องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1079

เช้าตรู่วันต่อมา

ทัพแคว้นหนานมารวมพลกัน ทัพใหญ่ยิ่งใหญ่เกรียงไกร กำลังพลหนาแน่น ทำท่าทำทางราวกับจะโจมตีเมืองแล้ว!

แต่ทว่า!

ดันไม่ยอมโจมตีสักที เฟิงอู่หังนำทัพด้วยตัวเอง ป่าวร้องท้าทายอยู่นอกเมือง

องค์ชายสี่ปรากฏตัวอยู่บนกำแพงเมือง ซัดดาบใส่กับเฟิงอู่หังกลางอากาศอีกครั้ง

เฟิงอู่หังย้อนถามเหตุใดจึงไม่อพยพประชาชนในเมือง องค์ชายสี่หัวเราะอย่างเย็นชาแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“จอมทัพเฟิง อย่าคิดว่าข้าไม่รู้นะว่าพวกท่านคิดกระทำแผนชั่วอันใด คิดอยาจะหลอกให้ประชาชนเหยียนโจวของข้าออกจากเมือง แล้วค่อยดักฆ่ากลางทาง คิดจะระบายความแค้น!”

“พวกท่านฝันไปเถิด ข้าจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด! มีข้าอยู่ทั้งคน พวกท่านอย่าได้คิดเชียว!”

องค์ชายสี่เด็ดเดี่ยวและองอาจผึ่งผาย น่าเกรงขามเป็นอย่างยิ่ง!

ในขณะนี้บนกำแพงเมือง ยังมีผู้เฒ่าจากในเมืองที่มาเพื่อสังเกตการณ์การทำศึกโดยเฉพาะอีกสองสามคน นี่เป็นบุคคลที่มีคุณธรรมและบารมีสูงภายในเมืองเหยียนโจวแห่งนี้ สามารถออกเสียงแทนประชาชนทุกคนได้

เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดขององค์ชายสี่ ก็พลันซาบซึ้งเป็นอย่างยิ่ง

แน่นอนว่าองค์ชายสี่เป็นคนจัดแจงบุคคลเหล่านี้เอาไว้

ด้วยเหตุนี้เมื่อมาถึงองค์ชายสี่ก็ยึดจุดที่สูงที่สุดเลย เพื่อโจมตีและทำลายล้างทัพแคว้นหนาน!

แน่นอนว่าเฟิงอู่หังเดือดดาลจนจะระเบิดอยู่แล้ว!

เขาจ้ององค์ชายสี่ อยากจะไปเด็ดหัวจอมทัพของทัพศัตรูในทัพนับหมื่นนายเป็นอย่างมาก แต่ทว่าก็ได้แต่คิดเท่านั้น หากจะทำขึ้นมาจริง ๆ คงไม่ง่าย

ยังไม่ต้องพูดถึงว่าข้างกายผู้บัญชาการทัพเหยียนโจวผู้นี้มียอดฝีมือคอยคุ้มกันอยู่ในที่ลับ เพียงแค่องครักษ์ที่เขาจัดแจงเอาไว้ข้างกายเหล่านั้น ก็ไม่ง่ายแล้ว

มิหนำซ้ำยังมีคนที่มากระจุกอยู่ด้วยกันอีกมากมาย!

หากอยู่ในสนามรบที่โกลาหล มีความเป็นไปได้ที่ยอดฝีมือเลิศล้ำจะเด็ดหัวจอมทัพของทัพศัตรูมาจากทัพหมื่นนายได้สำเร็จ แต่ทว่าศึกโจมตีเมืองในตอนนี้ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

เพียงแค่ริมฝีปากเฟิงอู่หังเล่นงานไม่ได้ ทำได้เพียงสั่งลงให้ถอยทัพ กลับไปยังค่ายทหารอย่างเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ

ท้ายที่สุดศึกใหญ่ครั้งนี้ก็ไม่สามารถสู้รบกันได้

บุคคลที่มีคุณธรรมและบารมีสูงส่งที่ถูกเชิญขึ้นมายังกำแพงเมืองเหล่านั้น เห็นทัพศัตรูถอยออกไปไม่ได้โจมตีเมืองจริง ๆ ก็พลันถอนหายใจเฮือกหนึ่ง

นี่ช่างเยี่ยมยอดจริง ๆ!

ในขณะเดียวกันความเชื่อใจที่มีต่อทัพเหยียนโจวก็ค่อย ๆ ฟื้นกลับมาใหม่อีกครั้ง

“เฮ้อ ดูท่าก่อนหน้านี้จะเป็นเพียงแค่ข่าวโคมลอยจริง ๆ!”

“ถูกต้อง ผู้บัญชาการของทัพเหยียนโจวเรา ปฏิบัติต่อประชาชนอย่างดีจริง ๆ!”

“นี่เป็นผู้บัญชาการที่ดีที่สามารถตัดสินใจแทนพวกเราได้!”

“ข้าลองคิดอย่างละเอียดดูแล้ว คำวิพากษ์วิจารณ์เหล่านั้นในก่อนหน้านี้ต้องมีคนคอยควบคุมการแพร่สะพัดอยู่เบื้องหลังเป็นแน่ ข้าอยากให้ท่านพาคนไปสืบเรื่องนี้อย่างละเอียด ลากตัวคนที่อยู่เบื้องหลังออกมา!”

“ขอรับ ท่านจอมทัพ!” เจี่ยงอิงสงรีบเอ่ย

หลี่จุ่นกำลังกินข้าวอยู่ในโถงของโรงเตี๊ยม

ได้ยินแขกที่มาทานอาหารรอบ ๆ พุดคุยกัน บอกว่าท้ายที่สุดทัพแคว้นหนานก็ไม่ได้โจมตีเมือง ถอยทัพกลับไปแล้ว และบทสนทนาขององค์ชายสี่กับเฟิงอู่หังก็ถูกแพร่สะพัดมายังในเมืองแล้ว ตอนนี้ประชาชนในเมืองเหยียนโจวให้การสนับสนุนทัพเหยียนโจวเป็นอย่างมาก

“ไอ้หยา ก่อนหน้านี้ไม่รู้เลยว่าเจ้าคนไร้คุณธรรมคนไหนกล้าสงสัยในทัพเหยียนโจวของเรา วันนี้ท่านจอมทัพแห่งทัพเหยียนโจวของเราไปเผชิญหน้ากับทัพศัตรูด้วยตัวเอง ผู้บัญชาการของทัพศัตรูไม่มีอะไรจะพูดถอยทัพกลับไป ท่านปู่กลับมาเล่าละเอียดเป็นอย่างมาก บอกว่าท่าจอมทัพเป็นคนดีคนหนึ่ง!”

“เช่นนั้นหรือ? ไม่นึกเลยว่าทัพแคว้นหนานจะน่ารังเกียจขนาดนี้!”

“ก็ใช่น่ะสิ พวกเราควรเชื่อทัพเหยียนโจว!”

“ใช่แล้ว ๆ!”

“มา ๆ ดื่มเหล้า ๆ!”

“...”

ครั้นหลี่จุ่นได้ยินแขกที่มากินข้าวรอบ ๆ วิพากษ์วิจารณ์กัน บนใบหน้าก็เผยรอยยิ้มแสนเย็นชาขึ้นมารอยยิ้มหนึ่ง ก่อนจะพูดกับตัวเองชืด ๆ ว่า

“เจ้าสี่ นี่เจ้ายกหินขึ้นมาแต่กลับหล่นทับขาตัวเองแท้ ๆ เช่นนั้นข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มลองรสชาติดูสักที!”