องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1355

นางจ้องหลี่จุ่นไม่กะพริบตา เอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า

“ท่านบอกว่าท่านอ๋องสามยังมีชีวิตอยู่?!”

หลี่จุ่นพยักหน้า และเอ่ยว่า

“ยังมีชีวิตอยู่ เขาไม่เพียงแต่ยังมีชีวิต จักรพรรดิเจาจู่ของราชวงศ์อู่ ปู่ที่ร้ายกาจของข้าก็ยังมีชีวิตอยู่ และข้าก็ถูกพวกเขาทำร้ายจนเป็นสภาพเช่นนี้!”

ทันใดนั้นเจียงเยว่ฉานก็รู้สึกคาดไม่ถึง

เงียบนิ่งไปพักใหญ่

หลี่จุ่นเห็นเจียงเยว่ฉานไม่พูดไม่จาอยู่ตั้งนาน จึงเอ่ยขึ้นว่า

“ข้ารู้ว่าลัทธิเทียนซานของเจ้ามีหลี่ตังเทียนเป็นผู้บุกเบิก เมื่อก่อนเจ้าก็เคยติดตามหลี่ตังเทียนอย่างใกล้ชิด ข้าไม่ขอให้เจ้าต้องมาอยู่ฝ่ายข้า แต่ข้าหวังว่าเรื่องระหว่างข้ากับพวกเขา…เจ้าอย่าได้เข้ามายุ่งเกี่ยว”

เจียงเยว่ฉานมองหน้าหลี่จุ่น สีหน้าเปลี่ยนเป็นเยือกเย็นไร้ความรู้สึก คลายกับเทพหญิง!

ค่อยๆเอ่ยว่า

“ถ้าหากข้าคิดจะยุ่งเกี่ยวล่ะ”

หลี่จุ่นขมวดคิ้วกะทันหัน นิ่งไปชั่วครู่ ยิ้มเจื่อนและเอ่ยว่า

“ถ้าเจ้าดึงดันจะยุ่งเกี่ยว ข้าก็คงห้ามไม่ได้ ถ้าเจ้าเลือกอยู่ฝ่ายพวกเขา ตอนนี้เจ้าก็เอาหัวข้าไปได้เลย พวกเขาคงจะดีใจมากถ้าได้หัวของข้า”

เจียงเยว่ฉานนิ่งไปชั่วครู่ มองดูหลี่จุ่นด้วยสายตาลึกซึ้ง และเอ่ยว่า

“ท่านนึกว่าข้าเป็นคนเช่นนี้หรือ?”

หลี่จุ่นยิ้มพลางเอ่ยว่า “เจ้าเป็นคนอย่างไรไม่สำคัญ แต่สิ่งสำคัญคือถ้าเป้าหมายไม่ตรงกันก็ไปด้วยกันไม่ได้”

“ดี!”

เจียงเยว่ฉานพยักหน้า น้ำเสียงแฝงความเย็นชา “ถ้างั้นข้าก็จะตัดหัวท่านตอนนี้เลย!”

เมื่อพูดจบก็คิดจะลงมือ!

หลี่จุ่นส่ายหน้าถอนหายใจ

“ศิษย์น้องเล็ก หยุดเดี๋ยวนี้!”

จักรพรรดินีพุ่งเข้ามาอย่างฉับพลัน ขวางอยู่ด้านหน้าหลี่จุ่น

ท่าทางหน้านิ่วคิ้วขมวด เหมือนเผชิญหน้ากับศัตรู!

เจียงเยว่ฉานมองจักรพรรดินี ค่อยๆวางมือลง และเอ่ยเสียงเบาว่า

“ศิษย์พี่รอง เมื่อก่อนพี่ดีต่อข้ามาก ไม่คิดเลยว่าหลังจากที่มีสามีกลับแสดงท่าทางเช่นนี้กับข้า ศิษย์น้องรู้สึกเศร้าใจยิ่งนัก”

จักรพรรดินีรู้สึกอึ้ง แต่ก็ยังคงยืนขวางหน้าหลี่จุ่นไว้ และเอ่ยว่า

“เรื่องนี้ พูดแล้วมันยาว แต่ว่า อาจารย์ข้าบอกว่าเส้นลมปราณเริ่นตูของข้าทะลุทุกเส้น เหมาะสมที่จะฝึกวรยุทธ์อย่างมาก”

เจียงเยว่ฉานฟังแล้วแววตาตะลึง ทันใดนั้นก็เข้าไปจับมือของหลี่จุ่นและเอ่ยว่า

“ให้ข้าดูหน่อย!”

หลี่จุ่นไม่ได้ปฏิเสธ จักรพรรดินีลังเลชั่วครู่ สุดท้ายก็ไม่ได้คิดอะไร

ผ่านไปพักใหญ่ เจียงเยว่ฉานก็ปล่อยมือ จ้องมองหลี่จุ่น เอ่ยอย่างไม่คาดคิดว่า

“ประหลาดจริงๆ ร่างกายของท่านปีก่อนข้าเคยตรวจดูแล้ว ไม่มีคุณสมบัติในการฝึกวรยุทธ์ แต่ตอนนี้ไม่เพียงสามารถฝึกวรยุทธ์ กำลังภายในก็ไม่ได้อ่อนแอ ท่านทำได้อย่างไร？”

หลี่จุ่นชี้ไปที่หน้าอกของตน เอ่ยอย่างไม่ปิดบังว่า

“ข้าถูกคนแทงเข้าไปหนึ่งแผล จนเกือบจะต้องเข้าไปยังประตูนรก หลังจากฟื้นขึ้นมาก็สามารถฝึกวรยุทธ์ได้ ”

เจียงเยว่ฉายฟังอย่างตะลึง นิ่งเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ใต้ปฐพีนี้ มีเพียงข้าเท่านั้นที่สามารถสอนท่านฝึกวรยุทธ์ ท่านคารวะข้าเป็นอาจารย์เถอะ!”

จักรพรรดินี “…”

หลี่จุ่น “…”