องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1293

บ้านตระกูลจิ่ง

ทัวทัวและอาหยวนมองหญิงสาวแปลกหน้าท่าทางสง่างามในชุดสีดำที่อยู่ตรงหน้าพวกนางด้วยความประหลาดใจ

อาหยวนทำหน้าตาระแวดระวังและยืนปกป้องอยู่ข้างหน้าทัวทัว

หญิงงามที่อยู่ตรงหน้านั้นช่างดูดีมีเสน่ห์ แถมยังมีรัศมีอันน่าเกรงขามอีกด้วย!

ดูเหมือนจะเป็นผู้ที่มีสถานะอันสูงส่ง!

แต่ที่น่ากลัวก็คือ นางเป็นผู้แข็งแกร่งที่มีวิทยายุทธชั้นยอด!

อาหยวนสัมผัสถึงรัศมีอันลึกลับของอีกฝ่ายได้!

นางเทียบกับอีกฝ่ายไม่ติดแน่นอน!

ทั้งสามคนยืนจ้องกันอยู่แบบนั้นเป็นเวลาเนิ่นนาน

จู่ ๆ ทัวทัวก็ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า

“น้องพี่ อย่ากังวลไปเลย ถ้าข้าน้อยเดาไม่ผิด คนที่อยู่ตรงหน้าเกรงว่าน่าจะเป็นจักรพรรดินีแห่งแคว้นหนาน!”

อาหยวนตกตะลึงในทันที

และค่อนข้างตกใจ!

ในขณะที่สีหน้าของทัวทัวยังคงเคร่งขรึม ฟื้นคืนความรู้สึกเด็ดเดี่ยวหยิ่งทะนง ควบคุมทุกสิ่งได้เหมือนคราอยู่ในอาณาจักรเฟิงเฉวี่ยน!

ทัวทัวก่อนหน้านี้ นางเองก็เป็นหญิงที่ชายทั่วหล้าต่างก็เกรงกลัว!

ซึ่งอยู่ในระดับเดียวกันกับซือหม่าหยวน!

การได้พบกับจักรพรรดินีในวันนี้ก็เพราะโลกมันแคบ!

ใช่แล้ว!

หญิงในชุดดำที่ตรงหน้าก็คือจักรพรรดินีแห่งแคว้นหนาน!

เมื่อจักรพรรดินีได้ยินคำพูดของทัวทัว ทันใดนั้นดวงตาก็หรี่ลงเล็กน้อย และมองลึกลงไปในตาของทัวทัว

“ได้ยินมานานแล้วว่าซ่าเหรินทัวทัวเป็นผู้ควบคุมที่แท้จริงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยน ก่อนหน้านี้ข้าผู้เป็นจักรพรรดินีไม่เชื่อ แต่ได้มาเห็นในวันนี้ ซ่าเหรินทัวทัวสมคำร่ำรือจริง ๆ นับว่าเป็นโชคดีนักที่ได้มาพบในวันนี้!”

เมื่อทัวทัวได้ยินก็หัวเราะพร้อมกับพูดว่า

“ข้าผู้เป็นองค์หญิงเองก็ได้ยินมานานแล้วว่า ฝ่าบาทจักรพรรดินีแห่งแคว้นหนานทรงเป็นจักรพรรดิที่ยอดเยี่ยม ไม่แพ้จักรพรรดิชายเลยแม้แต่น้อย วันนี้ได้เจอแล้วช่างสมคำร่ำรือจริง ๆ! โชคดียิ่งนักที่ได้มาเจอ!”

ทัวทัวน่ะหรือ

ใช่คนที่ยอมคนอื่นง่าย ๆ ที่ไหน

เจ้าเรียกตัวเองว่าจักรพรรดิ ข้าก็จะเรียกตัวเองว่าองค์หญิง ใครกลัวกันล่ะ

ในสมัยรุ่งเรืองแคว้นเฟิงเฉวี่ยนนั้นสูสีกับแคว้นหนาน ดังนั้นจึงไม่มีใครด้อยกว่าอีกฝ่าย

แม้ว่าในตอนนี้แคว้นเฟิงเฉวี่ยนจะล่มสลายไปแล้ว แต่แคว้นหนานแทบจะทั้งแคว้นถูกควบคุมโดยผู้ชายของข้าแล้วเรียบร้อย นางไปเอาความมั่นใจมาจากไหนถึงได้มาทำตัวแบบนี้

ดังนั้นทัวทัวจึงไม่กลัวเลยแม้แต่นิด!

ยิ่งไปกว่านั้น การมาเยือนอย่างกะทันหันของจักรพรรดินี จะต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน!

ทัวทัวจึงระมัดระวังตัวอยู่

อาหยวนที่อยู่ด้านข้างมองไปยังทั้งสองคนที่ดูเหมือนจะทะเลาะกัน จึงรีบพูด

อาหยวนยังคงมองจักรพรรดินี ทันใดนั้นก็รู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่า

จักรพรรดินีกล่าว

“ก็แค่เกรงว่าพวกเจ้าจะเข้าใจผิด จึงมาแจ้งพวกเจ้าไว้ก่อน ข้าไม่ต้องการทำร้ายความรู้สึกของพวกเจ้า การแต่งงานของข้ากับหลี่จุ่นเป็นเพียงกิจทางทหาร ไม่ใช่การแต่งงานจริง ๆ”

น้ำเสียงที่นางเอ่ยนั้นดูเศร้าระคนเสียดสีตนเองเล็กน้อย

“และพวกเจ้าก็ไม่ต้องห่วง เขาไม่ได้ชอบข้า ดังนั้นเขาจะไม่ทำเรื่องอะไรให้พวกเจ้าเสียใจ”

“กิจทางทหารงั้นหรือ กิจทางทหารอะไรกัน!” ทัวทัวถามทันที

แน่นอนว่าภายในใจนั้นรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก!

ทั้ง ๆ ที่นางกำลังตั้งท้องลูกของหลี่จุ่น ซึ่งทั้งคู่นั้นยังไม่ได้แต่งงานกันอย่างเป็นทางการ แต่หลี่จุ่นกลับจะไปแต่งงานกับคนอื่นก่อน!

แล้ว แล้วแบบนี้จะทนได้อย่างไร

จะให้ยอมรับง่าย ๆ ได้อย่างไร!

จักรพรรดินีลังเล

เหลือบมองนางทั้งสองคนก็เห็นว่าทั้งคู่กำลังสะเทือนใจ ภายในใจนางเองกลับรู้สึกโศกเศร้า ถ้าหากหลี่จุ่นมีใจให้นาง แล้วเห็นหญิงอื่นไม่สบายใจแบบนี้ นางคงจะดีใจไม่น้อย

แต่นางกลับดีใจไม่ออก...เพราะหลี่จุ่นดูเหมือนจะไม่ได้อยากแต่งงานกับนางจริง ๆ และไม่ได้ชอบนางด้วย

เมื่อเทียบกับตัวนางเองแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะชอบแม่นางคนนั้นที่มีนามว่าซั่งกวนหว่านเอ๋อร์มากกว่า และดูเหมือนว่าพวกเขาทำเรื่องอย่างว่ากันแล้วด้วย

เป็นถึงศิษย์กับอาจารย์ ก็ยัง...

แม่นางคนนั้นซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ช่างไร้ยางอายจริง ๆ!