องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1058

แผนการขององค์ชายสี่พังแล้ว!

หลี่จุ่นไม่ตกหลุมพราง

แถมแผนยังแตกอีก

ดังนั้นกองทัพเหยียนโจวดักรออยู่ครึ่งค่อนวันก็ยังไม่เห็นทหารอีกฝ่ายแม้แต่เงา

องค์ชายสี่จนปัญญาจึงนำพลถอนทัพกลับไปเฝ้าอยู่ที่เมืองเหยียนโจว

แต่เขาจะคิดถึงได้อย่างไร

จะคิดถึงได้อย่างไรว่าอีกฝ่ายคือหลี่จุ่น และลูกไม้ของหลี่จุ่นไม่เคยสิ้นสุด จะต่อต้านได้อย่างไร

ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่คิดว่ารหัสลับนั่นจะเป็นของปลอม!

ข่าวที่ทัพเหยียนโจวถอนทัพรายงานถึงกระโจมหลักในกองทัพแคว้นหนานอย่างรวดเร็ว

ครั้นจักรพรรดินีรู้ข่าวก็มาหาหลี่จุ่นและเฟิงอู่หังเพื่อปรึกษาทันที

“ท่านแม่ทัพผู้เฒ่า กุนซือ เวลานี้ทัพศัตรูถอยไปแล้ว พวกเราจะเดินหน้าได้แล้วหรือยัง”

จักรพรรดินีเอ่ยปากถาม

หลี่จุ่นส่ายหน้าตอบทันที

“ฝ่าบาท เรื่องนี้ไม่ควรรีบร้อนพ่ะย่ะค่ะ แม้อีกฝ่ายจะถอยไปแล้ว แต่ก็หันหลังกลับมาได้ทุกเมื่อ ดังนั้นต้องรอให้อีกฝ่ายเดินทางได้ครึ่งทางแล้ว ทัพเราค่อยตามไปจึงจะปลอดภัยที่สุด”

เมื่อหลี่จุ่นพูด เฟิงอู่หังพยักหน้าทันที “ถูกต้อง กุนซือพูดมีเหตุผล เอาไว้ให้อีกฝ่ายเดินทางครึ่งทางแล้ว พวกเราค่อยเดินหน้าจึงจะปลอดภัยที่สุด”

จักรพรรดินีเห็นทั้งสองพูดอย่างนี้จึงพยักหน้าเห็นด้วยทันที แต่ก็ยังส่งให้กองทัพเริ่มเตรียมตัวเลยเหมือนกัน

การเคลื่อนทัพครั้งนี้ ย่อมต้องแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม

ทัพหน้า ทัพกลาง และทัพหลัง

ทัพหลังรับผิดชอบขนย้ายเสบียงและยุทโธปกรณ์ โดยเฉพาะเครื่องโยนหินซึ่งเป็นเครื่องมือโจมตี การขนย้ายลำบากมาก เปลืองทั้งเวลาและแรง ดังนั้นจึงได้แต่ให้อยู่รั้งท้าย

มิเช่นนั้นหากเจอกับการโจมตีของฝ่ายศัตรูกลางทางจะถอยลำบากมาก ดังนั้นต่อให้อยู่ข้างหลังก็ยังต้องรอให้กองกำลังหลักเดินทางครึ่งทางแล้วจึงเริ่มเคลื่อนพล

ป้องกันหน่วยสอดแนมของอีกฝ่าย กำลังพลทางนี้กระจายออกไปพันคน กระจายไปตามสองเส้นทาง จับตาดูตลอดเวลา

ไม่นานก็ถึงช่วงสายัญ

หน่วยสอดแนมที่ไปสืบสถานการณ์ฝั่งศัตรูส่งพิราบสื่อสารกลับมาในที่สุด

บอกว่าทัพศัตรูออกเดินทางได้ครึ่งทางแล้ว

จักรพรรดินีจึงสั่งให้ทั้งกองทัพเริ่มออกเดินทางได้

เฟิงอู่หังนำอยู่ทัพหน้า หลี่จุ่นนำทัพกลาง ส่วนจักรพรรดินีอยู่รั้งท้าย ทยอยเคลื่อนพล

กองทัพใหญ่ยกขบวนมาถึงเขตชายแดนของเหยียนโจวอย่างราบรื่น

อยากจะด่าคน ด่าตัวการออกความคิดบ้า ๆ นี้ออกมา

แต่พอนึกดูอีกที สงครามที่ชายแดนเหนือเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับหลี่จุ่น ต่อให้เขาไม่ได้ทำคนเดียว แต่ก็ทำร่วมกับจี้จงชิง

ดังนั้นจึงปิดปากทันที

อย่างไรก็ด่าคนของตัวเองไม่ได้

คิ้วของหลี่จุ่นมันเป็นปม

ว่าอยู่แล้วเชียว

เจ้าสี่นี่ไม่ใช่ย่อย ๆ เขาใช้ลูกไม้อะไร หมอนี่ก็เลียนแบบไปเสียหมด

ถึงจะใช้ไม่ได้ผลกับเขา แต่ก็สร้างความลำบาก ทำให้สงครามนี้ไม่ราบรื่นนัก

แต่สุดท้ายแล้ว การทำศึกของตัวเองที่ชายแดนเหนือได้เปลี่ยนวิธีการต่อสู้ของยุคสมัยนี้แล้ว

เมื่อก่อนง่ายขนาดไหน

ส่วนมากทั้งสองฝ่ายจะประชันหน้ากัน ทหารม้าของใครเก่งกว่าก็เป็นฝ่ายชนะ แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน ถูกเขาทำเสียหมด รู้จัดการส่งแผนทางลับกันคนอื่น

คิดแล้วจู่ ๆ หลี่จุ่นก็นึกเสียใจ

“ผู้อาวุโส ส่งคนไปอีกกลุ่มหนึ่ง เดินหน้าต่อ!” หลี่จุ่นคิดแล้วจึงเสนออีก