องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1186

หลี่จุ่นโกรธเกรี้ยวมาก!

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์กำลังตกอยู่ในขีดอันตราย ต้องการให้เฟิงฉีถัวมาทำการรักษาด่วน ทว่าในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ กลับมาคนมาวุ่นวายกับเขา!

ไม่มีเหตุผลเลยจริง ๆ !

ทันใดนั้นหลี่จุ่นก็ส่งสารผ่านนกพิราบสื่อสารไปถึงอวี้เซียง รับสั่งว่าให้นางเดินทางออกมาด้วยตนเอง และให้โจวชิงนำกองทัพมุ่งหน้าไปยังเมืองเป่ยกวนทันที!

เล็งปืนใหญ่ไปยังเมืองก่วนเป่ย และยิงทันที!

ทันทีที่อวี้เซียงที่อยู่ในเมืองอวี๋เจียงได้รับข่าวจากหลี่จุ่น นางก็ตกใจมากที่หลี่จุ่นออกคำสั่งให้นางนำกองทัพของโจวชิงไปบุกยิงเมืองเป่ยกวนเพื่อช่วยเฟิงฉีถัวออกมา!

เดิมทีคำสั่งคือให้นำปืนใหญ่ไปยังเหยียนโจว ทว่าเนื่องด้วยเรื่องการปล้นขุมสมบัติ จึงล่าช้าไปอีกครึ่งทาง

ทว่าเรื่องที่น่ายินดีคือ ทุกคนที่เขาเฟิงโหยวเอาชนะมาได้สำเร็จ ฉวยเอาทรัพย์สินบนเขาเปยหลงมาได้ หลังจากก็ปีนข้ามภูเขาเพื่อข้ามชายแดนอย่างยากลำบาก!

กลับมารวมตัวกับโจวชิงและขนส่งสมบัติกลับไปยังภูเขาชิงเฟิง!

จากนั้นโจวชิงก็นำกองกำลังทหารและม้านับหมื่น ขนส่งปืนใหญ่และกระสุนไปทางเหนือ จนกระทั่งตอนนี้นำทัพมาได้ครึ่งทางแล้ว!

คราวนี้คำสั่งของหลี่จุ่นคือต้องการให้โจวชิงยิงปืนใหญ่ใส่เมืองเป่ยกวนเพื่อช่วยเฟิงฉีถัวออกมา คาดว่าต้องเกิดเรื่องใหญ่โตอะไรขึ้นแน่!

เมื่อนึกถึงตำแหน่งของหมอเทวดาเฟิงฉีถัวขึ้นมา อวี้เซียงก็กังวลใจขึ้นมาเช่นกัน กลัวว่าหลี่จุ่นจะได้รับบาดเจ็บอะไรไป

ไม่รอช้า นางรีบส่งนกพิราบส่งสารไปหาโจวชิงทันที ในขณะเดียวก็ส่งคนไล่ตามไปอย่างรวดเร็วและเจ้าตัวก็ออกตัวมุ่งหน้าไปยังเมืองเฟิงหลิง!

ตัดภาพมาที่อีกด้านหนึ่ง

เฟิงอู่หังกระหืดกระหอบ เขาล้อมเมืองกำแพงเอาไว้หมดแล้ว ทว่ากลับไม่ผู้ใดใคร่แยแส ปล่อยให้เขาตะโกนแหกปากอยู่นอกเมือง ตะคอกด่าทอจนปากฉีกก็ไร้ประโยชน์!

อีกฝ่ายต้องการจะคุมตัวเฟิงฉีถัวเอาไว้!

เฟิงฉีถัวและหมอเทวดาคนอื่น ๆ จะเป็นที่ต้องการตัวอย่างยิ่ง โดยเฉพาะในยุคจั้นกว๋อนี้จะมีความสำคัญมากเป็นพิเศษ!

เช่นเดียวกับตอนนี้

บุคคลสำคัญของทั้งฝ่ายศัตรูและฝ่ายพันธมิตรต่างได้รับบาดเจ็บ ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย หน้าที่ของเฟิงฉีถัวในช่วงเวลานี้ ไม่ว่าผู้ใดก็ต้องการมัน!

ไม่คิดเลยว่าเฟิงฉีถัวจะถูกปล่อยให้ได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระเสรีอยู่ในเมืองซ่างหยวน ทว่าครานี้เขามาจ่ออยู่ที่ประตูบ้านของตัวเองแล้ว หากเขาไม่เข้าไปยังค่ายทหารของฝ่ายตัวเอง ก็จะไม่สามารถเข้าไปยังค่ายของศัตรูได้อย่างแน่นอน!

ฉะนั้นแล้วเลยจึงต้องกักตัวเขาเอาไว้

ในเวลานี้เขาไม่ถูกปล่อยตัวให้กลับบ้าน และไม่ถูกปล่อยให้ออกไป ติดแหง็กอยู่ตรงนี้

ที่สำคัญคือ เมืองเป่ยกวนไม่เพียงแต่มีกองกำลังที่ไม่ธรรมดาเท่านั้น ทว่ายังมีจอมพลสองคนนี้ด้วย ดังนั้นแล้วจะให้บุกโจมตีก็คงไม่ง่ายนัก!

“น่ารังเกียจเสียจริง!”

เฟิงอู่หังส่งคนออกร้องเรียกท้าทายอีกครั้ง ทว่าไม่ได้ยินเสียงตอบรับกลับมาเป็นครึ่งค่อนวันแล้ว อีกทั้งฝ่ายศัตรูยังยื่นป้ายขอสงบศึกออกมา!

เฟิงอู่หังโมโหมากจนหน้าซีดเซียว และสบถคำหยาบคายออกมา!

ทว่าหลี่จุ่นยังไม่ส่งข่าวกลับมา เขาจึงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม ทำได้เพียงแค่อดทนเฝ้ารอพร้อมไฟโกรธอันเกี้ยวกราด!

รอไปรอมา พลันเข้าวันที่สามเสียแล้ว!

มีทหารวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วจากด่านควาย ว่ากันว่ากองทัพที่มาจากด่านควายนั้นเป็นกองทัพที่ไม่ทราบที่มาที่ไป และอีกฝ่ายมาในนามของกุนซือ!

และยังมีผู้หญิงคนหนึ่งมาด้วย

เมื่อเฟิงอู่หังได้ยินเช่นนั้น สีหน้าก็ตกตะลึงไปชั่วคราว รีบเชิญผู้หญิงที่ติดตามมาด้วยเข้าร่วมทันที เพียงเหลือมองนางเท่านั้น ก็พบว่านางคือเถ้าแก่ของหอหรูอี้ในเมืองอวี๋เจียง!

เมื่องอวี้เซียงเห็นเขาก็รีบทำความเคารพทันที พร้อมกล่าวทักทายอย่างให้เกียรติว่า

“อวี้เซียงได้พบจอมทัพเฟิงแล้ว! ข้าน้อยได้รับคำสั่งจากกุนซือให้มาช่วยจอมทัพเจ้าค่ะ!”