องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1053

หลี่จุ่นคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจักรพรรดินีจะมาด้วยตัวเอง

เขาเดาว่าตัวเองไม่ได้กลับไปหนึ่งวัน เฟิงอู่หังต้องร้อนใจแน่ ดังนั้นหลังจากยืนยันว่าคนที่เผากระโจมฝ่ายศัตรูเป็นคนของตัวเองแล้ว เขาจึงนึกถึงเฟิงอู่หังเป็นคนแรก

นึกว่าเฟิงอู่หังมาหาเขา

แต่ไม่นึกเลยว่าคนที่มาหาเขากลับเป็นจักรพรรดินี!

ต้องพูดเลย หลี่จุ่นรู้สึกประหลาดใจและซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง

“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท ฝ่าบาทตรัสถูกต้องแล้ว...ต่อไปไม่ว่าจะทำอะไร กระหม่อมจะปรึกษากับพระองค์ก่อนแน่นอน!”

หลี่จุ่นซาบซึ้งอยู่ในใจ รีบเอ่ยปากแสดงท่าที

ทำไมจักรพรรดินีต้องมาหาเขาตัวด้วยเองด้วย

สาเหตุมีอยู่แค่สองอย่าง

อย่างแรก เขาคือกุนซือของกองทัพแคว้นหนาน บัดนี้เขากุมสถานการณ์ทั้งหมดของกองทัพแคว้นหนานอยู่ในมือ หากเขาเกิดเรื่อง กองทัพแคว้นหนานมิต้องเสียศูนย์กลางไปหรือ

ดังนั้นจึงมาหาเขา

สาเหตุที่สอง นั่นเพราะเป็นห่วงเขา!

จุดนี้ไม่ต้องสงสัยสักนิด

จักรพรรดินีกำลังเป็นห่วงเขา!

มิเช่นนั้นก็คงส่งเฟิงอู่หังมาแล้ว จักรพรรดินีจะไม่มาด้วยตัวเองเด็ดขาด!

ดังนั้นหลี่จุ่นจึงซาบซึ้งใจอย่างหาที่สุดมิได้

“ท่านไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”

จักรพรรดินีพยักหน้าเล็กน้อย คำพูดกระชับแต่เปี่ยมด้วยความหมาย

เพียงแต่หากหลี่จุ่นสามารถมองเห็น จะพบว่าเวลานี้ตรงมุมปากของจักรพรรดินีมีรอยยิ้มจาง ๆ อยู่

แต่น่าเสียดาย ไม่เพียงแต่มีม่านราตรีบดบัง แม้แต่ผ้าปิดหน้าสีดำก็ยังบังอีกชั้นหนึ่ง หลี่จุ่นไม่อาจเห็นท่วงทำนองสุดยอดของจักรพรรดินีในเวลานี้ได้

ทั้งสองไม่รีบร้อนจากไป แต่เงยหน้าทอดสายตามองทางทิศค่ายของศัตรู ที่นั่นเพลิงโหมกระหน่ำ

ฟ้ายามราตรีคล้ายแดงฉานไปแล้วครึ่งหนึ่ง

กระโจมพวกนั้นต้องถูกเผาไปแล้วแน่ ไฟนี้ดับไม่ได้

“กุนซือ เวลานี้สถานการณ์ทัพศัตรูอลหม่านเช่นนี้ ข้าเห็นว่าเป็นโอกาสที่เราจะยกทัพ!”

จักรพรรดินีเอ่ยปาก

หลี่จุ่นพลันตอบ

“ฝ่าบาทตรัสถูกต้องแล้ว กระหม่อมก็กำลังคิดเช่นนี้เหมือนกัน! แต่กว่าทัพเราจะบุกมา เกรงว่าอีกฝ่ายจะระวังตัวแล้ว”

จุดที่กองทัพแคว้นหนานปักหลักห่างจากที่นั่นห้าสิบกว่าลี้ ตอนนี้ทั้งสองกลับไป ถึงจะใช้วิชาตัวเบาเร่งเดินทาง แต่อย่างไรก็ต้องใช้เวลาสองเค่อ

แล้วใช้เวลาประดาทัพอีกประมาณสองเค่อ

เขาจะทำให้ทหารสามแสนคนของศัตรูถอยไปด้วยกำลังเพียงคนเดียวหรือ!

คืนนี้ประสบกับอัคคีภัย ไม่เพียงแต่เสียเสบียง แม้แต่กระโจมก็ยังวอดวายสิ้น ขวัญกำลังใจของเหล่าทหารคงถูกแผดเผาไปหมดแล้ว

ถ้าตอนนี้ไม่ถอย เช่นนั้นรอให้กองทัพแคว้นหนานบุกมา กองทัพเหยียนโจวต้องแพ้แน่!

ดังนั้นต้องถอยทัพแน่นอน!

ทั้งสองยืนมองอยู่ที่ถนนตรงหน้าผาค่อนวัน ก่อนจะจากไปอย่างเบาหวิวในท้ายที่สุด

กองทัพเหยียนโจวในเวลานี้เหมือนกับที่หลี่จุ่นคาดการณ์ไว้

พอเห็นว่าในกองทัพไฟไหม้โหมทุกหนแห่ง ไม่อาจกอบกู้

เสบียงเหล่านั้นถูกเผาไหม้เป็นจุณ เวลานี้กลายเป็นข้าวโพดคั่วกระเด็นกระดอนเด้งไปทุกสารทิศ

หอมกรุ่นอีกด้วย

แต่ส่วนมากคือไหม้เป็นตอตะโก

กุนซือเจี่ยงอิงสงพูดขึ้นทันทีว่า “ท่านจอมทัพ เกรงว่าจะรักษาเอาไว้ไม่ได้แล้วขอรับ”

องค์ชายสี่พยักหน้าทันที สีหน้าดำทะมึนเล็กน้อย ออกคำสั่งเดี๋ยวนั้น

“ถ่ายทอดคำสั่งออกไป หยุดการดับไฟแล้วถอยจากฐานมั่น เตรียมตัวออกศึก ป้องกันศัตรูฉวยโอกาสโจมตี!”

องค์ชายสี่ที่เป็นจอมทัพยอมแพ้ต่อการเยียวยา