องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 250

ด้วยการส่งสัญญาณจากองค์ชายสี่ นักเล่าเรื่องบนเวทีจึงเริ่มเล่าจากไซอิ๋วเล่มสาม เหล่าองค์ชายถูกดึงดูดความสนใจทันที

แต่องค์ชายสี่กลับไม่มีความสนใจสักนิด กลับมองรัชทายาทที่กำลังฟังเรื่องเล่าอย่างมีสมาธิประมาณหนึ่งด้านข้างแทน ถามขึ้นว่า

“ท่านพี่คล้ายชอบไซอิ๋วมากนะ”

รัชทายาทหัวใจรัดแน่น กลับทำหน้าเรียบเฉย ตอบราบเรียบ

“น้องสี่เจาะจงเชิญนักเล่าเรื่องมา ข้าย่อมต้องให้เกียรติเจ้า ไม่อยากผิดต่อความตั้งใจของเจ้า”

“อ้อ”

องค์ชายสี่พยักหน้าน้อย ๆ ใจลอย ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ที่แท้ท่านก็ไม่ค่อยสนใจไซอิ๋วสักเท่าไรเหมือนข้า ดีจริง ๆ”

รัชทายาท “...”

ไม่!

ความจริงข้าสนใจมากเลย

แต่...

รัชทายาทรู้ว่าน้องสี่คนนี้ไม่ใช่ย่อย ๆ ตอนนี้ถูกเขามองอยู่ ย่อมไม่กล้าเผยความสนใจสักนิด แต่หันไปมองเขาทีหนึ่งแล้วถาม

“วันนี้เหตุใดน้องสี่จึงอารมณ์สุนทรีย์เชิญพวกเราพี่น้องมาฟังเรื่องเล่าได้ จริงสิ ทำไมไม่เห็นน้องหกเลย”

องค์ชายสี่ตอบ “รู้ว่าท่านมีเรื่องขุ่นเคืองกับน้องหกเล็กน้อย ก็เลยไม่ได้เชิญเขามาด้วย”

ต่อให้เป็นเช่นนี้ อย่างไรหลี่จุ่นก็เกิดจากอนุภรรยา

ก่อนเสียชีวิต มารดาของหลี่จุ่นเป็นแค่ไฉเหรินขั้นเจ็ด แม้แต่ผินก็ยังไม่ใช่ เรียกมารดายังไม่ได้ แต่องค์ชายที่นั่งอยู่ในที่นี้ มารดาหากไม่ใช่นางสนมขั้นสองก็คือกุ้ยเฟยขั้นหนึ่ง

แล้วจะเปรียบเทียบขั้นเจ็ดกับขั้นหนึ่งสองได้อย่างไร

แม้บิดาคนเดียวกัน แต่มารดาไม่!

รัชทายาทนัยน์ตาขยับเล็กน้อย เพียงแต่พยักหน้า ไม่พูด

องค์ชายสี่แย้มยิ้ม แล้วจู่ ๆ ก็กระซิบ

“ท่านพี่ ท่านว่าเสด็จพ่อเราคิดอย่างไรกับน้องหก แต่งตั้งเป็นอ๋องก่อน ตามด้วยประทานมงคลสมรส เสด็จพ่อเรามีพระประสงค์อย่างไรกันแน่”

รัชทายาทนัยน์ตาหดเล็ก

มององค์ชายสี่เชิงลึกทีหนึ่ง

เขามักรู้สึกว่าคืนนี้แปลก ๆ แต่ก่อนหน้านี้บอกไม่ถูกว่าแปลกตรงไหน ตอนนี้สังเกตเห็นสักที

วันนี้น้องสี่คนนี้ของเขาแปลก

แต่ก่อนองค์ชายสี่ไม่ทำตัวโดดเด่นหนักแน่น พูดน้อยมาก แทบจะไม่อ้าปากเลย เห็นชัดว่าระมัดระวังและเป็นคนทื่อ