องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1404

ตกดึก

จากสถานที่นัดหมายแล้ว หลี่จุ่นพายอดจอมยุทธ์อย่างเจียวเยว่ฉานและหลี่ตังเทียนเดินทางไปด้วย

หลี่ตังเทียนถูกทอดทิ้งโดยหลี่โจ้ว จึงต้องมาขอพึ่งพาอาศัยหลี่จุ่น

แน่นอนว่าชีวิตย่อมไม่ง่ายเสมอไป

ครั้งนี้ เป็นเพราะว่าสวีจือเว่ยคือคนของลัทธิขงจื๊อ หลี่จุ่นนำหลี่ตังเทียนมาด้วย เผื่อบางทีอาจจะได้รับข้อมูลบางอย่างเพิ่มเติม

ไม่อย่างนั้น ในวันนี้หลี่ตังเทียนอาจจะกำลังทำความสะอาดโถส้วมให้เหล่าทหารในกองทัพอยู่ก็ได้

พวกเขานัดสวีจื่อเว่ยที่หอชุนเฟิง

ที่นี่เป็นภัตตาคารที่ดีที่สุดในเมืองซ่างหยวน คราที่แล้วหลี่จุ่นก็พาทัวทัว อาหยวนและผู้หญิงคนอื่น ๆ มากินที่นี่ อีกทั้งยังเป็นที่ที่ได้เริ่มเปิดประเด็นเรื่องหม้อไฟกันอีกด้วย

ทั้งสามสวมชุดลำลองทหาร โดยหลี่จุ่นสวมชุดสีคราม ดูหล่อเหลาเอาการ

เจียงเยว่ฉานสวมชุดสีขาว โดยยังคงสวมผ้าคลุมอยู่

ส่วนหลี่ตังเทียนแต่งแบบสบาย ๆ

ทั้งสามคนเข้าไปในหอ ข้างในไม่มีลูกค้าอยู่เลย

ภายในห้องโถง มีเพียงเด็กสาวแสนน่ารักและงดงามคนหนึ่งยืนอยู่

เมื่อเด็กสาวเห็นทั้งสามคนเข้ามา ก็ค่อย ๆ วิ่งเข้ามาตรงหน้า โค้งตัวทักทายอย่างอ่อนโยนและถามเสียงใสว่า

“ท่านทั้งสามมาพบท่านปู่สวีจือเว่ยของพวกเราใช่หรือไม่เจ้าคะ?”

หลี่จุ่นชะงักไปเล็กน้อย พยักหน้าเบา ๆ พร้อมตอบด้วยรอยยิ้มว่า

“ใช่แล้วแม่นาง ท่านปู่ของพวกเจ้าอยู่หรือไม่?”

เด็กสาวท่าทางน่ารักในชุดกระโปรงสีขาวผู้นี้รีบคารวะไปทางหลี่จุ่นทันทีและกล่าวว่า

“เชียนโม่ขอคารวะท่านมหาจักรพรรดิ โปรดรอสักครู่ ประเดี๋ยวท่านปู่ของหม่อมฉันก็จักลงมาเพคะ”

ช่างเป็นเด็กที่สุภาพอ่อนน้อมเหลือเกิน หลี่จุ่นคิดในใจ

“ได้ เช่นนั้นรบกวนแม่นางไปบอกท่านปู่ของเจ้าให้ทีว่าพวกเรามาแล้ว” หลี่จุ่นพยักหน้า

มีเจียงเยว่ฉานอยู่รอบกาย ไม่ต้องกลัวการถูกหลอกลวง

อีกอย่าง วรยุทธ์ของตัวเองนั้นก็ไม่ได้น้อยหน้า หากเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็สามารถหลบหนีได้ตลอดเวลา

สาวน้อยโค้งคำนับหลี่จุ่นอีกครั้ง จากนั้นก็หันหลัง เดินขึ้นไปยังชั้นบนทันที

ผ่านไปสักพัก สวีจือเว่ยที่ดูแก่ชราและเจ้าเนื้อเล็กน้อยก็ค่อย ๆ เยื้องย่างลงมาจากชั้นบนมาอยู่ตรงหน้าหลี่จุ่น เขาโค้งคำนับและพูดว่า

“ขอคารวะท่านมหาจักรพรรดิ! ข้าไม่ได้ออกมาต้อนรับท่านด้วยตัวเอง ต้องขออภัยด้วย!”

หลี่จุ่นส่ายหัวและกล่าวว่า

“ไม่เป็นไร”

ไม่เกี่ยวข้องกันเลยสักนิด ช่างกล้าเหลือเกินที่เอ่ยคำขอนี้!

เมื่อเห็นสีหน้าอันตกตะลึงของหลี่จุ่น สวีจือเว่ยจึงรีบอธิบายทันที

“ฝ่าบาทอาจจะยังไม่ทราบ ในตอนนั้นท่านน้าหยางอวี้ของฝ่าบาทยังไม่สิ้นใจ ข้าได้รับความไว้วางใจจากจักรพรรดิอู่ให้ไปรับตัวหยางอวี้มาอย่างลับ ๆ

“ต่อมา หยางอวี้จึงได้แต่งงานและมีบุตรสาวหนึ่งคน จากนั้นนางก็ได้แต่งงานกับลูกชายของข้า เชียนโม่คือหลานสาวของข้าและเป็นหลานสาวของหยางอวี้! หวังว่าฝ่าบาทจะเห็นแก่หยางอวี้ ดูแลหลานสาวแทนข้า!”

ขณะที่กำลังพูด สวีจือเว่ยโบกมือและเรียกเชียนโม่มาข้างหน้าทันทีและพูดเสียงดังว่า

“เชียนโม่ รีบมาทำความเคารพท่านลุงของเจ้าเสียสิ!”

เชียนโม่รีบก้าวมาข้างหน้าทันที ประสานมือคารวะและพูดเสียงดังว่า

“ท่านลุง”

ทันใดนั้น!

หลี่จุ่นมีท่าทีงงงวยอยู่อย่างนั้น

ให้ตายเถอะ...

น้ำเน่าอะไรขนาดนี้...

ดังนั้น คำถามที่ว่าทำไมหยางจงถึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้นั้นก็ได้รับคำตอบแล้ว...