องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1054

หลี่จุ่นและจักรพรรดินีกลับถึงค่ายทหารอย่างปลอดภัย เฟิงอู่หังและทหารทั้งกองทัพพากันโล่งอก

ทั้งสองคนไม่ว่าจะเป็นคนไหนเกิดเรื่องก็เป็นภัยพิบัติของกองทัพแคว้นหนานทั้งนั้น โดยเฉพาะกุนซือที่เรียกได้ว่าเป็นหัวใจสำคัญของกองทัพในเวลานี้

แม้จะเป็นความมีตัวตนของจักรพรรดินีก็ยังสู้เขาไม่ได้

ตอนนี้กุนซืออยู่รอดปลอดภัย ทั้งยังเอาข่าวกลับมา บอกว่าเผาเสบียงของทัพศัตรูสำเร็จแล้ว ไม่เพียงเท่านี้ เขากับจักรพรรดินียังเผากระโจมค่ายทหารของฝ่ายศัตรูอีกด้วย

ช่างเป็นเรื่องใหญ่ที่ชวนให้คนฮึกเหิมยิ่งนักและทำให้คนทึ่งอย่างหนักด้วย

โดยเฉพาะเฟิงอู่หัง เขารู้สึกตกตะลึงและตกใจอย่างหาที่เปรียบมิได้

นี่หมายความว่าอย่างไร

หมายความว่าหลี่จุ่นเพียงคนเดียวก็เผาค่ายศัตรูได้แล้ว!

มันน่าเหลือเชื่อนัก!

คนเดียวเปลี่ยนสถานการณ์การบ

หลี่จุ่นกลับมาได้สำเร็จ ซือคงซั่วและจ้าวกว่ายจื่อก็โล่งอกได้เสียทีเหมือนกัน

มิเช่นนั้นพวกเขายังต้องถูกเฟิงอู่หังด่าทออย่างหนัก และถ้าหลี่จุ่นเป็นอะไรไป ในฐานะที่เป็นคนสนิทข้างกายหลี่จุ่น พวกเขาจะต้องเจอกับการตกเหวพันจั้ง ด้วยเหตุนี้จะปล่อยให้เป็นเช่นนั้นไม่ได้!

ตอนนี้คือจุดจบที่น่ายินดีน่าฉลอง

นี่ดียิ่งนัก

พอทั้งสองกลับมาก็เรียกบรรดาหัวหน้าทหารมาประชุมหารือทันที

อธิบายสถานการณ์ของศัตรูคร่าว ๆ

ครั้นได้ยินว่าพลาดโอกาสการรบไป ทุกคนก็รู้สึกเสียดายเหลือแสน

ถ้าพวกเขารู้ล่วงหน้าว่ากุนซือจะเผาเสบียงและค่ายทหารของศัตรู พวกเขาจะต้องเตรียมตัวเดินทัพแต่เนิ่น ๆ และบุกไปในตอนที่อีกฝ่ายกำลังชุลมุน จะต้องเอาชนะได้อย่างแน่นอน!

แต่เวลานี้ไม่ได้แล้ว

ตอนนี้ทักฝ่ายศัตรูต้องระวังแล้วแน่ ถ้าไปตอนนี้จะต้องเป็นศึกที่ดุเดือดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ยังมิสู้ให้อีกฝ่ายถอยไปก่อน

ถึงอย่างนี้พวกเขาไปก็ต้องเหน็ดเหนื่อย พวกเขาเตรียมรับแล้ว ศึกนี้มีความไม่แน่นอน

“ตามการคาดคะเนของกุนซือ พรุ่งนี้อีกฝ่ายต้องถอยกลับไปแน่ รอให้พวกเขาไปแล้ว พวกเราค่อยนำทัพไปยังเหยียนโจว ระหว่างทางกลับมา ข้ากับกุนซือปรึกษากันแล้ว ออกเดินทางวันมะรืนเหมาะสมที่สุด ทุกท่านมีความเห็นอะไรหรือไม่”

ในกระโจมกลางทัพ จักรพรรดินีเอ่ยปาก

แม้เฟิงอู่หังจะเป็นจอมทัพ แต่อำนาจในการตัดสินใจยังอยู่เหนือจักรพรรดินี!

เพราะตกลงกันแต่แรกแล้ว หนึ่งกองพลไม่มีสองจอมทัพ!

แต่ต้องพูดเลย เวลาอำนาจการตัดสินใจอยู่ที่ตัวหลี่จุ่นต่างหาก

ถ้าเขาคิดว่าไม่ได้ เฟิงอู่หังก็ไม่กล้ายืนกรานเหมือนกัน

ท่ามกลางความไม่เป็นรูปเป็นร่าง หลี่จุ่นกลายเป็นหัวใจสำคัญของกองทัพแคว้นหนานแล้ว

เมื่อเห็นทุกคนต่างมองมาที่ตน หลี่จุ่นจึงพยักหน้าน้อย ๆ และพูดว่า

“จอมทัพกล่าวมีเหตุผล ก่อนหน้านี้ข้ากับฝ่าบาทห่วงว่าไม่คุ้นเคยกับสถานการณ์ที่เหยียนโจว หากบุ่มบ่ามบุกไปอาจมีอันตราย”

“แต่เมื่อครู่ท่านกล่าวถูกต้อง หากทัพใหญ่ตามท้ายพวกศัตรูไปถึงนอกเมืองเหยียนโจวแล้วตั้งค่ายหนึ่งคืน วันมะรืนก็สามารถทำศึกได้เลย เหล่าทหารจะแสดงศักยภาพออกมาได้เต็มที่”

จักรพรรดินีพยักหน้าและพูดว่า

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็เอาตามที่ท่านแม่ทัพผู้เฒ่าว่าแล้วกัน พรุ่งนี้พอทัพศัตรูถอย พวกเราก็ตามไล่หลังไปถึงเหยียนโจว ทุกท่านมีใครเห็นต่างหรือไม่”

ทุกคนต่างส่ายหน้า