี้ข้าน้อยไม่ค่อยเข้าใจจุดประสงค์ของฮ่องเต้ราชวงศ์อู่เลยจริง ๆ”

เมื่อพูดออกมา

เจิ้นเป่ยอ๋องนัยน์ตาหดเล็กฉับพลัน มองกุนซือแล้วถามเสียงหนัก

“ที่เจ้าพูดมาเป็นความจริงหรือ!”

เป้าชุนชิวตกตะลึง!

คิดไม่ถึงว่าเจิ้นเป่ยอ๋องจะมีปฏิกิริยารุนแรงเช่นนี้ ยังพยักหน้าด้วยความงุนงงและเอ่ย

“เช่นนี้จริงขอรับ วันก่อนองค์ชายสี่ได้รับอำนาจทางทหารสำเร็จ บัดนี้กุมกองทัพเหยียนโจวอยู่ขอรับ!”

เจิ้นเป่ยอ๋องสีหน้าตระหนก อึ้งอยู่กับที่ครู่หนึ่ง คล้ายไม่ค่อยเข้าใจ

เป้าชุนชิวรู้สึกว่าประหลาดมาก จึงอดถามไม่ได้

“จอมทัพ มีปัญหาอะไรหรือขอรับ”

ผ่านไปครู่หนึ่งเจิ้นเป่ยอ๋องจึงคืนสติ

เหมือนว่าได้ข้อมูลสำคัญอะไรจากเรื่องนี้ แววตาเปลี่ยนเป็นซับซ้อนอย่างยิ่ง

อยู่นานเขาจึงเอ่ยว่าน้ำเสียงที่ซับซ้อนแล้วทุ้มหนัก

“ไม่มีปัญหาอะไร แต่ข้ารู้จุดประสงค์ของหลี่เจิ้งแล้ว...”

นี่ก็คือคำอธิบายที่หลี่เจิ้งมีให้เขา!

เขาเข้าใจแล้ว!

เขาเข้าใจแล้ว แต่กุนซือเป้าชุนชิวยังคงอยู่ในเมฆหมอก

ทว่าเวลานี้เขาไม่รู้ว่าควรจะถามอย่างไรดี จึงได้แต่ยืนอยู่อย่างนั้น รอให้เจิ้นเป่ยอ๋องบอกกับตน

เจิ้นเป่ยอ๋องนั่งบนแท่นจอมทัพ เอ่ย

“กุนซือ เรียกหัวหน้าทหารมาประชุมทันที พวกเราจะไปจากเมืองหลวงราชวงศ์อู่แล้ว”

อะไรนะ

อู๋อี๋หลิงคิดค่อนวันก็คิดไม่ออก จึงถามหวังฉวนเหวินทันทีว่า

“ท่านอัครมหาเสนาบดี นี่เจิ้นเป่ยอ๋องหมายความว่าอย่างไร จะให้พวกเราผ่านเมืองหลวงราชวงศ์อู่ไปหรือ”

อัครมหาเสนาบดีเฒ่าหวังฉวนเหวินลูบเคราของตัวเอง คิดครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหน้าพูดว่า

“ไม่ทั้งหมด เจิ้นเป่ยอ๋องแค่ลงใต้ ถ้าทัพของเราผ่านเมืองหลวงราชวงศ์อู่ ต้องเจอกับกองทัพพิทักษ์อุดรระหว่างทางลงใต้แน่นอน”

“ทำตามแผนเดิมเถอะ ไปทางชิงโจว อิงโจว แล้วลงทางใต้! หากเจิ้นเป่ยอ๋องขัดขวาง เช่นนั้นต้องรอทัพเราอยู่ที่อิงโจวแน่!”

“ขอรับ ท่านอัครมหาเสนาบดี!” อู๋อี๋หลิงพยักหน้า

แต่ก็ยังไม่เข้าในความหมายที่เจิ้นเป่ยอ๋องทำเช่นนี้อยู่ดี

พวกเขาไม่เข้าใจ แต่หลี่เจิ้งที่ถึงเมืองเป่ยกวนของแคว้นหนานแล้ว พอรู้จากหวังเหลียนที่เร่งกลับไปว่าเจิ้นเป่ยอ๋องต้องการคำอธิบายของตนก็ยิ้มพูดทันที

“เจิ้นเป่ยอ๋องต้องการคำอธิบาย ข้าก็ให้แล้วอย่างไร”

หวังเหลียนคิดแล้วจึงพยักหน้า

ได้ยินว่าฝ่าบาทให้องค์ชายสี่ที่ไม่รู้อะไรเลยควบคุมกองทัพเหยียนโจว นี่ก็คือคำอธิบายแล้ว!

หลี่เจิ้งนั่งอยู่ในราชรถที่กำลังเดินทางลงใต้ สีหน้าไม่แน่นอน

พูดพึมพำช้า ๆ

“เจิ้นเป่ยอ๋องหนอเจิ้นเป่ยอ๋อง ข้าหวังว่าครั้งนี้เจ้าจะเลือกถูก ถ้าทำให้ข้าลำบากใจต่อไป เช่นนั้นคำอธิบายนี้ก็จะเป็นการเตือน...ข้าจะไม่เห็นแก่สายใยพี่น้องอีก!”