องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1260

หากลูกของตัวเองมีมันสมองได้เหมือนหลี่เจิ้ง หลี่จุ่นคงจะดีใจไม่น้อย!

ในสมัยนั้นโจโฉได้กล่าวไว้ว่า หากมีลูกก็ควรเป็นเหมือนซุนจ้งโหมว วันนี้เขาจึงพูดเปรียบว่า หากมีลูกก็ควรเป็นเหมือนหลี่เจิ้ง

เพราะหลี่เจิ้งผู้นี่เก่งกาจเหลือล้นจริง ๆ !

เหตุใดเขาจึงไม่ส่งคนอื่นมา?

แต่ดันส่งอวี่เหวินตูมาเนี่ยรึ?

ตามหลักการแล้วอวี่เหวินจิ้งอยู่ที่ชิงโจว ถ้าเช่นนั้นในฐานะลูกชายของอวี่เหวินจิ้ง อวี่เหวินตูก็ต้องติดตามเขามาด้วย

ทว่าอวี่เหวินตูอยู่ที่ซินตู!

และตอนนี้พวกเขาถูกส่งตัวมาที่นี่เพื่อสนับสนุนกองกำลัง

หลี่เจิ้งไม่มีใครจะใช้แล้วหรือ?

ไม่มีทาง!

เป็นเพราะอวี่เหวินตูไม่ใช่แม่ทัพที่โดดเด่นอะไร ไม่ใช่บุคคลประเภทที่ว่าโดดเด่นจนต้องหาใครมาแทนที่ไม่ได้!

ที่หลี่เจิ้งส่งเขามาสนับสนุนกองกำลัง เพราะว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังอวี่เหวินตูก็คืออวี่เหวินจิ้ง!

มีเรื่องเกิดขึ้นกับอวี่เหวินตูที่เมืองซ่างหยวน คิดว่าอวี่เหวินจิ้งจะทำอย่างไรล่ะ?

อวี่เหวินตูเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของอวี่เหวินจิ้ง!

แน่นอนว่าอวี่เหวินจิ้งจะต้องต่อสู้กับทัพแคว้นหนานจนตายกันไปข้าง!

บอกได้เลยว่าหลี่เจิ้งนั้นเก่งกาจเหลือเกิน

ระดมกองทหารและแม่ทัพเล็กๆ เข้าไปยังช่องประตู ดึงความพยาบาทของอวี่เหวินจิ้งออกมาล่วงหน้า!

การคิดวางแผนเช่นนี้ กลับทำให้หลี่จุ่นรู้สึกละอายใจ

เมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่เจิ้ง...เขาก็คือน้องชาย!

กองทัพของเจิ้นเป่ยอ่องในที่สุดเดินทางออกจากเหยียนโจวและมาถึงเมืองเฟิงหลิงแล้วเรียบร้อย

เมื่อจักรพรรดินีและเฟิงอู่หังรู้ว่ากองทัพของฝ่ายตรงข้ามกำลังจะมาถึง จึงออกจากเมืองเฟิงหลิงและมุ่งหน้าลงทางใต้

มารวมตัวกับหลี่จุ่นที่เมืองเป่ยกวน

ภายหลังได้รู้ว่าศัตรูได้ยึดครองเมืองซ่างหยวนไปแล้ว หลี่จุ่นจึงบอกแผนของตัวเองออกมา จักรพรรดินีและเฟิงอู่หังพยักหน้าเบา ๆ รู้สึกว่าแผนการนี้น่าจะเป็นไปได้

ตกดึก

หลี่จุ่นออกไปพบจักรพรรดินีเพียงลำพัง

เมื่อมาถึงนอกกระโจม หลังจากกราบทูลแล้ว จักรพรรดินีก็เชิญหลี่จุ่นเข้ามาข้างใน

“คารวะฝ่าบาท!”

หลี่จุ่นก้าวไปข้างหน้าและกำหมัดคาราวะ สายตาเหลือบมองสีหน้าจักรพรรดินี พบว่าผู้หญิงคนนี้กำลังมองมาที่ตน จากนั้นนางก็หลบสายตาไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว

มิได้เบิกตามองเขาอย่างเต็มตา

นางขมวดคิ้วเล็กน้อย

และจักรพรรดินีในตอนนี้!

หัวใจกำลังเต้นตึกตัก!

นางนึกถึงคำพูดเหล่านั้นที่ซั่งกวนเฮ่าบอกเมื่อมาพบตนเอง ครั้นหลี่จุ่นพูดเช่นนี้ นางก็เริ่มสงสัยขึ้นมาในใจแล้ว

เรื่องที่น้องเฮ่าพูดทั้งหมดในวันนั้น...ที่จริงคือหลี่จุ่นที่บอกให้เขาถ่ายทอดคำพูดให้นางฟังจริง ๆ หรือ ?

ตอนนี้เขาจึงมาพบตนเองเพื่อถามไถ่สถานการณ์?

ที่เขาพูดนั้นหมายความว่าอย่างไร?

กำลังถามว่านางจะยอมแต่งงานกับเขาไหมน่ะหรือ?

จักรพรรดินีทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ

เนื่องจากเรื่องแบบนี้...นางไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนเลย

“ฝ่าบาท?”

ขณะนี้หลี่จุ่นสังเกตเห็นว่าจักรพรรดินีมีสีหน้าแปลกไป ดูเหมือนเหม่อลอยเล็กน้อย ในที่สุดก็อดไม่ไหวเอ่ยปากเรียกนาง เขาสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า

“หา?”

จักรพรรดินีตกใจกับเสียงตะโกนเรียก นางดูสับสนเล็กน้อย พลันเห็นหลี่จุ่นที่กำลังมองตัวเองราวกับว่ากำลังเฝ้ารอคำตอบ

ในที่สุดนางก็กัดฟัน หายใจเข้าลึกๆ มองไปที่หลี่จุ่นแล้วถามเขาว่า

“เจ้าต้องการจะ...แต่งงานกับข้าจริงหรือ?”