องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1357

หลี่จุ่นทับจักรพรรดินีไว้ และกำลังจะจูบไปที่ริมฝีปาก

แต่ทว่า!

จักรพรรดินีกลับหลบ หันหน้าไปอีกทาง

หลี่จุ่นอึ้งไปชั่วครู่ และจูบไปอีกครั้ง ปรากฎว่าจักรพรรดินีก็หลบอีก

ดูเหมือนแววตาของจักรพรรดินีจะหดหู่เล็กน้อย หลี่จุ่นรู้สึกตะลึง จึงเอ่ยถามขึ้นว่า

“เพราะอะไร?”

จักรพรรดินีนิ่งเงียบชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยว่า

“ที่ท่านแต่งงานกับข้าไม่ได้แต่งเพราะรักข้า ตอนนี้ท่านแค่ต้องการร่างกายของข้าเท่านั้น?”

หลี่จุ่นรู้งุนงง และเอ่ยถามว่า “ทำไมท่านถึงคิดเช่นนี้?”

“ท่านเป็นคนกล่าวเอง” จักรพรรดินีเบะปากพูด

หลี่จุ่นเอ่ยขึ้นทันที “ข้าสามารถสาบานต่อฟ้าได้ ที่ข้าแต่งงานกับท่านเพราะว่าข้ารักท่าน!”

หลี่จุ่นฉุกคิดขึ้นมาได้ทันที จักรพรรดินีเข้าใจมาตลอดว่าที่ตนยอมแต่งงานกับนางเพื่อต้องการกองทัพของเจิ้นเป่ยอ๋อง ตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องบอกให้นางรู้

จักรพรรดินีมองหลี่จุ่น และไม่พูดไม่จา

หลี่จุ่นเอ่ยต่อว่า

“ครั้งก่อนท่านถามข้าว่า ที่ข้าแต่งงานกับท่านเพราะกองทัพของเจิ้นเป่ยอ๋องใช่หรือไม่ ก็ก็ตอบว่าน่าจะใช่ นั่นเป็นเพราะข้าชอบท่านอยู่แล้ว และคิดจะแต่งงานกับท่าน แต่ข้ากลัวว่าท่านจะไม่ยินยอม จึงได้ใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้าง และแต่งงานกับท่าน! ข้ารักท่านจริงๆ”

อืม เขายังรักอีกหลายคน!

เขามีหัวใจแห่งรักที่กว้างใหญ่!

จักรพรรดินีสีหน้าตะลึงเล็กน้อย และแดงขึ้นชั่วพริบตา

ตอนแรกก็รู้สึกเขินอยู่แล้ว มาตอนนี้ใบหน้าก็ร้อนผ่าวขึ้นมา

หลี่จุ่นสังเกตเห็นว่าจักรพรรดินีเชื่อแล้ว จึงยิ้มขึ้นเล็กน้อย และเอ่ยกับนางข้างหูด้วยลมหายใจอันอุ่นและนุ่มนวลว่า

“จ้าวจ้าว”

“คำว่า “จ้าวจ้าว” ประโยคนี้ทำให้จักรพรรดินีตัวสั่นเทาเล็กน้อย และในวินาทีนี้ หลี่จุ่นก็จับมือของนางไว้ จากนั้นก็จูบริมฝีปากอันอ่อนนุ่มของนาง และจูบอย่างใจต้องการ”

การจูบนี้เหมือนทำให้เวลาหยุดนิ่ง มีเพียงความสวยงามในห้องเท่านั้น

“จริงด้วย!”

อยู่ในวินาทีนี้!

เจียงเยว่ฉานที่ออกไปแล้วก็กลับมาอีก เมื่อเดินเข้าประตูก็เอ่ยขึ้นทันทีว่า

“หลี่จุ่น ข้าต้องการทราบก่อนว่าศิษย์พี่สามสอนอะไรท่านไปบ้าง…”

แต่ทว่า!

เวลาต่อมา!

นางเห็นหลี่จุ่นกับจักรพรรดินี ทับกันอยู่บนเตียงอย่างตัวแข็งทื่อ

เจียงเยว่ฉานก็ตะลึง เดินเข้าไปข้างกายทั้งสองคน และเอ่ยถามอย่างประหลาดใจว่า

“พวกท่านกำลังทำอะไรกัน?”

หลี่จุ่นปล่อยริมฝีปากอ่อนนุ่มของจักรพรรดินี จักรพรรดินีอับอายจนต้องดึงผ้าห่มขึ้นมาบังตัว

เจียงเยว่ฉานขมวดคิ้ว และเอ่ยขึ้นทันทีว่า

“ข้าเข้าใจแล้ว วิชาจันทราพิฆาตของศิษย์พี่สามก็คือการฝึกวรยุทธ์แบบคู่! หากท่านฝึกวรยุทธ์กับศิษย์พี่สาม…”

นางกล่าวพร้อมกับแววตาที่หยุดยิ่ง จากนั้นก็เอ่ยว่า

“พวกเจ้าทำต่อ ข้าไปแล้ว”

จากนั้นก็เดินไปอย่างไม่หันหลังกลับมาอีก

จักรพรรดินีจึงได้ลุกขึ้นจากเตียง และเอ่ยขึ้นว่า

“ที่แท้ ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ผู้หญิงคนนั้น ตั้งแต่ต้นก็มีแผนการในตัวท่านแล้ว ไม่งั้นก็คงไม่สอนวรยุทธ์ที่ต้องฝึกแบบคู่ให้ท่าน?!”

จักรพรรดินีรู้สึกโมโหขึ้นมา

ส่วนหลี่จุ่นยังคงไม่เข้าใจ

เวลานี้กำลังอ้าปาก ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร

เขาก็รู้สึกได้ว่าวิชาจันทราพิฆาตมีบางอย่างแปลกๆชอบกล ตอนนี้ผู้ยอดเยี่ยมในปฐพีเอ่ยขึ้นมา ฉะนั้นการฝึกแบบคู่คงจะเป็นเรื่องจริง

หรือว่า อาจารย์เผียนอีของตนมีแผนการในตัวข้าตั้งแต่แรกแล้ว?

แต่เช่นนี้ฟังดูไม่มีเหตุผล!

หรือนางเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าวิชาที่ตนคิดค้นขึ้นมาเป็นการฝึกวรยุทธ์แบบคู่!

จักรพรรดินีมองหน้าเขา และซักถามว่า

“ท่านเคยนอนกับอาจารย์ของท่านแล้วใช่ไหม?!”