องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1248

เมื่อเสียงระเบิดหยุดลง เถี่ยโถวก็ส่งทหารชั้นยอดหนึ่งหมื่นนายออกไป แต่ไม่นานก็ได้วิ่งกลับไป

แม่ทัพใหญ่ที่นำทัพก็วิ่งไปรายงานต่อเถี่ยโถวทันทีว่า

“แม่ทัพใหญ่ ทหารในเมืองมีน้อยมาก…กำลังหลักไม่ได้อยู่ในเมืองหน้าด่าน!”

เถี่ยโถวฟังแล้ว ทันใดนั้นก็ขมวดคิ้ว!

ใคร่ครวญชั่วครู่ ก่อนจะเรียกทหารส่งสารมาอย่างรวดเร็ว และกำชับว่า

“ไปรายงานให้กองทัพปืนใหญ่ทราบเดี๋ยวนี้ กำลังหลักของข้าศึกไม่ได้อยู่ในเมืองหน้าด่าน!”

“ขอรับ!”

ทหารส่งสารควบม้าออกไปทันที เพื่อไปรายงานต่อกองทัพปืนใหญ่

ส่วนเถี่ยโถวใคร่ครวญชั่วครู่ และถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า

“สมแล้วที่เป็นพี่ใหญ่ ช่างคาดการณ์ได้แม่นยำจริงๆ กำลังหลักของข้าศึกไม่ได้อยู่ในเมือง ถ้าหากพวกเราโจมตีเข้าไป คาดว่าเวลานี้คงกำลังต่อสู้อยู่กับข้าศึก การสูญเสียคงจะเกิดขึ้นไม่น้อย!”

กองทัพสายฟ้าที่อยู่รอบข้าง เมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจของเถี่ยโถว ทันใดนั้นก็เกิดความเลื่อมใสศรัทธาในตัวหลี่จุ่นมากขึ้น

กุนซือก็คือกุนซือ ช่างเก่งกาจเยี่ยมยอดจริงๆ

จ้าวต้าเฉียนที่โจมตีผ่านไปแล้วหนึ่งครั้ง ก็ได้สั่งให้คนเติมกระสุนปืนเข้าไปใหม่ เตรียมพร้อมโจมตีครั้งต่อไป

ระหว่างนี้ก็รอข่าวสารจากกองทัพสายฟ้า

สามารถเอ่ยได้ว่า กระสุนปืนใหญ่ที่ได้ยิงออกไป เมื่อกี้ยิงไปแล้วสองรอบ กระสุนหลายลูกถูกยิงออกไปอย่างรวดเร็ว มีความรู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย

ถึงแม้ว่าจะเห็นควันดินปืนที่ลอยไปทั่วเมือง แม้จะไม่ได้ยืนอยู่ในที่เกิดเหตุ แต่ก็สามารถมองเห็นกลุ่มควันขนาดใหญ่ปกคลุมไปทั่วเมืองหน้าด่าน คิดๆแล้วก็รู้สึกว่าเป็นเหตุการณ์ที่น่ากลัวอย่างยิ่ง

เกิดจากกระสุนปืนใหญ่ห้าหกร้อยนัดได้ถูกทิ้งออกไป จึงทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมา

อานุภาพของกระสุนปืนใหญ่…ช่างน่าสยดสยองเหลือเกิน

จ้าวต้าเฉียนไม่กล้าใช้มากเกินไป ถ้าหากว่าใช้หมดไปอย่างรวดเร็ว กุนซือคงจะต้องหาเรื่องตนอย่างแน่?

การประดิษฐ์ของชิ้นนี้ไม่ง่ายดาย ถ้าหากช่างที่ผลิตไม่ระมัดระวัง อาจทำให้เกิดการระเบิดขึ้นมา จนทำให้ช่างคนอื่นๆต่างต้องพินาศไปพร้อมกัน

เหตุการณ์นี้เขาเคยเห็นมาแล้ว ดังนั้นจึงรู้ดีว่าของเหล่านี้สร้างขึ้นมาอย่างยากลำบาก

อีกอย่างการยิงกระสุนปืนใหญ่ยังต้องมีความระมัดระวังอย่างมาก

“รายงาน!”

