องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 123

คนที่มาซื้อหนังสือก่อนหน้านี้ทยอยมาซื้อแล้วก็ไป ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

คนที่ซื้อพร้อมได้ตราประทับของสำนักศึกษาสูงสุดไปได้สำเร็จยิ่งดีใจเข้าไปใหญ่

หนึ่งร้อยเล่มแรกนี้ มีค่าเท่ากับฉบับสะสม ควรค่าแก่การเก็บสะสมเป็นอย่างมาก

ด้วยเหตุนี้จึงเป็นเป้าหมายในการแย่งซื้อของใครหลายคน

เวลาค่อยๆ ผ่านไป

หลี่จุ่นเอาข้อมูลสถิติจำนวนหนังสือชุดแรกมาจากมือหยางจง และให้หยางจงอยู่ดูต่อ ส่วนตนนั้นกลับจวนไปก่อน

เมื่อกลับมาถึงจวนอ๋อง หลี่จุ่นมองมองตัวเลขชุดหนึ่งบนมือ แล้วพยักหน้าเล็กน้อย

“ภายในชั่วยามแรก ขายออกไปได้ทั้งหมดสองร้อยห้าสิบสองเล่ม หนึ่งร้อยเล่มที่มีตราประทับของสำนักศึกษาสูงสุดนั้นหนึ่งเค่อก่อนถูกแย่งซื้อหมดไปแล้ว ความเร็วในการขายตอนหลังตกลงเรื่อยๆ”

นัยน์ตาของหลี่จุ่นครุ่นคิด ผ่านไปนานสองนานจึงพยักหน้า ดวงตาประกายรอยยิ้ม “ไม่นับว่าช้า มีอนาคตทีเดียว”

ยามราตรีค่อยๆ คืบคลานเข้ามา

หวังเยียนหรันและหยางจงมาถึงตามลำดับ

เมื่อหวังเยียนหรันเข้ามา ก็เอ่ยปากขึ้นอย่างดีใจว่า “หลี่จุ่น เรื่องที่ต้องดำเนินการทั้งหมดของร้านหนังสือเตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว พรุ่งนี้ก็เปิดขายได้ตามปกติ”

หลี่จุ่นพยักหน้า ก่อนจะยิ้มพลางเอ่ยขึ้นว่า “เช่นนี้ก็ดี เช่นนั้นต้องดูพรุ่งนี้แล้ว”

ภายในสองสามวันสั้นๆ พิมพ์ออกไปห้าร้อยเล่ม ก็นับว่าไม่เลวแล้ว หลี่จุ่นยังคิดจะพิมพ์เท่าไรก็ขายเท่านั้น

มาดูตอนนี้ พรุ่งนี้คงพอแล้ว

เขามองไปที่หยางจง แล้วถามขึ้นว่า “วันนี้ร้านหนังสือจิงหงขายออกไปได้ทั้งหมดเท่าไร?”

หยางจงรีบเอ่ยตอบว่า “เรียนท่านอ๋อง ข้าน้อยจดไว้หมดแล้ว ทั้งหมดสี่ร้อยยี่สิบเล่มขอรับ แม้จะมีบางส่วนที่มองไม่ชัดแต่ก็ไม่เกินสี่ร้อยสามสิบเล่มขอรับ”

“สี่ร้อยยี่สิบเล่ม?” หลี่จุ่นพยักหน้าเบาๆ สีหน้ามีความตกตะลึงเล็กน้อย

หวังเยียนหรันตกตะลึงยิ่งกว่า เอ่ยว่า “ร้านหนังสือจิงหงขายดีขนาดนี้เชียวหรือ? เพียงแค่วันเดียวก็ขายออกไปได้สี่ร้อยกว่าเล่ม พรุ่งนี้เราจะขายออกไปได้เยอะขนาดนี้หรือไม่?”

นางมองไปที่หลี่จุ่น นัยน์ตาแฝงไปด้วยความกังวล

หลี่จุ่นหัวเราะพลางเอ่ยว่า “ร้านหนังสือจิงหงขายดีจริงๆ แต่ว่า ก็อย่าดูถูกการเตรียมการที่พวกเราเตรียมไว้ ดูผลลัพธ์ของพรุ่งนี้ก่อนเถอะ วันนี้ขายออกไปได้แค่สี่ร้อยกว่าเล่ม ยังมีลูกค้าอีกมาก รอ ‘ไซอิ๋ว’ ถูกเล่าปากต่อปากกระจายไปอย่างต่อเนื่อง คนที่มาซื้อมีแต่จะยิ่งเพิ่มขึ้น”

หน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่แยแส ไร้ซึ่งความกังวลใดๆ

แม้ว่ายอดขายของพรุ่งนี้จะพอไปวัดไปวา แต่เขาก็ยังมีแผนสำรอง

เมื่อคิดจะทำเงินจากการขายหนังสือแล้ว เขาจะยอมแพ้ง่ายๆ ได้ยังไง?

วินาทีนี้เอง!

โถงด้านในร้านหนังสือจิงหง

ผ่านการตรากตรำทำงานหนักมาหนึ่งวัน ใบหน้าของสวีจือชูเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เดินเข้าไป รายงานสถานการณ์กับเสิ่นอวี้หมิงที่นอนสบายๆ อยู่บนเก้าอี้นอน

“เถ้าแก่ วันนี้ร้านหนังสือของเราขายออกไปได้สี่ร้อยยี่สิบเจ็ดเล่ม นี่ทะลายบันทึกยอดขาดในประวัติศาสตร์ที่เคยมีมาของเราเลย!” สวีจือชูดีใจยกใหญ่