องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 125

ร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวช่วยกระจายข่าว ฉะนั้นจึงทำให้คนรู้จักไซอิ๋วเยอะขึ้น แพร่กระจายไปทั่วฉางอัน

เกรงว่า!

เมื่อวานที่ร้านหนังสือจิงหงขายออกไปได้หลายเล่มขนาดนั้น คงเป็นเพราะได้อานิสงค์จากร้านหนังสือลู่หมิง!

ลำพังร้านหนังสือจิงหงภายในวันเดียวไม่มีทางเรียกคนมาได้มากมายขนาดนี้แน่ ที่เมื่อวานขายได้ออกไปได้มากมายขนาดนี้ เป็นเพราะบางคนรอร้านหนังสือลู่หมิงเปิดไม่ไหว ด้วยเหตุนี้ส่วนหนึ่งจึงมาร้านหนังสือจิงหง และซื้อก่อนล่วงหน้า!

เสิ่นอวี้หมิงเอ่ยขึ้นอย่างเดือดดาล “ที่ข้าสนใจคือ ร้านหนังสือลู่หมิงตีพิมพ์หนังสือนิยายออกมาได้มากมายขนาดนี้ภายในเวลาสั้นๆ ได้อย่างไร นี่เดิมทีมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว!”

สวีจือชูเองก็มีสีหน้าปั้นยาก ในใจเต็มไปด้วยความฉงน

เขาเองก็ไม่เข้าใจเช่นกัน

ร้านหนังสือลู่หมิงตีพิมพ์หลังร้านหนังสือจิงหง กระทั่งแม้จะตีพิมพ์ในเวลาเดียวกัน ด้วยโรงงานขนาดเล็กของร้านหนังสือลู่หมิง ภายในระยะเวลาสั้นๆ เช่นนี้เกรงว่าตีพิมพ์ออกมาได้สองร้อยเล่มก็นับว่าไม่เลวแล้ว

แต่ทว่า!

จำนวนที่เห็นตรงหน้านี้ ตอนนี้ที่วางไว้ต้องมีสองร้อยเล่มแน่!

ก่อนหน้านี้คงขายออกไปไม่น้อยทีเดียว!

ร้านหนังสือลู่หมิงทำได้อย่างไร?

สวีจือชูครุ่นคิด ทันใดนั้นก็เอ่ยขึ้นว่า “เถ้าแก่ขอรับ เป็นเพราะที่พวกเขาขายเนื้อหาไม่ครบหรือไม่?”

“เนื้อหาไม่ครบ?”

เสิ่นอวี้หมิงนัยน์ตาเป็นประกาย รีบให้ลูกจ้างข้างกายไปดูทันที

ลูกจ้างคนนั้นรีบวิ่งไปด้วยความรวดเร็ว ไปขวางผู้ที่ซื้อหนังสือเอาไว้คนหนึ่ง ให้อีกฝ่ายเปิดหนังสือให้เขาดู

ผ่านไปนานสองนานลูกจ้างคนนั้นก็วิ่งกลับมา ส่ายหน้าพลางพูดขึ้นด้วยใบหน้าผิดหวัง

“เถ้าแก่ขอรับ เนื้อหาครบถ้วนขอรับ! ไม่มีตกหล่นเลย!”

“อะไรนะ! นี่เป็นไปไม่ได้!”

ทั้งเสิ่นอวี้หมิงและสวีจือชูต่างไม่กล้าเชื่อ

หากเนื้อหาครบ เช่นนั้นร้านหนังสือลู่หมิงทำได้อย่างไรกัน?

ทว่าตอนนี้หัวข้อนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะรีบร้อนทำเข้าใจ!

แต่เป็นเรื่องที่หากร้านหนังสือลู่หมิงยังขายได้แบบนี้ต่อไป เกรงว่าร้านหนังสือจิงหงคงแพ้แน่แท้แล้ว กระทั่งอาจจะถูกแย่งลูกค้าไปอีกด้วย

นี่ได้การเสียที่ไหน?

“ต้องคิดหาหนทาง!” เสิ่นอวี้หมิงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

สวีจือชูครุ่นคิด สีหน้าพลันชอบอกชอบใจเล็กน้อย มีความกะทันหันนิดหน่อย เอ่ยขึ้นว่า