องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1358

หลี่จุ่นถูกถามแบบนี้ถึงกับตกใจ มองดูจักรพรรดินีด้วยความเหลือเชื่อ

“ท่านคิดอะไรอยู่ นางคืออาจารย์ของข้า ข้าจะทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง!”

เรื่องการฆ่าอาจารย์เพื่อก้าวขึ้นมาเป็นใหญ่ เขาเองก็เคยคิด...เพียงแต่ว่าแค่สู้ไม่ไหว

“จริงหรือ”

จักรพรรดินีเบาใจสีหน้าก็เลยดีขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มปรากฏที่มุมปาก

นั่นหมายความว่านางชนะผู้หญิงคนนั้นแล้ว!

ฮึฮึ!

หลี่จุ่นมองนางด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะพูดว่า

“จะว่าไป ศิษย์น้องของท่านแสบขนาดนั้นเลยเหรอ”

จักรพรรดินีหน้าแดงอีกครั้ง พูดเสียงเบา

“ท่านโดนศิษย์น้องหลอกแล้วล่ะ เมื่อครู่นางจงใจหัวเราะเยาะพวกเรา ถึงแม้นางจะไม่สนใจเรื่องชู้สาว แต่ก็ไม่ใช่คนใสซื่อหรอกนะ...”

“นางเคยมีคนรักงั้นหรือ!” หลี่จุ่นตกใจ

ใครมันช่างมีบุญได้กับหญิงงามที่สุดในโลก

จักรพรรดินีส่ายหน้า มองค้อนเขาด้วยความไม่พอใจ แล้วพูดว่า

“ก็บอกแล้วไงว่าศิษย์น้อง...ไม่สนใจ...เรื่องชู้สาว นางแค่เห็นและได้ยินอะไรมาเยอะ...ตอนนั้นคนของสำนักจิ่งพวกนั้นชอบพูดแต่เรื่องลามก แถมไม่มีความละอาย มีคนถึงขั้น...ทำเรื่องอย่างว่าแบบโจ่งแจ้ง ศิษย์น้องเติบโตมากับคนพวกนั้น”

หลี่จุ่นก็เลยเข้าใจ

ในใจกลับคิดว่าใครกันที่ร้ายกาจขนาดนี้ สามารถร่วมหลับนอนกับเจียงเยว่ฉานได้

ต้องยอมรับเลยว่าการใช้ชีวิตของพวกสำนักจิ่งนั้นก็สุดยอดจริง ๆ

จักรพรรดินีมองหน้าเขา แล้วถาม “ท่านสนใจในตัวศิษย์น้องด้วยงั้นเหรอ”

สีหน้าหลี่จุ่นหมดคำจะพูด

“ฝ่าบาท ท่านคิดกับข้าแย่มากเลย ไม่ใช่ว่าข้าอยากจะได้ผู้หญิงสวยทุกคน ศิษย์น้องของท่านน่ะ...ไม่ทำให้ข้าเกิดอารมณ์เลยแม้แต่น้อย”

จักรพรรดินีถึงพยักหน้า แล้วพูดว่า

“ดังที่คิด ทุกคนต่างรู้สึกแบบเดียวกันต่อศิษย์น้อง ศิษย์น้องเป็นหญิงงามที่หาได้ยากในโลกนี้ ทำให้ผู้คนไม่กล้าคิดสกปรก

“แม้แต่พวกเราในฐานะผู้หญิง ถึงแม้ผู้หญิงจะขี้อิจฉาเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่ก็ไม่อิจฉาความสวยของศิษย์น้อง ศิษย์น้องเป็นคนที่วิเศษมาก”

หลี่จุ่นได้แต่อ้าปากค้างไม่พูดอะไร

...

หลี่ตังเทียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า

“ถ้าเราครอบครองปืนใหญ่ได้ ก็จะกำจัดซือหม่าหยวนได้ไม่ยาก!”

หลี่โจ้วพยักหน้า ดวงตาเริ่มเย็นชา แล้วพูดว่า

“ไปเมืองอวี๋เจียง แล้วจับลูกสาวของหวังโส่วหนิงกับลูกสาวของจ้าวจิ่งจ้งมา ข้าจะดูว่าเจ้าเด็กนั่นจะยอมศิโรราบไหม”

หลี่ตังเทียนขมวดคิ้วทันที

“เสด็จพ่อ เจ้าเด็กหลี่จุ่นเองก็มีกองกำลังที่แข็งแกร่ง นางสองคนถูกคนของเขาคุ้มกันไว้อย่างเข้มงวด ถ้าพวกเราต้องการจับคนท่ามกลางการคุ้มกันของอีกฝ่าย ถ้าไม่ใช้กองกำลังจำนวนมากก็แทบจะเป็นไปไม่ได้ กองกำลังของเราในตอนนี้กระจายกำลังไปทั่ว…เราจำเป็นต้องพึ่งพากองกำลังอื่น”

“พึ่งพากองกำลังอื่นงั้นหรือ”

หลี่โจ้วมองไปที่หลี่ตังเทียน แล้วถามว่า “เจ้าหมายความว่าอย่างไร”

หลี่ตังเทียนยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า

“ลัทธิเทียนซาน! ตอนนี้เจ้าสำนักลัทธิเทียนซานคือเจียงเยว่ฉาน นางเป็นคนที่ข้าฝึกฝนมากับมือ ถ้านางรู้ว่าข้ายังมีชีวิตอยู่ นางต้องช่วยเราอีกครั้งแน่นอน!”

หลี่โจ้วตระหนักได้ แล้วจึงพูดอย่างประหลาดใจ

“เด็กผู้หญิงคนนั้นนี่เอง...ดี ให้ลัทธิเทียนซานลงมือ!”