องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 215

มิน่าล่ะเหล้าสลักดอกไม้ถึงได้อยู่ยงคงกระพันในเมืองหลวงมาหลายปีขนาดนี้ หลี่จุ่นเดาถูกว่าเบื้องหลังต้องมีคนคอยหนุนหลังอยู่แน่ ข้อพิพาทเรื่องกำไรในนั้นคงซับซ้อนวุ่นวาย แต่ก็นึกไม่ถึงเลยว่าจะเกี่ยวพันถึงราชวงศ์

ลูกพี่ลูกน้องของกั๋วจิ้ว

ความสัมพันธ์ระดับนี้ไม่ง่ายเลยจริงๆ

หากเขาอยากร่วมมือกับอีกฝ่าย เช่นนั้นฐานะของเขาคงถูกอีกฝ่ายรู้เข้าแน่ๆ ถึงอย่างไรที่มาของอีกฝ่ายก็ยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้ หากไม่ระบุฐานะของตน ก็ไม่แน่ว่าอีกฝ่ายจะตอบตกลงร่วมมือกัน

นี่เป็นเพียงผลกระทบด้านหนึ่ง หากเจรจาต่อรองได้ดีละก็ ความกังวลในเรื่องนี้ก็หลีกเลี่ยงไปได้

แต่ก็ยังมีด้านที่ใหญ่กว่าอีกด้านหนึ่ง นั่นก็คือการแบ่งสรรปันกำไร

อีกฝ่ายที่มาไม่ธรรมดา อยากได้อัตราส่วนแบ่งที่มากกว่าจากมือของอีกฝ่าย แม้ตนจะมีทักษะการเจรจาต่อรองที่ดีแค่ไหน อีกฝ่ายจะยอมอ่อนข้อให้มากขนาดไหน แต่ก็ไม่มีทางมีช่องว่างที่มากมายแน่

ถึงอย่างไรผลประโยชน์ก็มากมายขนาดนี้ จะแบ่งได้อีกสักเท่าไร? ก่อนหน้านี้ก็ถูกแบ่งไปพอตัวแล้ว

กั๋วจิ้วอยู่เบื้องหลัง เกรงว่ากั๋วจิ้วก็เอาไปส่วนหนึ่งเช่นกัน เช่นนั้นตัวเหล้าสลักดอกไม้มีกำไรเท่าไรกันแน่?

ไม่แน่ว่าอาจจะแบ่งได้ถึงห้าส่วน หากตอนนี้ตนกับอีกฝ่ายร่วมมือกัน เช่นนั้นกำไรส่วนนี้ ก็ขึ้นอยู่กับอีกฝ่ายมากกว่าห้าส่วน ฉะนั้นท้ายที่สุดแล้ว กั๋วจิ้วก็ทำเงินได้มากกว่าอยู่ดี

กิจการของตน แต่ตนไม่ใช่ฝ่ายที่ทำเงินได้มากกว่า ในใจของหลี่จุ่นไม่สบอารมณ์นัก

“ดูท่าร่วมมือกับเหล้าสลักดอกไม้ ต้องค่อยๆ ปรึกษากันให้ดีก่อน” หลี่จุ่นคิดในใจ

หวังเยียนหรันถามขึ้นด้วยความสงสัย “หลี่จุ่น ท่านถามถึงเรื่องนี้ทำไมหรือ? กลัวว่ามันจะกลายเป็นคู่แข่ง? ข้าว่านะ สุรานี้ของท่านไม่มีคู่แข่งหรอก ข้าคิดว่าเหล้าสลักดอกไม้นี่สู้สุราหลงไถของท่านไม่ได้เลยสักนิด! ฉะนั้นไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอก!”

อวี้เจียมองหลี่จุ่นทีหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไรต่อ

นางพอจะเดาความคิดของหลี่จุ่นออก เป็นไปได้สูงว่าหลี่จุ่นอยากร่วมมือกับเหล้าสลักดอกไม้ แต่หากเบื้องหลังของเหล้าสลักดอกไม้เป็นราชวงศ์เช่นกัน ก็เกรงว่าจะไม่ง่ายแล้ว

กำไรส่วนแบ่งในนั้น เกรงว่าจะได้ไม่ถึงที่คิดเอาไว้ หากหลี่จุ่นหวังเพียงแค่เงินอย่างเดียว เช่นนั้นเป็นไปได้สูงว่าจะไม่สามารถร่วมมือกับเหล้าสลักดอกไม้ได้

ไม่อย่างนั้นภายในระยะเวลาสั้นๆ เกรงว่าจะทำเงินได้ไม่เท่าไรนัก การค้าขายสายสุรานี้ รายได้ที่มากที่สุดก็ยังเป็นด้านหลัง ต้องทำวันละเล็กละน้อย แต่ทำทุกวันไม่ขาด

เมื่อเผชิญกับคำพูดของหวังเยียนหรัน หลี่จุ่นเพียงแค่พยักหน้า ไม่ได้อธิบายมากมายอะไร ถึงอย่างไรบางเรื่องหวังเยียนหรันก็ไม่เข้าใจ และจะให้นางรู้ไม่ได้

แต่เรื่องสุรานี้ ต้องคิดให้ดีจริงๆ

“ท่านอ๋อง องค์หญิงใหญ่มาขอรับ!”

ทันใดนั้นหยางจงก็รีบเดินเข้ามารายงาน ผู้ที่เดินตามอยู่เบื้องหลังของเขา ต้องตะลึงเพราะเป็นหลี่เหวินจวินที่มากับฉิงเอ๋อร์นางกำนัลข้างกาย

หลี่เหวินจวินสวมชุดที่ดูสง่าโอ่อ่า สุภาพเรียบร้อยและงดงาม ทว่าในวินาทีนี้บนใบหน้าของนางกลับเต็มไปด้วยความกลัดกลุ้ม ราวกับมีเรื่องร้อนใจอะไรบางอย่าง