วันที่หนึ่งเดือนสี่!
เดือนใหม่ ปรากฏการณ์ใหม่ หัวข้อสนทนาในเมืองหลวงพลุแตกกว่าปกติด้วย!
หนึ่งคือเล่มต่อไซอิ๋วกำหนดวางขายอย่างเป็นทางการในวันที่หกเดือนสี่!
หอเล่าเรื่องของหอชุนฮวาแน่นเอี๊ยด เบียดเสียดจนคานหักไปหลายดุ้น สถานที่เล่าเรื่องจึงย้ายไปที่ชั้นหลักของหอชุนฮวา กลางวันเหล่าแม่นางจะไม่รับแขกและเปิดทางให้การเล่าเรื่องแทน
หลังจากเกิดเรื่องนี้ ก็เห็นว่าวางแผนจะขยายหอเล่าเรื่องให้ใหญ่ขึ้น
เรื่องนี้ย่อมกลายเป็นเรื่องที่ชาวบ้านพูดกันสนุกปาก แล้วยังแพร่ไปถึงจวนราชนิกุลผู้สูงศักดิ์ทั้งหลายด้วย กลายเป็นเรื่องตลกขบขัน
ขณะเดียวกัน มีคนจำนวนมากที่ทึ่งกับความโด่งดังของไซอิ๋ว
แน่นอน ชื่อเสียงหวังเยียนหรันดังพลุแตกอีกครั้ง!
ขึ้นแท่นอัจฉริยะทางการค้าร่วมกับจ้าวเฟยเอ๋อร์!
นอกจากเวลาขายไซอิ๋วกำหนดแน่ชัดแล้ว ยังมีอีกเรื่องที่สร้างกระแสอย่างหนัก นั่นก็คือหอสุราหลงไถร่วมมือกับร้านเต้าหู้ตำรับจ้าว นับจากวันพรุ่งนี้ ร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวจะใช้สุราหลงไถ!
“รู้หรือยัง เห็นว่าจะเปิดขายเหล้าหลงไถอะไรด้วยนะ”
“แต่ละปีก็มีร้านเหล้าเปิดหลายร้านมิใช่หรือ วางใจเถอะ อีกไม่กี่วันก็หยุดแล้ว มีอะไรน่าพูดถึงกัน”
“เจ้าไม่รู้ละสิ เห็นว่าต่อไปเหล้าของร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวจะเปลี่ยนใช้เหล้าหลงไถหมด!”
“อะไรนะ! จริงหรือ! เหล้านั่นรสดีอย่างนั้นเชียว”
“เหล้าหลงไถข้ารู้จัก ก็ร้านเหล้าใหม่ที่เปิดตรงถนนฝั่งใต้อย่างไรเล่า เรียกว่าอะไรนะ ‘หอสุราหลงไถ’ เห็นว่าร้านนั้นจะเปิดอย่างเป็นทางการพรุ่งนี้แล้ว!”
“เก่งกล้าแท้ ๆ กล้างัดข้อกับเหล้าสลักดอกไม้ด้วย แถมยังให้ร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวเปลี่ยนมาใช้เหล้าของพวกเขาอีก ข้าชักอยากเห็นเหล้านี้แล้วสิ”
“อืม เห็นว่าเป็นเหล้าชนิดใหม่ วันนี้ตอนที่ข้าไปกินเต้าหู้ เสี่ยวเอ้อร์ร้านเต้าหู้นั่นบอกกับข้าแล้ว เถ้าแก่พวกเขาถูกใจเหล้าชนิดใหม่ ก็เลยเปลี่ยนมาใช้เหล้าหลงไถแทน”
“สุดยอดไปเลย! ท่านหญิงจ้าวเฟยเอ๋อร์มิใช่คนธรรมดา คิดค้นเต้าหู้ที่เป็นอาหารรสเลิศเช่นนี้ออกมาได้ เหล้าที่นางถูกใจจะหนีไปไหน”
“ไอ้หยา แต่เหล้าใหม่เชื่อถือไม่ได้มิใช่หรือ เมื่อก่อนมีเหล้าใหม่ ๆ โผล่ออกมา แต่เทียบกับสลักดอกไม้ได้หรืออย่างไร อย่างไรข้าก็ยังชอบสลักดอกไม้”
การปรากฏตัวของสุราหลงไถก่อให้เกิดหัวข้อสนทนามากที่สุด เพราะสุรานี้ได้รับความนิยมเป็นวงกว้างเช่นเดียวกับเต้าหู้
มีคนเห็นดี มีความตั้งตารอ แต่คนส่วนมากกลับมีทีท่าอยากดูละครฉากเด็ดและไม่ค่อยเห็นดีมากกว่า
เพราะร้านสุราที่ผุดขึ้นมาเหมือนดอกไม้ไฟในแต่ละปีมีมากเหลือเกิน ชนิดใหม่ที่ตายตั้งแต่ยังไม่เกิดยิ่งมีมากกว่า นอกจากสลักดอกไม้ ในเมืองหลวงแห่งนี้ สุราชนิดอื่นล้วนเดินต่อไปยาก
“ไม่ว่าอย่างไร พรุ่งนี้ต้องไปลองหลงไถนี่สักหน่อย ชิมดูหน่อยก็ไม่เป็นไรนี่ ดื่มแล้วตายไปเลยหรืออย่างไร”
“นั่นสิ ข้าก็ชอบลองของใหม่ ๆ เหมือนกัน!”
“แต่ข้ายังชอบสลักดอกไม้อยู่ดี ต่อให้ข้าตาย ก็ต้องให้ลูกหลานเอาสลักดอกไม้มาไหว้หน้าหลุม!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
ตอนที่203หาย...
ไม่ update มาหลายวันแล้วครับ...
เรื่องนี้สนุกมากครับ ติดตามแล้ว update ช้าและน้อยไปนะครับ แค่วันละ 2 chapter ขอแนะนำให้เพิ่เป็นวันละ 5 Chapter ครับ...