องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1244

ข้าศึกจุดควันหมาป่าขึ้นมา หลี่จุ่นนำกองทัพใหญ่ มองเห็นแต่ไกล ทันใดนั้นก็ขมวดคิ้ว

เดิมทีคาดไว้ว่าจะบุกโจมตีอย่างเงียบๆ คิดไม่ถึงว่าจะแหวกหญ้าให้งูตื่น!

“ทหารเฝ้าเมืองของเมืองเป่ยกวนดูน่าสนใจ”

หลี่จุ่นรู้สึกคาดไม่ถึง

นึกไม่ถึงว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีการเตรียมป้องกันไว้

ถ้าเป็นเช่นนี้ เกรงว่าการรับมือกับปืนใหญ่ก็ต้องวางแผนไว้แล้ว

เถี่ยโถวเดินไปด้านหน้าและเอ่ยขึ้นว่า

“พี่ใหญ่ ตอนนี้จะเอายังไง?”

ทหารของแคว้นหนาน มองดูหอคอยเปลวเพลิงจากที่ไกล ควันหมาป่าปรากฎขึ้นทีละจุด แต่ละคนต่างพากันขมวดคิ้ว

คิดไม่ถึงว่าเพิ่งเดินทางออกจากเมืองไม่นานข้าศึกก็รู้ตัวเสียแล้ว แบบนี้ดูไม่น่าตื่นเต้นเลย

หลี่จุ่นนิ่งเงียบอยู่สักพัก ยิ้มขึ้นเบาๆ ก่อนจะเอ่ยว่า

“ไม่ต้องกังวล ถึงจะแหวกหญ้าให้งูตื่นแล้วไง? ข้าจะคอยดูว่า ข้าศึกจะรับมือกับพลังปืนใหญ่ได้อย่างไร! ถ่ายทอดคำสั่งออกไป ให้ทุกคนมุ่งหน้าต่อไป!”

ทหารส่งสารที่อยู่ข้างๆ ขี่ม้าออกไปทันที และถ่ายทอดคำสั่งออกไป

“กุนซือมีคำสั่ง ให้ทุกคนมุ่งหน้าต่อไป! ”

“มุ่งหน้าต่อไป อย่าให้ผิดพลาด!”

“…”

กองทัพสายฟ้าแปดหมื่นนายอยู่ด้านหน้า กองทัพปืนใหญ่สามพัน ด้านหลังเป็นกองทัพแคว้นหลางห้าหมื่นนาย ทหารเก่าเป่ยโจวอีกห้าหมื่นนาย กองทัพใหญ่เกือบสองแสนนาย ยิ่งใหญ่อลังการ เคลื่อนขบวนอยู่บนเส้นทางลงใต้!

ชูธงโบกสะบัด!

ก่อให้เกิดฝุ่นตลบในพื้นที่กว้าง เป็นภาพที่ดูยิ่งใหญ่ตระการตา!

กองทัพใหญ่มุ่งหน้ามาถึงระยะทางที่ห่างจากเมืองเป่ยกวนสามลี้ หลี่จุ่นกำชับให้ทุกคนหยุด ให้เหล่าทหารตั้งค่ายชั่วคราว เพื่อเตรียมการสักพัก

จากนั้นก็รวบรวมเหล่าแม่ทัพ เพื่อทำการปรึกษาหารือ

“คือว่า พี่ใหญ่…ถ้าข้าศึกวิ่งหนี พวกเราจะต้องไล่ตามไปหรือไม่?”

หลี่จุ่นส่ายหน้าทันทีและเอ่ยว่า

“คำกล่าวที่ว่าศัตรูพ่ายแพ้อย่าได้ไล่ตาม ถึงอย่างไรตอนนี้เรายังอยู่ในเขตแดนของข้าศึก เพื่อหลีกเลี่ยงกับดักที่อาจซ่อนอยู่บนถนน ฉะนั้นถ้าข้าศึกได้ถอยหนีออกไป ก็ไม่ต้องไปไล่ตาม!”

ที่หลี่จุ่นไม่ให้ไล่ตาม เป็นเพราะเฟิงอู่หังได้กล่าวเตือนไว้ก่อนที่จะออกเดินทาง หวังเซิ่งก็อยู่ในเหตุการณ์นั้น!

หวังเซิ่งเคยติดตามตนตอนอยู่ที่ชายแดนเหนือ ฉะนั้นวิธีการสู้รบของตน ถือว่าเขามีความคุ้นเคยอย่างมาก

เผื่อว่าเขาจะนำวิธีของตนมาเล่นงานตน คงรับมือป้องกันไม่ไหว ฉะนั้นจำเป็นต้องระมัดระวังตัวอย่างมาก

“ขอรับ…”

เถี่ยโถวรู้สึกไม่ยินยอม แต่สิ่งที่พี่ใหญ่พูดมานั้นก็ถูกต้อง เวลานั้นจึงได้แต่เกาหัวของตน พยักหน้าตกลงอย่างเชื่อฟัง

หลี่จุ่นกวาดสายตามองเหล่าทหาร ก่อนจะเผยแววตาที่เยือกเย็นออกมา เอ่ยด้วยน้ำเอ่ยหนักแน่นว่า

“เอาล่ะ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ภายหลังสองเค่อ ให้กองทัพปืนใหญ่ยิงระเบิดตามเวลาที่กำหนด โจมตีเมืองเป่ยกวน! กองทัพสายฟ้าของเถี่ยโถว เตรียมตัวออกรบอย่างรวดเร็ว!”