องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1354

เมื่อได้ฟังเรื่องราวการต่อสู้ของหลี่จุ่นกับหลี่โจ้วอย่างละเอียดจนจบ จักรพรรดินีก็แสดงแววตาตะลึง

สีหน้าดูหนักใจขึ้นมาทันที!

ผ่านไปพักใหญ่ถึงจะค่อยๆเอ่ยขึ้นมาว่า

“วรยุทธ์ของท่านในตอนนี้ แม้ว่าข้าจะต่อสู้กับคนที่ยืนข้างท่านก็คงไม่ส่งผลกระทบต่อท่านจนบาดเจ็บสาหัสได้เช่นนี้! วรยุทธ์ของคนผู้นี้ ถือได้ว่าน่าหวาดผวาอย่างยิ่ง สูงส่งร้ายกาจอย่างยิ่ง!”

หลี่จุ่นสีหน้าเปลี่ยนแปลง

มิน่าก่อนตายเฟิงอู่หังถึงได้เอ่ยว่าหลี่โจ้วมีวรยุทธ์สูงส่ง ซึ่งเขาไม่ค่อยได้พบเห็น!

สูงส่งถึงขั้นนี้เชียวหรือ?

มิน่า ถ้าวรยุทธ์ไม่สูงส่ง คงมีชีวิตอยู่ไม่ถึงตอนนี้

ถึงอย่างไร หลี่โจ้วก็มีอายุเกือบหนึ่งร้อยปีแล้ว!

“วรยุทธ์เจียงเยว่ฉานเทียบกับเขาจะเป็นอย่างไร?” หลี่จุ่นเอ่ยถามเสียงเบา

จักรพรรดินีมองเขาแวบหนึ่งและเอ่ยว่า

“วรยุทธ์ของศิษย์น้อง ในปฐพีนี้หาคนเทียบเคียงได้ยาก คงมีแค่ไม่กี่คนเท่านั้น ถ้าเทียบกับศิษย์น้อง หลี่โจ้วก็ไม่ใช่คู่ต่อกร”

หลี่จุ่นรู้สึกโล่งอกไปที

งั้นก็ดี

ระดับฝีมือของเจียงเยว่ฉาน ภาพลักษณ์ที่แท้จริงเกี่ยวกับนางก็คือแม้แต่เย่หงที่ได้รับฉายาว่าเป็นมือหนึ่งในเมืองหลวงราชวงศ์อู่ก็ยังถูกนางใช้ฝ่ามือเดียวปะทะจนตัวลอยกระเด็น!

วรยุทธ์ของเย่หงสูงส่งแค่ไหน?

น่าจะอยู่ระดับเดียวกับจงจื่อหนิง หรือพอๆกัน อาจจะสูงกว่าจงจื่อหนิงเล็กน้อย

ส่วนจงจื่อหนิงเป็นรองหม่าหยวนฮั่นผู้แข็งแกร่ง

ปะทะให้อีกฝ่ายกระเด็น ทำให้เห็นได้ว่าเจียงเยว่ฉานมีคุณสมบัติในการถูกขนานนามว่าผู้ไร้คู่ต่อสู้ในปฐพี!

เมื่อก่อนนึกว่าผู้หญิงคนนี้คุยโว คิดไม่ถึงว่าที่แท้นางก็คือผู้ไร้คู่ต่อสู้ในปฐพี!

“แย่แล้ว!”

หลี่จุ่นเพิ่งจะโล่งอกได้ไม่นาน จากนั้นก็เอ่ยอย่างกลุ้มใจว่า

“หลี่ตังเทียนยังมีชีวิตอยู่ ลัทธิเทียนซานของศิษย์น้องท่าน หลี่ตังเทียนเป็นผู้บุกเบิกเก่า ถ้าศิษย์น้องท่านพึงพาหลี่ตังเทียน ข้าก็ต้องพังย่อยยับแน่ๆ”

ฟังจากการบรรยาย วรยุทธ์หลี่โจ้วน่าจะเป็นรองเจียงเยว่ฉาน แต่เหนือกว่าซั่งกวนหว่านเอ๋อร์!

ตอนนี้ยอดฝีมือสองคนรวมอยู่ด้วยกัน คงไม่มีใครสามารถต้านทานได้!

จริงด้วย!

ยังมีเรื่องที่แย่กว่านั้น ก็คือเจิ้นเป่ยอ๋อง!

ถ้าเจิ้นเป่ยอ๋องรู้ว่าน้องชายสามของเขายังมีชีวิต และเสด็จพ่อของเขาก็ยังมีชีวิตอยู่ คงต้องหันไปพึงพาลัทธิขงจื๊อ?!

ทีนี้ก็ต้องพังย่อยยับอย่างแท้จริง!

วรยุทธ์ของเจิ้นเป่ยอ๋องสูงส่งแค่ไหน?

ฉายายอดฝีมืออันดับหนึ่งในราชวงศ์อู่เป็นการเรียกอย่างไม่สมชื่อ?

เกรงว่าเจิ้นเป่ยอ๋องกับหลี่โจ้วน่าจะมีวรยุทธ์พอๆกัน แม้จะไม่เท่ากัน ก็คงต่างแค่หนึ่งระดับ

ตอนนี้ยอดฝีมือทั้งสามรวมอยู่ด้วยกัน แม้แต่เยี่ยนซวงยิงก็ต้องบ่นอย่างอิจฉา

“เยว่ฉาน ไม่เจอกันตั้งนานเลย!”

เจียงเยว่ฉานมองไปทางศิษย์พี่รองของตน จากนั้นก็เอ่ยอย่างคาดไม่ถึงว่า

“ตอนแรกได้ยินมาว่าศิษย์พี่ได้แต่งงานกับกุนซือของตน แต่คาดไม่ถึงเลยว่าคนที่แต่งงานด้วยก็คือท่าน!”

จักรพรรดินีสีหน้าแดงเล็กน้อย และเอ่ยว่า

“ศิษย์น้องเล็ก เขามีเรื่องจะคุยกับเจ้า…ข้าขอตัวออกไปก่อน พวกเจ้าคุยกันตามสบาย”

พูดเสร็จก็เดินออกไปอย่างหน้าแดง

ทันใดนั้นในห้องเหลือกันแค่สองคน

เจียงเยว่ฉานมองหลี่จุ่นที่อยู่บนเตียง เอ่ยอย่างสีหน้าเศร้าว่า

“ศิษย์พี่เขย ท่านโกหกข้าได้โหดร้ายมาก”

หลี่จุ่นลูบจมูกอย่างอึดอัดใจ และเอ่ยว่า

“เป็นเรื่องจำเป็นจริงๆ คือว่า เยว่ฉาน มีเรื่องหนึ่งที่ข้าควรจะบอกให้เจ้าทราบ”

เจียงเยว่ฉานเอ่ย

“ว่าไง? ท่านยอมไปเทียนซานกับข้าแล้วหรือ?”

หลี่จุ่นส่ายหน้า เอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมขึ้นมาว่า

“หลี่ตังเทียนยังมีชีวิตอยุ่ ส่วนข้าก็ไม่ใช่บุตรชายของหลี่ตังเทียน!”

เจียงเยว่ฉานแสดงแววตาตะลึงทันที!