องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1061

“เรียนจอมทัพ ทัพของแม่ทัพเหยียนหู่ถูกข้าศึกจับไปเป็นเชลยแล้วขอรับ...”

ข่าวส่งมาถึงในกระโจม พอองค์ชายสี่ที่นั่งอยู่ตรงตำแหน่งจอมทัพสีหน้าเคร่งขรึมหนักกว่าเดิม

เขาใจเย็นมาเสมอ แต่เวลานี้เขาใจเย็นไม่ไหวแล้ว

อารมณ์บนใบหน้าก็ปกปิดไม่อยู่แล้วเหมือนกัน แสดงความเดือดดาลออกมา

วิธีการที่ตัวเองใช้ล้วนแต่ขั้นเทพทั้งนั้น แต่คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะแก้ได้ทั้งหมด

ช่างอัดอั้นตันใจยิ่งนัก!

พร้อมกันนั้นก็รู้สึกแค้นใจที่สุดด้วย เขาคิดไม่ถึงเลย แม้จักรพรรดินีแคว้นนานจะเป็นสตรีเพศ กลับใช้ทหารได้เก่งกาจเช่นนี้

สำหรับเฟิงอู่หัง กองทัพเหยียนโจวเคยศึกษามาแต่แรกแล้ว ดังนั้นนี่ไม่ใช่รูปแบบของเฟิงอู่หัง

กลับเป็นจักรพรรดินีที่ไม่เคยยกทัพจับศึกมาก่อน ดังนั้นจึงไม่มีความเข้าใจเกี่ยวกับนาง

ทว่าเวลานี้ สองฝ่ายประมือกัน วิธีการของอีกฝ่ายไร้ที่สิ้นสุด ชวนให้คนเหนือความคาดหมาย เห็นได้ว่าจักรพรรดินีผู้นี้ร้ายกาจนัก

ในขณะที่องค์ชายสี่แค้นใจก็แอบเลื่อมใสด้วยเหมือนกัน

ต้องพูดเลย ผู้หญิงคนนี้ใจกล้านั่งบัลลังก์ราชา ช่วงชิงตำแหน่งกับบุรุษ เป็นคนที่ไม่ธรรมดา

บัดนี้แสดงฝีมือยิ่งให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของนาง

เอาละ

องค์ชายสี่ท่านนี้ พริบตาเดียวก็ยกผลงานทั้งหมดให้จักรพรรดินีแคว้นหนานแล้ว เห็นจักรพรรดินีแคว้นหนานเป็นคู่ปรับตัวฉกาจของตัวเอง

สถานการณ์นี้...เหมือนจะคุ้น ๆ นะ!

ผ่านไปไม่นานก็มีข่าวมาอีก

“รายงานท่านจอมทัพ ทัพศัตรูตั้งค่ายอยู่นอกเมืองแล้วขอรับ!” หน่วยสอดแนมเข้ามาถึงก็รายงานเลย

ทันใดนั้น

ทั้งกระโจมมีเสียงอึกทึกทันที

บรรดาแม่ทัพทั้งหลายเริ่มวิพากษ์วิจารณ์

มีคนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แทบอยากออกไปสู้กับศัตรูเสียตอนนี้ มีคนใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะบุกมาเร็วอย่างนี้ ช่างห้าวหาญโดยแท้!

ส่วนพวกเขาแพ้เนือง ๆ ส่งผลกับขวัญกำลังใจทหารมาก ตอนนี้อีกฝ่ายยังอออยู่หน้าประตูบ้านอีก แรงกดดันนี้ คล้ายมีผ้าม่านผืนใหญ่ทับอยู่เหนือเมืองเหยียนโจว

ทำให้คนร้อนรนหายใจไม่ออก

กุนซือเจี่ยงอิงสงพลันเอ่ยปาก “จอมทัพ ข้าศึกเตรียมตัวมา เกรงว่าคิดจะยึดเมืองเหยียนโจวแล้ว...”

แต่ตอนนี้ออกไปจะมีประโยชน์อันใด

นั่นมิใช่รนหาที่เองหรือ

ถ้าจะยกทัพออกไปให้ได้ ก็ไม่มีประโยชน์ ต่างฝ่ายต่างเอากันไม่ลง กลับกันหากพลั้งเผลอยังจะล้มทั้งกระดาน

ดังนั้นจะเสี่ยงไม่ได้!

ทำอย่างนั้นไม่ได้!

องค์ชายสี่ในฐานะที่เป็นจอมทัพ ต้องรอบคอบอย่างยิ่งอยู่แล้ว

ถึงจะแพ้ติดต่อกันถึงสองครั้ง แต่ก็ความโกรธก็ยังไม่ครอบงำสติ เขายังคงมีสติอยู่

ยังมีท่วงทำนองของจอมทัพ

องค์ชายสี่ยกมือห้ามให้ทุกคนเงียบเสียง จากนั้นก็สูดลมหายใจช้า ๆ และพูดอย่างใจเย็นว่า

“ท่านแม่ทัพทั้งหลาย ข้ารู้ว่าพวกท่านยากจะกลืนความแค้นนี้ แต่ถ้าเราพวกออกไปเวลานี้จะเข้าทางของพวกมัน ดังนั้นจะทำอย่างนี้ไม่ได้”

ครั้นเจี่ยงอิงสงได้ยินก็พยักหน้าเห็นด้วยทันที

“ท่านแม่ทัพทุกท่าน ท่านจอมทัพกล่าวถูกต้องแล้ว! ยามนี้ข้าศึกอยู่นอกเมือง ต้องการให้เราออกไปสู้กับพวกมัน แต่นั่นจะทำให้พวกมันสมปรารถนา! ดังนั้นพวกเราจะออกไปทำศึกไม่ได้ แต่ต้องปักหลักอยู่ในเมือง ถ่วงเวลากับข้าศึกให้ถึงที่สุด!”