องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 25

ล่าสัตว์ฤดูหนาว ล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วง

เป็นเทศกาลล่าสัตว์ที่สำคัญของราชวงศ์อู่ ล่าสัตว์ฤดูหนาวนี้มักจะจัดขึ้นในช่วงปลายหนาวต้นฤดูใบไม้ผลิ

ก็คือในอีกสองวัน

เพียงแต่ ปีก่อนเป็นการแข่งขันล่าสัตว์ระหว่างฮ่องเต้และพระโอรสพระธิดาแห่งราชวงศ์อู่ ไม่นึกเลยว่าครั้งนี้นอกจากพระโอรสพระธิดาทุกพระองค์แล้ว ยังให้ท่านหญิงแห่งจวนเหยียนอ๋องและบุตรธิดาเหล่าขุนนางบางส่วนเข้าร่วมด้วย

องค์ชายเจ็ด องค์หญิงแปดและองค์หญิงเก้าพระชันษายังน้อย ฉะนั้นจึงไม่ได้เข้าร่วม วันต่อมาหลี่จุ่นยังได้ยินมาว่าบุตรและธิดาของเหล่าขุนนางในราชสำนักบางส่วนก็จะเข้าร่วมด้วย

เรื่องนี้ทำให้หลี่จุ่นรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

นี่หลี่เจิ้งคิดจะทำอะไร

ทว่า เมื่อคิดดูดีๆ แล้ว ไม่แน่ว่าหลี่เจิ้งเพียงแค่อยากสร้างความสัมพันธ์อันดีกับเหล่าขุนนางในราชสำนัก ด้วยเหตุนี้จึงเกิดการแข่งขันล่าสัตว์ฤดูหนาวในครั้งนี้

“ตอนนี้ฉันในสายของผู้คน ก็ยังคงเป็นไอ้คนไม่เอาถ่าน เกรงว่าคุณพ่อฮ่องเต้เองก็ยังคงเตรียมหาโอกาสเขี่ยฉันออกไปจากเมืองหลวง...”

หลี่จุ่นแอบคิดเพียงลำพัง แววตาเย็นยะเยือก

หลี่จุ่นเขาไม่ชอบทำตัวเป็นจุดสนใจ แต่ก็ไม่อยากตายนะ

ถ้าไปเมืองหลินซุ่นตอนนี้ แทบจะไม่มีทางรอดเลย ที่นั่นไม่ได้มีแค่โจรที่กำลังออกอาละวาด ที่สำคัญกว่านั้นคือเกรงว่าองค์ชายสามกับองค์ชายห้านั่นต้องฉวยโอกาสตอนนี้ลงมือแน่ ให้เราไปตายที่เมืองหลินซุ่น

ด้วยเหตุนี้ ก่อนที่เขายังจัดการไม่เสร็จ การไปเมืองหลินซุ่นมีผลร้ายมากกว่าผลดี

เพราะฉะนั้น ตอนนี้เขาจึงรีบร้อนอยากจะสลัดภาวะตึงเครียดนี่ทิ้งไป ให้เราหนีจากวิกฤตินี้ไปได้

อย่างนั้น อย่างแรกก็ต้องสลัดตัวตนไม่เอาถ่านของเราทิ้งก่อน ต้องชนะจนเสด็จพ่อยอมรับให้ได้!

ล่าสัตว์ฤดูหนาวครั้งนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดโอกาสหนึ่ง

บทกลอนไม่ใช่ปัญหา ประวัติศาสตร์โบราณของจีน หยิบกลอนที่พรรณนาถึงการล่าสัตว์มาสักบท ก็พอที่จะทำให้ทุกคนตะลึงแล้ว!

ที่ยากคือจะล่าสัตว์อย่างไร!

นี่ถึงเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด!

อย่างแรก เขาเหนี่ยวคันธนูยิงลูกศรไม่เป็น ต่อให้ไปติวหนักๆ ตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว ด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องทำหน้าไม้กลออกมา

แน่นอนว่า

หน้าไม้กลจะเป็นไม้ตายของเขาในวันหน้า ด้วยเหตุนี้จะให้คนมองออกไม่ได้ เพราะฉะนั้นเขาจึงต้องซ่อนเร้นการมีอยู่ของหน้าไม้กลเอาไว้ เปิดเผยไม่ได้

อย่างที่สอง รู้แล้วว่าสามารถจัดกลุ่มได้อย่างอิสระ กลุ่มล่าสัตว์แต่ละกลุ่มมีสมาชิกได้สามหรือห้าคน สี่คนก็ได้

เราตกลงว่าจะให้หวังเยียนหรันอยู่ด้วยไปแล้ว แม่คุณคนนี้กินโควตาไปหนึ่งแล้ว และยังไม่รู้ว่าฝีมือการยิงธนูของแม่คุณคนนี้เป็นยังไง ฉะนั้นตอนนี้เขาจึงร้อนใจอยากหายอดฝีมือเข้าร่วมกลุ่ม

นักแม่นธนูสักคน!

หรือว่าเป็นยอดฝีมือในการล่าสัตว์สักคนก็ได้!

ไม่ว่าจะเป็นยิงธนูหรือทำกับดัก ขอแค่สุดท้ายจำนวนสัตว์ที่ล่าได้ไม่เลวก็พอ!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน