องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1055

หนึ่งราตรีไร้วาจา

ท้องฟ้าสว่างมากขึ้นเรื่อย ๆ

ค่ายทหารของกองทัพเหยียนโจวควันดำคละคลุ้ง ทุกหนแห่งมีแต่รอยถูกเผา เสบียงถูกเผาจนเป็นกลิ่นไหม้ คุกรุ่นแทบตลอดทั้งคืน

ทั้งกองทัพรวบรวมกว่าค่อนวันจึงได้มื้อเช้า

เรียกได้ว่าอเนจอนาถถึงที่สุด

กระโจมกลางทัพชั่วคราว

องค์ชายสี่สีหน้าเฉยเมย นั่งอยู่บนแท่นจอมทัพ

ส่วนแม่ทัพทั้งหลายนั่งอยู่ด้านข้าง

แต่ละคนหน้าละห้อยคอตก ราวกับทำสงครามแพ้ยับเยิน แน่นอนว่าจะพูดแบบนี้ก็ได้ นี่ยังไม่ทันได้ประมือกับข้าศึกตรง ๆ ตัวเองก็เกิดเรื่องก่อนแล้ว

ส่งผลกระทบกับขวัญกำลังใจ นั่นสาหัสนัก

กุนซือเจี่ยงอิงสงที่แขนขาดไปข้างหนึ่งถือพัดด้วยมือข้างเดียว ถึงอากาศจะเย็นลงเรื่อย ๆ แต่เขารู้สึกว่าในกระโจมอบอ้าวอย่างที่อธิบายไม่ถูก

อดพัดสองทีไม่ได้

“รายงาน!”

เสียงรายงานดังอยู่นอกกระโจมกะทันหัน

เจี่ยงอิงสงถือพัดโบกพูดว่า

“มีเรื่องอะไรก็รีบเข้ามาสิ!”

นายทหารคนหนึ่งวิ่งเข้ามา ทำความเคารพกับทุกคนเล็กน้อยก่อนจะพูดกับองค์ชายสี่ว่า

“รายงานจอมทัพ เหมือนกับที่ท่านบอก หลังจากตรวจสอบ พบว่ามีคนปะปนเข้าค่ายทหารของเราจริง เมื่อคืนปล่อยม้าสร้างความโกลาหลก่อน จากนั้นจึงฉวยโอกาสเผาเสบียงของเราขอรับ”

“พวกเรายังพบถุงน้ำที่ยังไหม้ไม่หมด พบว่าในนั้นมีร่องรอยการบรรจุน้ำมัน คาดว่าอีกฝ่ายน่าจะใช้มันเผาเสบียงของเราขอรับ”

“อีกอย่าง ระหว่างทางที่พวกเรามาเจอกับทหารคุมเสบียงของฝ่ายเราถูกมัดติดอยู่กับต้นไม้ ฟังจากที่เขาพูด มีคนตีเขาจนสลบขอรับ!”

พอนายทหารผู้นี้พูด ทุกคนในกระโจมจอมทัพก็เปลี่ยนสีหน้า!

อะไรนะ

มีคนปะปนเข้าค่ายทหาร ความโกลาหลเมื่อคืนเป็นฝีมือของฝ่ายศัตรูหรือ!

มีอย่างที่ไหน!

ไม่ต้องพูดมาก ต้องเป็นฝีมือของกองทัพแคว้นหนานแน่!

ทุกคนเดือดดาลสุดขีด มีบางคนแทบจะอกแตกตาย!

เจี่ยงอิงสงโบกมือทันที

“ดี เหนื่อยแล้วนะ เจ้าออกไปก่อนเถอะ”

“ขอรับ”

อีกฝ่ายรีบออกจากกระโจม

เมื่อนั้นทุกคนจึงค่อย ๆ เบนสายตามายังตัวขององค์ชายสี่ องค์ชายสี่สีหน้าเรียบเฉย นัยน์ตาไม่แน่นอน กระทั่งมีความเย็นชาแฝงอยู่เล็กน้อยด้วย

สายตาของทุกคนก็รวมศูนย์อยู่ที่เขาเหมือนกัน

องค์ชายสี่พิจารณาอยู่ในใจ สีหน้าเปลี่ยนแปลงไปมา ครู่หนึ่งจึงส่ายหน้าน้อย ๆ และพูดว่า

“กุนซือพูดมามีเหตุผล ถ้าตอนนี้บุ่มบ่ามโจมตี สถานการณ์จะไม่เป็นผลดีต่อทัพเรา ทุกท่านโปรดใจเย็นก่อน!”

“เฮ้อ...”

“นี่...”

ครั้นองค์ชายสี่เอ่ยปาก ทุกคนก็ขมวดคิ้ว

แต่นี่มันก็จริง

ตอนนี้ไม่ใช่ช่วงเวลาที่จะส่งทหาร ไม่แน่ว่าอีกฝ่ายกำลังเตรียมการรับมืออยู่ ถ้าพวกเขาบุกไปจะมิรนหาที่หรือ

ดังนั้นคำสั่งนี้ของท่านจอมทัพจึงมีสติมาก

เวลานี้เจี่ยงอิงสงเอ่ยปากว่า

“ท่านจอมทัพ ถอนทัพก่อนเถอะ กลับไปถึงเหยียนโจว ตอนนี้เราเสียความได้เปรียบแล้ว รูปการณ์ไม่เป็นผลดีต่อเรา หากจะดื้อดึงยึดเมืองหลินซุ่นตอนนี้ เกรงว่าผลลัพธ์จะพูดยาก”

องค์ชายสี่ได้ยินแล้วก็นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าพูดว่า

“ได้ เช่นนั้นก็ถอนทัพก่อนชั่วคราวเถอะ”

หยุดอีกอึดใจหนึ่งยังพูดต่อ

“แต่กองทัพแคว้นหนานปล่อยข่าวปลอมได้ หรือว่าพวกเราจะทำไม่เป็น ใครก็ได้ ไปหาคนที่พูดสำเนียงแคว้นหนานเป็นมา ข้าต้องการเอาคืนพวกมัน!”