องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1027

หลี่จุ่นแบ่งกำลังคนหนึ่งแสนสามหมื่นคนเป็นสิบสามส่วน ส่วนละหมื่นคน จากนั้นก็กระจายไปตามที่ต่าง ๆ

วางภารกิจต่าง ๆ ให้กับพวกเขา

แต่ละคนพกเสบียงไปแค่สองวัน หลังจากนั้นหากทัพศัตรูไม่มา เฟิงอู่หังและจักรพรรดินีจะเคลื่อนทัพมา ถึงตอนนั้นค่อยเสริมเสบียงและมุ่งหน้าไปยังเหยียนโจว

หลี่จุ่นจะอาศัยโอกาสนี้ตั้งชื่อใหม่ให้เจ็ดสิบสองค่าย เรียกว่ากองทัพสายฟ้า!

เถี่ยโถวถามหลี่จุ่นว่าทำไมถึงตั้งชื่อว่าสายฟ้า หลี่จุ่นคิดแล้วจึงตอบ

“โลกนี้แม้ข้าจะแข็งแกร่ง แต่ก็มีเรื่องที่มิอาจเอาชนะได้ มีเพียงสายฟ้าอันน่าเกรงขามจึงทำลายความมืดมิดอันหนาหนักได้...พวกเจ้าก็คือพลังในมือของข้า ข้าจะนำพวกเจ้า...ไปสู่อนาคต! ดังนั้นข้าจึงตั้งชื่อว่าสายฟ้า!”

พอเถี่ยโถวได้ยินสีหน้าตกตะลึง รู้สึกสุดยอดทั้งที่ไม่เข้าใจ!

หลี่จุ่นตบบ่าของเถี่ยโถวพลัน พูดด้วยความหมายลึกซึ้ง

“ผู้แข็งแกร่งที่แท้จริง ไม่สมควรแข็งแกร่งแต่เพียงผู้เดียว ความแข็งแกร่งของคนผู้เดียวมิใช่ความแข็งแกร่งที่แท้จริง...พวกเราควรสามัคคีกัน ปลดปล่อยสายฟ้า ทำลายความมืดมิด!”

เถี่ยโถวทึ่งกับถ้อยคำนี้เดี๋ยวนั้น รู้สึกว่าตัวเองติดตามถูกคนแล้ว!

สมกับที่เป็นกุนซือ พูดจาดูมีการศึกษาเช่นนี้ เก่งเช่นนี้ พูดเสียให้คนรู้สึกฮึกเหิม!

เถี่ยโถวจับมือของหลี่จุ่นด้วยความตื่นเต้นฉับพลันพร้อมเอ่ยว่า

“พี่ใหญ่ ท่านต้องพาพวกเราพี่น้องคว้าชัยมาให้ได้นะ! ใช่ ทำลายความมืดมิดด้วยสายฟ้า! ต่อไปพวกเราพี่น้องก็คือพลังในมือของท่าน!”

“น้องชาย พูดได้ดี ๆ!”

พอเห็นเถี่ยโถวเลื่อมใส หลี่จุ่นเรียกว่าพอใจ

ดีที่ชาติก่อนตอนที่เล่นออเนอร์ ออฟ คิงส์1ชอบเล่นซือคงเจิ้นมาก รู้ว่าคำพูดเท่ ๆ ของพวกเขามาก ใช้หลอกเถี่ยโถวเจ้าคนกักขฬะได้ดีที่สุด

เห็นหรือยัง

เจ้านี่ฟังแล้วอึ้งไปเลย

หลังจากวางแผนเสร็จ หลี่จุ่นก็คิดจะทำกับดักสักหน่อย

หยวนเฟิงมีประสบการณ์ด้านนี้ ดังนั้นจึงยกภารกิจทำกับดักให้หยวนเฟิงนำพลหนึ่งหมื่นนายไปทำ

หยวนเฟิงถามขึ้นทันทีว่า

“กุนซือ พวกเราควรทำกับดักที่ใดดี”

หลี่จุ่นคิดแล้วจึงชี้ไปทางหน้าผาฝั่งเมืองหลินซุ่น

“ตรงนั้นแล้วกัน”

หยวนเฟิงอึ้ง ทำไมไม่ทำกับดักตรงทางใต้หน้าผาเล่า

จากนั้นก็คิดแล้วรับคำสั่งไปทันที

ตรงนี้ยอดเยี่ยม

ครั้นเตรียมการเสร็จ

เนื่องจากลงมือทำด้วยตัวเอง ดังนั้นหลี่จุ่นจึงรู้สึกอ่อนล้ามาก

เงยหน้ามองท้องฟ้ายามราตรี ดวงจันทร์กำลังส่องสว่าง

จู่ ๆ ก็นึกถึงวิชาจันทราพิฆาตที่ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์สอน จึงให้องครักษ์สองคนคุ้มกันให้ หาก้อนหินหนึ่งนั่งขัดสมาธิอาบแสงจันทร์

ถึงแสงจันทร์ครั้งนี้จะไม่ได้จัดการเป็นพิเศษ แต่ไม่แน่ว่าจะมีประโยชน์อยู่บ้าง

หลี่จุ่นเริ่มฝึก

ผลคือไม่ได้โคจรกำลังหลายอาทิตย์ หลี่จุ่นเปล่งแสงทั้งตัว เหมือนหลอดไฟทรงมนุษย์ ทำให้ภูเขาทั้งลูกสว่างไสว

พอเหล่าทหารเห็นก็นึกว่ากุนซือบ้านตัวเองจะขึ้นสวรรค์แล้ว

ต่างดูภาพนี้ด้วยความตกตะลึงพรึงเพริด ไม่มีใครกล้าส่งเสียงสักแอะ ไม่มีใครกล้าทำอะไรโดยพลการ

หลี่จุ่นแสดงอภินิหารต่อหน้าทุกคน ชั่วขณะทุกคนรู้สึกยำเกรงครั่นคร้าม โดยเฉพาะเหล่ากองทัพสายฟ้าที่กบดานอยู่บนเขาเป็นเวลาหลายปี ยิ่งรู้สึกว่ากุนซือมิใช่มนุษย์ธรรมดา!

ต้องเป็นเทพที่ลงมาจุติแน่!

หลี่จุ่นปักต้นหลิวโดยไม่หวังผล กลับทำให้กองทัพสายฟ้าศิโรราบโดยสมบูรณ์!

1 ชื่อเกมออนไลน์

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน