องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1283

หลี่จุ่นสารภาพรักอย่างกล้าหาญ!

ส่วนจักรพรรดินีที่ได้ยินคำสารภาพรักของหลี่จุ่น นางก็ถึงกับอึ้งในทันที มองดูหลี่จุ่นด้วยความตะลึง ไม่พูดอะไรกันอยู่นาน

ราวกับว่าสูญเสียความสามารถในการพูดไปแล้ว!

ในขณะที่หลี่จุ่นกังวลอย่างหนัก ใจก็เต้นไม่เป็นส่ำ

เพราะท้ายที่สุดแล้วคนที่เขาขอแต่งงานก็คือจักรพรรดินี!

ไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่นเหล่านั้น!

จักรพรรดินีจะตกลงไหมนะ

เดาว่า...

ไม่น่าจะตกลง!

อีกอย่างก็คือ...มันเป็นไปไม่ได้ที่จะตอบตกลงตอนนี้!

ดังที่คิด!

ชั่วครู่ต่อมาจักรพรรดินีก็ลุกขึ้นยืนและเดินออกไปจากโต๊ะจอมทัพ นางหันหลังให้โดยไม่กล้ามองหลี่จุ่น

ทว่าหลี่จุ่นเห็นแล้ว...หน้าของนางแดงไปหมด!

บอกเลยว่า... ตอนนี้จักรพรรดินีน่ารักสุด ๆ ไปเลย!

เขามองออกว่าขณะนี้จักรพรรดินีกำลังตกใจจนทำอะไรไม่ถูก แม้แต่ย่างก้าวก็ดูยุ่งเหยิงไปหมด

ไม่เช่นนั้นเป็นถึงสุดยอดฝีมือแห่งยุค...จะก้าวเท้าเดินยุ่งเหยิงแบบนี้ได้อย่างไร

“ฝ่า ฝ่าบาท...”

หลี่จุ่นกัดฟันพูด “คือ คือว่าข้าคงเสียมารยาทไปหน่อย... ฝ่าบาท งั้นข้าขอตัวก่อน”

หลี่จุ่นรู้ดี

ว่าจักรพรรดินีกำลังรู้สึกเขินอายอย่างยิ่ง และเป็นไปไม่ได้เลยที่จะตอบตกลง

ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงสังเกตการณ์อย่างค่อยเป็นค่อยไป

ตอนนี้พวกเขากลับมายังดินแดนแคว้นหนานแล้ว หลี่เจิ้งก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม ในขณะที่กองทัพฉีอยู่ชิงโจวอันไกลโพ้น หากต้องการจัดการหวังฉวนเหวิน จะต้องทำลายแคว้นฉีก่อน ถ้าจะอาศัยเขาคนเดียวนั้นคงเป็นไปไม่ได้

อย่างน้อย ๆ ต้องไม่มีอะไรให้กังวล งั้นต้องดึงเอาเจิ้นเป่ยอ๋องมาให้ได้

ขอเพียงมีกองทหารสี่แสนนายที่อยู่ในมือของเจิ้นเป่ยอ๋อง หลี่เจิ้งคงไม่กล้าที่จะต่อกรง่าย ๆ แล้วเขาก็จะสามารถจัดการกับแคว้นฉีได้ก่อน!

แน่นอนว่าในเวลานี้ลัทธิขงจื๊อต้องไม่อยู่เฉย

ซือหม่าหยวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนแห่งเยียนจ้าว จะต้องไม่นิ่งนอนใจแน่นอน ไม่ว่าจะตอบรับคำเชิญของเขาหรือไม่ แต่เขาต้องเข้าร่วมแน่!

ดังนั้นเมื่อถึงเวลาแคว้นฉีจะถูกกำจัดก่อน จากนั้นจะกลายเป็นหลี่เจิ้ง เขาหลี่จุ่น ลัทธิขงจื๊อ และซือหม่าหยวน!

การแย่งชิงของทั้งสี่ฝ่าย!

สุดท้ายแล้วดินแดนจงหยวนจะกลายเป็นของใคร

ยังไม่รู้!

ดังนั้นจำเป็นต้องแต่งงานกับจักรพรรดินีโดยเร็วที่สุด!

ภารกิจของเขาในช่วงนี้...ก็มีเพียงเรื่องนี้เท่านั้น

ทำไมถึงอยากแต่งงานกับข้าล่ะ

เพื่อกองทัพของเจิ้นเป่ยอ๋องงั้นหรือ

“เจ้าแซ่หลี่...ทำไมเจ้าไม่พูดให้ชัดเจนล่ะ...”

จักรพรรดินีกัดริมฝีปากนุ่มด้วยความกังวัลภายในใจ

ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เป็นเวลานาน

ในทางกลับกันหลี่จุ่นถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกทันทีที่เขาออกจากกระโจมกลางกองทัพทหาร ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

จากนั้นก็วิ่งไปตามหาเฟิงอู่หังอย่างทุกข์ใจ

ทว่าเขาไม่ได้ต้องการหาเฟิงอู่หัง แต่ต้องการหาหวังเซิ่ง!

หลังจากผ่านการสู้รบครั้งนี้ พวกเขาจับเชลยกองทหารของราชวงศ์อู่ได้มากถึงเกือบหกหมื่นนาย ซึ่งคงไม่ปล่อยตัวไปง่าย ๆ แน่!

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาจะต้องใช้ประโยชน์จากกองกำลังเกือบหกหมื่นนายเหล่านี้!

ดังนั้นก่อนที่จะส่งหวังเซิ่งไป เขาต้องการให้หวังเซิ่งไปโน้มน้าวคนเหล่านี้!

แต่ด้วยนิสัยของหวังเซิ่ง คงจะไม่ยอมทำ

ดังนั้นจำเป็นต้องไปพูดคุยกับเขาให้เข้าใจ และเปิดเผยความจริงบางอย่างให้เขารู้ก่อน เผื่อว่าเขาอาจจะเปลี่ยนใจและหันมาสนับสนุนตนเองแทนที่จะไปหาเจิ้นเป่ยอ๋อง

ด้วยวิธีนี้จะง่ายยิ่งขึ้น

เพียงแค่ให้เขาเป็นผู้สั่งการกองทหารราชวงศ์อู่เกือบหกหมื่นนายโดยตรง เพียงเท่านี้ทุกอย่างก็จะเรียบร้อย!