องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 250

ด้วยการส่งสัญญาณจากองค์ชายสี่ นักเล่าเรื่องบนเวทีจึงเริ่มเล่าจากไซอิ๋วเล่มสาม เหล่าองค์ชายถูกดึงดูดความสนใจทันที

แต่องค์ชายสี่กลับไม่มีความสนใจสักนิด กลับมองรัชทายาทที่กำลังฟังเรื่องเล่าอย่างมีสมาธิประมาณหนึ่งด้านข้างแทน ถามขึ้นว่า

“ท่านพี่คล้ายชอบไซอิ๋วมากนะ”

รัชทายาทหัวใจรัดแน่น กลับทำหน้าเรียบเฉย ตอบราบเรียบ

“น้องสี่เจาะจงเชิญนักเล่าเรื่องมา ข้าย่อมต้องให้เกียรติเจ้า ไม่อยากผิดต่อความตั้งใจของเจ้า”

“อ้อ”

องค์ชายสี่พยักหน้าน้อย ๆ ใจลอย ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ที่แท้ท่านก็ไม่ค่อยสนใจไซอิ๋วสักเท่าไรเหมือนข้า ดีจริง ๆ”

รัชทายาท “...”

ไม่!

ความจริงข้าสนใจมากเลย

แต่...

รัชทายาทรู้ว่าน้องสี่คนนี้ไม่ใช่ย่อย ๆ ตอนนี้ถูกเขามองอยู่ ย่อมไม่กล้าเผยความสนใจสักนิด แต่หันไปมองเขาทีหนึ่งแล้วถาม

“วันนี้เหตุใดน้องสี่จึงอารมณ์สุนทรีย์เชิญพวกเราพี่น้องมาฟังเรื่องเล่าได้ จริงสิ ทำไมไม่เห็นน้องหกเลย”

องค์ชายสี่ตอบ “รู้ว่าท่านมีเรื่องขุ่นเคืองกับน้องหกเล็กน้อย ก็เลยไม่ได้เชิญเขามาด้วย”

ต่อให้เป็นเช่นนี้ อย่างไรหลี่จุ่นก็เกิดจากอนุภรรยา

ก่อนเสียชีวิต มารดาของหลี่จุ่นเป็นแค่ไฉเหรินขั้นเจ็ด แม้แต่ผินก็ยังไม่ใช่ เรียกมารดายังไม่ได้ แต่องค์ชายที่นั่งอยู่ในที่นี้ มารดาหากไม่ใช่นางสนมขั้นสองก็คือกุ้ยเฟยขั้นหนึ่ง

แล้วจะเปรียบเทียบขั้นเจ็ดกับขั้นหนึ่งสองได้อย่างไร

แม้บิดาคนเดียวกัน แต่มารดาไม่!

รัชทายาทนัยน์ตาขยับเล็กน้อย เพียงแต่พยักหน้า ไม่พูด

องค์ชายสี่แย้มยิ้ม แล้วจู่ ๆ ก็กระซิบ

“ท่านพี่ ท่านว่าเสด็จพ่อเราคิดอย่างไรกับน้องหก แต่งตั้งเป็นอ๋องก่อน ตามด้วยประทานมงคลสมรส เสด็จพ่อเรามีพระประสงค์อย่างไรกันแน่”

รัชทายาทนัยน์ตาหดเล็ก

มององค์ชายสี่เชิงลึกทีหนึ่ง

เขามักรู้สึกว่าคืนนี้แปลก ๆ แต่ก่อนหน้านี้บอกไม่ถูกว่าแปลกตรงไหน ตอนนี้สังเกตเห็นสักที

วันนี้น้องสี่คนนี้ของเขาแปลก

แต่ก่อนองค์ชายสี่ไม่ทำตัวโดดเด่นหนักแน่น พูดน้อยมาก แทบจะไม่อ้าปากเลย เห็นชัดว่าระมัดระวังและเป็นคนทื่อ

เกี่ยวกับเรื่องสุราหลงไถออก หลี่เหวินจวินย่อมต้องไปดูถึงที่ด้วยตัวเอง หลี่จุ่นต้องไปเช่นกัน เขาพาหยางจงไปถึงหอสุรา

ปริมาณสุราที่หลี่จุ่นสั่งให้หมักน่าตกใจมาก เนื่องจากคำนวณแต่แรกแล้ว ทุกวันมีสุราไม่น้อยที่ออกและถูกขนย้ายไปเก็บซ่อนที่ห้องใต้ดิน

ภายใต้คำสั่ง สุราบรรจุไหชุดแล้วชุดเล่าถูกขนย้ายออกจากโรงสุรา ส่งไปยังหอสุราหลงไถที่อยู่ใกล้ ๆ!

มิผิด โรงสุราของหลี่จุ่นอยู่แถว ๆ นั้นนั่นแหละ และเพราะอย่างนี้ถึงให้หลี่เหวินจวินเลือกตั้งร้านละแวกนี้ ไปมาจะได้สะดวก

สองพี่น้องยืนอยู่ลานด้านหลังหอสุราหลงไถ มองสุราที่ขนย้ายส่งไปยังห้องใต้ดินที่ละหนึ่ง โดยมีหยางจงเป็นผู้ตรวจสอบเปิดชุดละหนึ่งไห

“องค์หญิง ท่านอ๋อง เหล้าพวกนี้ไม่มีปัญหาขอรับ รสชาติเข้มข้นบริสุทธิ์ รสดีเลิศ ดีกว่าคราวก่อนอีกขอรับ!” หยางจงตรวจสอบสุราหลายไห ชิมจนหน้าแดงเล็กน้อย สีหน้าพึงพอใจมาก

“เช่นนั้นก็เยี่ยมไปเลย!” หลี่เหวินจวินยิ้มหน้าบาน ใบหน้าตื่นเต้น

ขอเพียงสุราที่หมักไม่มีปัญหา เช่นนั้นสุราหลงไถต้องโด่งดัง ทำให้คนทึ่งทันทีแน่

หลี่จุ่นพอใจมากเหมือนกัน มองหลี่เหวินจวินยิ้มพูด

“พี่หญิง พรุ่งนี้ก็เปิดกิจการแล้ว เตรียมพร้อมแล้วหรือ”

ตอนแรกคิดว่าจะเปิดกิจการสิ้นเดือน แต่เพื่อสิริมงคล หลี่จุ่นจึงดึงเวลาถึงพรุ่งนี้ เดือนใหม่ปรากฏการณ์ใหม่

หลี่เหวินจวินพยักหน้าพูด “ก็ต้องพร้อมอยู่แล้ว น้องหกวางใจเถอะ พรุ่งนี้สุราหลงไถต้องเลื่องชื่อไปทั่วหล้าแน่”