องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1057

นายทหารที่ปลอมตัวเป็นหน่วยสอดแนมของกองทัพแคว้นหนาน เดินไปทางตะวันตกกระทั่งถึงค่ายทหารของกองทัพแคว้นหนานในที่สุด

ครั้นมองไป คนเยอะแยะมากมาย

ทันใดนั้นหัวใจรัดแน่น

นี่กองทัพแคว้นหนานต้องมีคนเท่าไรกันเนี่ย

ดูจากสภาพแล้ว ไม่น้อยไปกว่ากองทัพเหยียนโจวเลย น่ากลัวอย่างยิ่ง

เขาสูดลมหายใจลึกทีหนึ่ง ให้ตัวเองสงบลง จากนั้นก็วิ่งเหยาะไปถึงประตูค่ายทหาร

“รหัสลับ!”

ทหารที่เฝ้าอยู่หน้าประตูค่ายทหารขวางเขาไว้

“หนึ่งแสงกระบี่หนาวสิบเก้ามณฑล!” เขาตอบอย่างไม่ลังเล

หลังจากสอบสวนหน่วยสอดแนมของแคว้นหนานที่ถูกจับได้แล้วก็สารภาพหมดเปลือก ดังนั้นหากพวกเขาจะตรวจสอบฐานะของเขาด้วยรหัสลับ นั่นคือเป็นไปไม่ได้

ทหารที่เฝ้าประตูค่ายทหารแลกสายตากันทีหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าและปล่อยให้เขาเข้าไป

จึงผ่อนคลายทันที มองทิศทางที่ตั้งของกระโจมหลักและตรงดิ่งไป มาถึงนอกกระโจมพร้อมตะโกนว่ารายงานเสียงหนึ่ง

ไม่นานข้างในก็มีเสียงขานรับให้เขาไป

เขาเดินเข้าไปอย่างเร็วรี่ มองแวบหนึ่ง พบว่าในนี้มีคนอยู่สามคน หนึ่งในนั้นเป็นผู้หญิง

ไม่ต้องพูดมาก ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นจักรพรรดินีแคว้นหนานแน่!

นายทหารท่านนี้ที่มาจากกองทัพเหยียนโจว หัวใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ จู่ ๆ ก็เริ่มตื่นเต้นขึ้นมาชัดเจน แต่ก็ยังคุกเข่าลงข้างหนึ่ง กำหมัดพูดว่า

“ทูลฝ่าบาท กองกำลังหลักของทัพศัตรูถอยไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ เวลานี้ที่ค่ายทหารของอีกฝ่ายเหลือกำลังพลอยู่แค่ห้าหมื่นพ่ะย่ะค่ะ!”

ทั้งสามคนในกระโจมคือใครกัน

แน่นอนว่าคือจักรพรรดินี หลี่จุ่นและเฟิงอู่หัง

ครั้นทั้งสามได้ยินก็ร้องอ้อทีหนึ่ง มองหน้ากันไปมองหน้ากันมา

นาทีต่อมา จักรพรรดินีพยักหน้าและโบกมือ

“ดี เจ้าเหนื่อยแล้ว ออกไปก่อนเถอะ”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

นายทหารกองทัพเหยียนโจวที่มาส่งข่าวปลอมวางใจลงสักที ผ่อนคลายไปทั้งตัว รีบเดินออกไป

เรื่องเล็กน้อยจริงด้วย

โล่งสบายใจเฉิบ เขาทำภารกิจสำเร็จแล้ว

นี่คือเรื่องที่กำชับกับหน่วยสอดแนมทุกคนชัดเจน เมื่อไรที่ถูกจับได้และถูกถาม ให้บอกรหัสลับนี้กับอีกฝ่าย

เช่นนั้นหากอีกฝ่ายคิดจะปลอมตัวเป็นหน่วยสอดแนม เมื่อพูดรหัสลับนี้ออกมา พวกเขาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“เจ้าหนู คิดไม่ถึงว่าจะเลียนแบบลูกไม้ของเราเร็วอย่างนี้นะ มองข้ามไม่ได้เลยจริง ๆ!” เฟิงอู่หังหัวเราะด่า

จักรพรรดินีพยักหน้า “ข้าดูถูกองค์ชายสี่ท่านนี้ของราชวงศ์อู่ไปจริง ๆ ดีที่ได้กุนซือ ดูท่าต่อไปต้องระวังให้มากขึ้นแล้ว”

นางพูดพลางมองหลี่จุ่น ถึงปากจะว่าอย่างนี้ แต่ในใจกลับค่อนข้างอุ่นใจ

แน่นอนว่าองค์ชายสี่เจ้าเล่ห์น่ากลัว แต่ที่น่ากลัวที่สุดยังมิใช่เจ้าคนที่อยู่ตรงหน้านี้หรือ แถมยามนี้เขายังเป็นคนฝั่งเราด้วย

หลี่จุ่นครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ย

“พวกเขาต้องการอะไร จงใจมาบอกเราว่ากองกำลังหลักถอยไปแล้ว เหลือไว้เพียงห้าหมื่นคน นี่จะล่อให้เราไปหาหรือ”

จักรพรรดินีและเฟิงอู่หังต่างพยักหน้า

โดยรวมเป็นเช่นนี้!

หลี่จุ่นพูดอย่างนี้ แต่ก็ส่ายหน้าอีก

อย่าว่าแต่ตอนนี้แผนแตกพวกเราดูออกเลย แต่ให้แผนไม่แตก ด้วยความระวังของเขาจะหลงกลได้อย่างไร

ได้แต่พูดว่าเจ้านี่ไม่รู้ว่ากำลังเผชิญหน้ากับเขา นึกว่าตัวเองกำลังเผชิญหน้ากับเฟิงอู่หัง