องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1062

ไม่เพียงแต่จอมทัพกล่าวเช่นนี้ แม้แต่กุนซือกันพูดแบบนี้เหมือนกัน แม่ทัพกองทัพเหยียนโจวพวกนี้แม้รู้สึกแค้นใจแต่ก็ได้แต่ปล่อยวาง

ท่านกุนซือกับท่านจอมทัพกล่าวมีเหตุผล

ทัพศัตรูตามมา แสดงให้เห็นว่าต้องการโจมตีเมืองเหยียนโจวของพวกเขา ถ้าออกไปรับศึกเวลานี้ เช่นนั้นพวกเขาก็ประหยัดแรงโจมตีแล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะตีพวกเขาอยู่ข้างนอกจนอนาถ

นั่นมิใช่เท่ากับช่วยอีกฝ่ายหรือ

แต่แค้นนี้ยากจะกลืนจริง ๆ!

ไม่เพียงแต่พวกเขาที่กลืนไม่ลง แม้แต่องค์ชายสี่ก็เหมือนกัน แต่จะทำอย่างไรได้

เรื่องที่ไม่มีทาง

ทว่าตอนนี้เอง ข้างนอกกระโจมมีคนรายงาน บอกว่ามีข่าวมาจากทางใต้

ทางใต้ตรงไหน

ต้องเป็นแคว้นหนานแน่!

สองวันก่อนพวกเขาได้ข่าวแล้ว เห็นว่าฝ่าบาทนำขุนนางทั้งหลายไปยังเมืองหลวงของแคว้นหนาน เมืองหลวงราชวงศ์อู่ถูกรัชทายาททำจนเละตุ้มเป๊ะ ย่อมอยู่ต่อไม่ได้

ดังนั้นฝ่าบาทจะย้ายราชธานีไปที่เมืองหลวงของแคว้นหนานแล้ว

พอองค์ชายสี่ได้ยินเสียงนอกกระโจมก็ให้คนเข้ามาทันที

ดังคาด

คนที่มากำหมัดรายงานเดี๋ยวนั้น

“รายงานท่านจอมทัพ เมืองหลวงส่งข่าวมาบอกว่าวันนี้ฝ่าบาทจะขึ้นบัลลังก์สถาปนาเมืองหลวง ต่อไปเมืองหลวงแคว้นหนานก็คือเมืองหลวงแห่งใหม่ของราชวงศ์อู่! ฝ่าบาทมีราชโองการ ให้กองทัพเฉลิมฉลอง ฉลองให้กับศักดาของแคว้นเราขอรับ!”

“ดี!”

ครั้นทุกคนได้ฟังต่างร้องว่าดีทันที

อารมณ์ขุ่นเคืองไม่ก่อนหน้านี้สลายไปสิ้น

นี่ช่างเป็นเรื่องดีจริง ๆ!

ถึงพวกเขาจะพ่ายศึก ถูกคนอออยู่หน้าประตูบ้าน แต่แล้วจะอย่างไร

เห็นหรือไม่

ฝ่าบาทของพวกเรายึดบ้านของพวกเขาแล้ว นั่งอยู่ที่เมืองหลวงของพวกเขาแล้ว เทียบกับการพ่ายสงครามและรับกับความอัปยศในสองวันนี้ กองทัพแคว้นหนานจึงจะเรียกว่าอัปยศจริง ๆ!

มันคือความอัปยศอย่างยิ่ง!

“ฮ่า ๆ ๆ! สะใจยิ่งนัก! ราชวงศ์อู่เราเกรียงไกร ผู้ใดจะขวางได้!”

กุนซือเจี่ยงอิงสง ตะโกนออกมาทันที ใบหน้าเปื้อนสายลมแห่งวสันตฤดู!

ดีใจจนไม่รู้จะดีใจอย่างไรแล้ว!

“นั่นสิ สะใจยิ่งนะ!”

“ทำได้ดีมาก! ฝ่าบาทน่าเกรงขาม!”

แน่นอนว่าเขียนความปลอดโปร่งขององค์ชายสี่อย่างไรเล่า!

เนื้อความโดยรวมคือเขาแพ้ศึกไม่เป็นไร แต่กำลังพลไปแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น คนไม่มียังเสริมได้ แต่จักรพรรดินีเจ้าไม่ได้นะ!

บ้านเกิดเมืองนอนของจักรพรรดินีถูกเสด็จพ่อข้ายึดไปแล้ว แม้แต่บ้านก็ยังรักษาไว้ไม่ได้ ตอนนี้ยังจะเอาอะไรมาแสดงความน่าเกรงขามอีก

เป็นแค่สุนัขไร้บ้านที่วิ่งพล่านไปทั่วเท่านั้นเอง!

จดหมายฉบับนี้ภายนอกดูสง่างามผ่าเผย ในความหมายในตัวหนังสือกลับเยาะเย้ยถากถาง เหยียดหยามด้วยวัจนภาษาแบบเรียบเนียน

ไม่ต้องพูดมาก

พอจดหมายฉบับนี้ส่งไปถึงกองทัพแคว้นหนาน จักรพรรดินียังไม่ถึง ดังนั้นเฟิงอู่หังจึงเปิดออกอ่าน

เมื่อเห็นเนื้อความในนั้น เพลิงโทสะสูงสามจั้นฉับพลัน ออกคำสั่งให้ลากตัวออกไปตัดหัวหน้าประตูค่ายทหารทันที!

จากนั้นก็นำศีรษะของคนผู้นี้โยนไปถึงปากประตูเมืองเหยียนโจว!

ไม่ส่งคนไปหรอก ถ้าอีกฝ่ายเอาคืนตัดหัวทูตของตัวเองบ้างจะทำอย่างไร

ได้ไม่คุ้มเสีย

ในโลกใบนี้ การปะทะของสองกองทัพ ย่อมไม่สังหารทูต

แต่ก็ต้องแล้วแต่สถานการณ์ด้วย!

ตอนนี้เฟิงอู่หังโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง อย่าว่าแต่ทูตเล็ก ๆ นี่เลย ต่อให้เปิดศึกตอนนี้ก็ไม่แน่ว่าเฟิงอู่หังจะทำ!