องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 22

ข้อนี้ยากถึงเพียงนี้ ผู้สันโดษผู้นี้จะคิดหาคำตอบที่ถูกต้องออกมาได้หรือไม่ ในใจของหลี่เจิ้งเองก็เป็นกังวลอยู่เล็กน้อยเช่นกัน

ทุกคนในราชสำนักตื่นตระหนกขึ้นมาในทันใด มองไปที่หลี่จุ่นด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเล็กน้อย

แน่นอน!

ผู้ที่มีสีหน้าตึงเครียดมากที่สุดคงหนีไม่พ้นพวกอวี้เจียสามคน!

หากชายชราผู้นี้หาคำตอบที่ถูกต้องออกมาได้ เช่นนั้นการมาเจริญสัมพันธ์ครานี้คงจะหมดโอกาสแก้ตัวแล้วจริงๆ!

หลี่จุ่นได้ยินดังนั้น ก็มองหลี่เหวินจวินที่กำลังคิดอย่างยากลำบากทีหนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้นว่า

“พ่ะย่ะค่ะ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ กระหม่อมก็จะบอกคำตอบก่อน คำตอบของโจทย์ข้อนี้คือเจ็ดในแปดจอก หรือเท่ากับแปดเฟินเจ็ดซีห้าหาว! (0.875)”

เฟิน ซี หาวเป็นหน่วยคำนวณที่ใช้ในราชวงศ์อู่ปัจจุบัน

โจทย์ข้อนี้ใช้การแก้สมการคือสมมติให้มีเหล้าในกา x จอก

เมื่อเจอร้านเหล้าและโรงน้ำชาครั้งแรก ให้เหล้าในกาเป็น 2x-1

ครั้งที่สอง 2(x-1)-1

ครั้งที่สาม 2[2(2x-1)-1]-1

ด้วยเหตุนี้ จะได้สมการความสัมพันธ์ว่า 2[2(2x-1)]-1 = 0

แก้ออกมาได้ว่า x =

แน่นอนว่า นี่เป็นเพียงวิธีแก้โจทย์ทั่วไป ยังมีวิธีอื่นอีก

หากเคยเรียนวิธีอนุมานแบบถอยหลัง โจทย์ข้อนี้ก็สามารถใช้อนุมานถอยหลังแบบง่ายของวิธีอนุมานถอยหลังออกมาได้เช่นกัน

ให้เวลาหลี่เหวินจวินอีกหน่อย เชื่อว่านางเองก็สามารถแก้โจทย์ข้อนี้ออกมาได้แน่ ถึงอย่างไรนางก็เป็นผู้มีสติปัญญาล้ำเลิศที่สุดในใต้หล้า

เมื่อหลี่จุ่นเอ่ยคำตอบออกมา หลี่เหวินจวินก็มองมาในทันที นางหยุดคำนวณ ดวงหน้างามงดมีความไม่ยอมแพ้เล็กน้อย

ทว่าหลี่เจิ้งและเหล่าขุนนางในราชสำนักต่างมองไปที่พวกอวี้เจียสามคนอย่างพร้อมเพรียงกัน อยากฟังว่าคำตอบข้อนี้ถูกต้องหรือไม่

ใบหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังและความตึงเครียด!

สีหน้าของอวี้เจียพลันเปลี่ยนเป็นดูไม่ได้สุดๆ!

ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่ยอมแพ้!

นางขบกรามแน่น ท้ายที่สุดก็เอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้ที่จะยอมรับ “คำตอบของท่านถูกต้อง...”

“เยี่ยม!”

“ถูกต้องจริงๆ!”

“เก่งกาจยิ่งนัก!”

“เก่งกาจเกินไปแล้วจริงๆ!”

ในราชสำนักแว่วเสียงโห่ร้องไชโยขึ้นมาโดยพลัน สีหน้าของขุนนางในราชสำนักตื่นเต้นดีใจกันยกใหญ่ พร้อมวิจารณ์กันขึ้นมา

“ท่านผู้สันโดษหยางหมิงผู้นี้ ช่างเป็นอัจฉริยะแห่งราชวงศ์อู่ของเราจริงๆ”

“เรียกตนเองว่าผู้สันโดษ เป็นผู้มีความสามารถอย่างที่คิดจริงๆ!”

ดวงตาอันงามงดของหลี่เหวินจวินเองก็เปล่งประกาย มองไปที่หลี่จุ่นอย่างสนใจ

ใบหน้าของหลี่เจิ้งเต็มไปด้วยความปลื้มปีติ เขาหัวเราะฮ่าๆๆ ออกมา แล้วรีบเอ่ยขึ้นว่า “ท่านผู้สันโดษช่างมีความรู้กว้างขวาง อัจฉริยะไม่เป็นรองผู้ใด ราชวงศ์อู่ของเรามีบุคคลเช่นท่านผู้สันโดษ ช่างเป็นโชคใหญ่จริงๆ!”

หลี่จุ่นพร่ำบ่นในใจ

ฉันก็ลูกชายของคุณยังไงล่ะ...

ทันใดนั้น หลี่เจิ้งก็มองไปที่พวกอวี้เจียสามคนพลางแค่นเสียงหัวเราะหึๆ และเอ่ยขึ้นว่า “พวกท่านทั้งสาม ได้คำตอบของทั้งสามข้อยากไปแล้ว ไม่ทราบว่าพอใจหรือไม่”