องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1078

คนมากมายเริ่มเสียใจที่ไปเชื่อคำวิพากษ์วิจารณ์ก่อนหน้านี้แล้ว

คิดว่าทัพเหยียนโจวคำนึงถึงความปลอดภัยของพวกเขาจริง ๆ กำลังปกป้องพวกเขาอยู่จริง ๆ!

และไม่ได้เป็นอย่างข่าวโคมลอยพวกนั้น ทั้งหมดก็แค่พูดเพ้อเจ้อ!

กระทั่งตรงนั้นยังมีคนด่าทัพแคว้นหนานขึ้นมายกใหญ่!

คิดว่าทัพแคว้นหนานช่างน่ารังเกียจสุด ๆ!

ไม่นึกเลยว่าจะกระจายประกายไฟสงครามมายังเมืองเหยียนโจว!

และพวกเขาเพิกเฉยไปตามสัญชาตญาณ ก่อนที่ทัพแคว้นหนานจะบุกเข้ามา ก็เป็นเรื่องของทัพเหยียนโจวที่ต้องไปโจมตีทัพแคว้นหนานก่อนแล้ว

ไม่พูดไม่ได้ ความสามารถของประชาสัมพันธ์ในทัพเหยียนโจวไม่ธรรมดาสุด ๆ

ปฏิกิริยาตอบโต้ของประชาชนทุกคน ไม่นานก็ถูกรายงานไปถึงเบื้องหน้าขององค์ชายสี่ องค์ชายสี่พลันยิ้มเล็กยิ้มน้อยอย่างพอใจ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“คำโบราณกล่าวเอาไว้ว่า ได้ใจประชาราษฎร์ก็ได้ใต้หล้า หากทัพเราคิดอยากจะรบชนะทัพแคว้นหนาน ก็ต้องเอาชนะการสนับสนุนของประชาชนในเมืองก่อน ให้ประชาชนร่วมเป็นร่วมตายไปกับทัพของเรา”

เมื่อเจี่ยงอิงสงได้ยินดังนั้นก็ตัวสั่นเป็นลูกนกอยู่เล็กน้อย

หมายความว่าจะเอาชีวิตของประชาชนมาเป็นโล่กำบังน่ะสิ!

จอมทัพผู้นี้...ไม่ว่าด้วยเรื่องความเมตตาและคุณธรรมอะไรทั้งสิ้นเลยจริง ๆ!

ผิวเผินเจี่ยงอิงสงพยักหน้าบอกว่าใช่ ทว่าในใจกลับรู้สึกกระวนกระวายอย่างไร้ที่เปรียบ

มีความรู้สึกเหมือนช่วยเหลือคนผิดทำเรื่องผิด ๆ อย่างหนึ่ง

“ท่านจอมทัพ พรุ่งนี้ทัพศัตรูอาจจะโจมตีเมืองแล้ว หากทัพศัตรูใช้เครื่องโยนหินนั่น เกรงว่าจะไม่เป็นผลดีต่อทัพเราอย่างมาก...” เจียงอิงสงเป็นกังวลสุด ๆ

ศึกทำลายล้างภายในรวดเดียวกับโจวชิงที่ด่านฝานหลง เขาในฐานะเสนาธิการของทัพ เคยศึกษามาอย่างละเอียด

เครื่องโยนหินนั่นบวกกับน้ำมันตะเกียง ช่างน่ากลัวจริง ๆ!

เป็นเอาวุธชั้นยอดที่เหมาะกับการเอามาโจมตีเมือง!

องค์ชายสี่หัวเราะพลางเอ่ยขึ้นชืด ๆ ว่า

“ไม่มีอะไรที่ต้องเป็นกังวล หากทัพศัตรูใช้เครื่องโยนหินโจมตีเมืองจริง ๆ ก็ไม่ต่างไปจากการยิงถล่ม โบราณมีคำกล่าวที่ว่า ‘ประชาชนทำให้เรือลอยได้ก็ทำให้เรือจมได้’ หากพรุ่งนี้ทัพศัตรูกล้าโจมตีเมืองจริง ๆ ข้าย่อมมีวิธีรับมืออยู่แล้ว”

จะรับมืออย่างไร?

แน่นอนว่าก็แอบลากประชาชนส่วนหนึ่งโยนเข้าไปตายในบ่อเพลิง จากนั้นก็บอกว่านี่คือผู้คนที่ทัพแคว้นหนานโจมตีจนตาย แล้วเผยความน่ารังเกียจของทัพแคว้นหนานออกมา กระตุ้นความแค้นเคืองของประชาชน!

แล้วค่อยประโคมข่าวเรื่องที่ทัพแคว้นหนานโจมตีเมืองขนานใหญ่ โดยไม่สนใจความปลอดภัยของประชาชนในเมืองต่อใต้หล้า เช่นนั้นแล้วทัพแคว้นหนานจะยังเคลื่อนทัพอยู่ในชายแดนราชวงศ์อู่ได้อย่างไร?

ไม่พูดไม่ได้ องค์ชายสี่ของเราผู้นี้ไม่เพียงแต่ใจดำอำมหิต แต่ยังมีชั้นเชิง เข้าใจศาสตร์การควบคุมการวิพากษ์วิจารณ์ของมวลชนอยู่เล็กน้อยด้วย

ภายในโรงเตี๊ยม

“อวิ๋นเอ๋อร์สมควรตาย!”

ใบหน้าของอวิ๋นเอ๋อร์เปลี่ยน นางรีบคุกเข่าลงในทันใด “ขอนายท่านโปรดลงโทษข้าด้วยเถิด!”

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เจ้าติดตามข้ามาก็ตั้งหลายปีขนาดนี้แล้ว เห็นแก่ที่เจ้าซื่อสัตย์จงรักภักดีมาตลอด ข้าจะไม่มีวันลงโทษเจ้า”

“แต่ว่าในเมื่อเจ้าไม่สามารถรักษาความเคารพที่มีต่อท่านนายน้อยของเจ้าได้ต่อไป เช่นนั้นหลังจากนี้เรื่องที่เกี่ยวกับท่านนายน้อยของเจ้า ข้าจะไม่สั่งเจ้าอีกต่อไป!”

“เจ้ารีบแพร่คำสั่งไปที่เซียวเจิ้น ให้เขามาที่นี่ ต่อไปให้เขารับผิดชอบติดต่อกับท่านนายน้อยของเจ้า!”

“นายท่าน ข้า...”

สีหน้าของอวิ๋นเอ๋อร์ปั้นยาก ทันใดนั้นกลับอาลัยอาวรณ์เป็นอย่างมาก...

ความหมายก็คือ ต่อไปนี้ตัวนางจะไม่สามารถไปมาหาสู่กับท่านนายน้อยได้อีกต่อไปใช่หรือไม่?

ในฉับพลันอวิ๋นเอ๋อร์ก็นึกถึงใบหน้าที่หล่อเหลาของท่านนายน้อยนั่น และรอยยิ้มที่ใสบริสุทธิ์ในก่อนหน้านี้

ในใจรู้สึกเจ็บปวดอยู่เล็กน้อย ในทันใดก็เงียบไปราวกับคนใบ้ ไม่รู้ว่าควรจะเอ่ยปากเช่นไร ผ่านไปนานสองนานทำได้เพียงค่อย ๆ พยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“เจ้าค่ะ...นายท่าน...”