ทหารส่งสารที่เถี่ยโถวส่งมาก็ได้มาถึงแล้ว

เมื่อมาถึงตรงหน้าจ้าวต้าเฉียน ก็เอ่ยรายงานอย่างรวดเร็วว่า

“ใต้เท้า กำลังหลักของข้าศึกไม่ได้อยู่ในเมืองหน้าด่าน!”

จ้าวต้าเฉียนฟังแล้ว ก็หรี่ตาขึ้นทันที!

ถ้าหากว่าเมื่อกี้กำลังหลักของข้าศึกไม่ได้อยู่ในเมืองหน้าด่าน และการระเบิดครั้งแรกก็ได้หยุดลงมาประมาณหนึ่งเค่อแล้ว เช่นนั้นตอนนี้กำลังหลักของข้าศึกอาจจะได้กลับเข้าไปในเมืองหน้าด่านแล้ว!

เมื่อคิดได้เช่นนี้!

จ้าวต้าเฉียนก็โบกมือขึ้นทันที พร้อมกับตะโกนสั่งการออกไปว่า “กองทัพปืนใหญ่ฟังให้ดี เคลื่อนย้ายขบวนเดี๋ยวนี้ ขยับเข้าไปใกล้อีกหนึ่งลี้!”

“ขอรับ!”

กองทัพปืนใหญ่ขยับเข้าไปใกล้อีกหนึ่งลี้!

จากนั้นจ้าวต้าเฉียนก็สั่งการอีกว่า

กองทัพสายฟ้าแปดหมื่นนาย ควบม้าอยู่ด้านหน้า บุกเข้าไปโจมตีเมืองหน้าด่านด้วยความห้าวหาญเกรียงไกร!

เถี่ยโถวสวมชุดเกราะ นั่งอยู่บนหลังม้า มือถือดาบยาว นำทัพอยู่ด้านหน้าบุกเข้าไปในเมือง!

แต่เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ทุกคนก็พากันตะลึง!

หลังจากถูกระเบิดโจมตี ในเมืองก็มีสภาพพังย่อยยับ บ้านเรือนทลายกำแพงถล่ม มองไม่เห็นอาคารที่สมบูรณ์เลยสักหลัง!

ซากศพเกลื่อนกลาด ชิ้นส่วนอวัยวะระเนระนาด

ไม่มีข้าศึกอยู่เลยแม้แต่คนเดียว!

เหมือนได้ตายกันหมดหรือไม่ก็หลบหนีไปแล้ว

“แม่ทัพ ข้า ข้าศึกไปไหนกันหมดแล้ว?”

“คาดว่าคงจะถูกระเบิดจนหนีไป!”

“ช่างน่ากลัวเหลือเกิน…เมื่อสักครู่ได้ยินเสียงจากที่ไกลก็ยังรู้สึกอกสั่นขวัญหาย แต่เมื่อมาเห็นกับตา สภาพแบบนี้จะมีใครสามารถรอดพ้นไปได้?”

“ใช่แล้ว…อานุภาพของปืนใหญ่ช่างน่าหวาดกลัวจริงๆ…”

“…”

กองทัพปืนใหญ่มองไม่เห็นร่องรอยของข้าศึก แต่เมื่อเห็นสภาพในเมือง ก็มีอาการขนหัวลุกซู่ทันที รู้สึกทึ่งอย่างมาก

ช่างน่าหวาดกลัวจริงๆ…

นี่ก็คืออานุภาพอันร้ายแรงของปืนใหญ่หรือ?

มนุษย์จะสามารถต้านทานได้อย่างไร?