องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 251

วันที่หนึ่งเดือนสี่!

เดือนใหม่ ปรากฏการณ์ใหม่ หัวข้อสนทนาในเมืองหลวงพลุแตกกว่าปกติด้วย!

หนึ่งคือเล่มต่อไซอิ๋วกำหนดวางขายอย่างเป็นทางการในวันที่หกเดือนสี่!

หอเล่าเรื่องของหอชุนฮวาแน่นเอี๊ยด เบียดเสียดจนคานหักไปหลายดุ้น สถานที่เล่าเรื่องจึงย้ายไปที่ชั้นหลักของหอชุนฮวา กลางวันเหล่าแม่นางจะไม่รับแขกและเปิดทางให้การเล่าเรื่องแทน

หลังจากเกิดเรื่องนี้ ก็เห็นว่าวางแผนจะขยายหอเล่าเรื่องให้ใหญ่ขึ้น

เรื่องนี้ย่อมกลายเป็นเรื่องที่ชาวบ้านพูดกันสนุกปาก แล้วยังแพร่ไปถึงจวนราชนิกุลผู้สูงศักดิ์ทั้งหลายด้วย กลายเป็นเรื่องตลกขบขัน

ขณะเดียวกัน มีคนจำนวนมากที่ทึ่งกับความโด่งดังของไซอิ๋ว

แน่นอน ชื่อเสียงหวังเยียนหรันดังพลุแตกอีกครั้ง!

ขึ้นแท่นอัจฉริยะทางการค้าร่วมกับจ้าวเฟยเอ๋อร์!

นอกจากเวลาขายไซอิ๋วกำหนดแน่ชัดแล้ว ยังมีอีกเรื่องที่สร้างกระแสอย่างหนัก นั่นก็คือหอสุราหลงไถร่วมมือกับร้านเต้าหู้ตำรับจ้าว นับจากวันพรุ่งนี้ ร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวจะใช้สุราหลงไถ!

“รู้หรือยัง เห็นว่าจะเปิดขายเหล้าหลงไถอะไรด้วยนะ”

“แต่ละปีก็มีร้านเหล้าเปิดหลายร้านมิใช่หรือ วางใจเถอะ อีกไม่กี่วันก็หยุดแล้ว มีอะไรน่าพูดถึงกัน”

“เจ้าไม่รู้ละสิ เห็นว่าต่อไปเหล้าของร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวจะเปลี่ยนใช้เหล้าหลงไถหมด!”

“อะไรนะ! จริงหรือ! เหล้านั่นรสดีอย่างนั้นเชียว”

“เหล้าหลงไถข้ารู้จัก ก็ร้านเหล้าใหม่ที่เปิดตรงถนนฝั่งใต้อย่างไรเล่า เรียกว่าอะไรนะ ‘หอสุราหลงไถ’ เห็นว่าร้านนั้นจะเปิดอย่างเป็นทางการพรุ่งนี้แล้ว!”

“เก่งกล้าแท้ ๆ กล้างัดข้อกับเหล้าสลักดอกไม้ด้วย แถมยังให้ร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวเปลี่ยนมาใช้เหล้าของพวกเขาอีก ข้าชักอยากเห็นเหล้านี้แล้วสิ”

“อืม เห็นว่าเป็นเหล้าชนิดใหม่ วันนี้ตอนที่ข้าไปกินเต้าหู้ เสี่ยวเอ้อร์ร้านเต้าหู้นั่นบอกกับข้าแล้ว เถ้าแก่พวกเขาถูกใจเหล้าชนิดใหม่ ก็เลยเปลี่ยนมาใช้เหล้าหลงไถแทน”

“สุดยอดไปเลย! ท่านหญิงจ้าวเฟยเอ๋อร์มิใช่คนธรรมดา คิดค้นเต้าหู้ที่เป็นอาหารรสเลิศเช่นนี้ออกมาได้ เหล้าที่นางถูกใจจะหนีไปไหน”

“ไอ้หยา แต่เหล้าใหม่เชื่อถือไม่ได้มิใช่หรือ เมื่อก่อนมีเหล้าใหม่ ๆ โผล่ออกมา แต่เทียบกับสลักดอกไม้ได้หรืออย่างไร อย่างไรข้าก็ยังชอบสลักดอกไม้”

การปรากฏตัวของสุราหลงไถก่อให้เกิดหัวข้อสนทนามากที่สุด เพราะสุรานี้ได้รับความนิยมเป็นวงกว้างเช่นเดียวกับเต้าหู้

มีคนเห็นดี มีความตั้งตารอ แต่คนส่วนมากกลับมีทีท่าอยากดูละครฉากเด็ดและไม่ค่อยเห็นดีมากกว่า

เพราะร้านสุราที่ผุดขึ้นมาเหมือนดอกไม้ไฟในแต่ละปีมีมากเหลือเกิน ชนิดใหม่ที่ตายตั้งแต่ยังไม่เกิดยิ่งมีมากกว่า นอกจากสลักดอกไม้ ในเมืองหลวงแห่งนี้ สุราชนิดอื่นล้วนเดินต่อไปยาก

“ไม่ว่าอย่างไร พรุ่งนี้ต้องไปลองหลงไถนี่สักหน่อย ชิมดูหน่อยก็ไม่เป็นไรนี่ ดื่มแล้วตายไปเลยหรืออย่างไร”

“นั่นสิ ข้าก็ชอบลองของใหม่ ๆ เหมือนกัน!”

“แต่ข้ายังชอบสลักดอกไม้อยู่ดี ต่อให้ข้าตาย ก็ต้องให้ลูกหลานเอาสลักดอกไม้มาไหว้หน้าหลุม!”

เรื่องนี้เขาเคยไปหาหลี่เจิ้งมาแล้ว แต่เจ้าจิ้งจอกเฒ่าหลี่เจิ้งกลับบอกปัดไม่ยุ่ง เขาเป็นแค่กั๋วจิ้วจะทำอะไรได้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าน้องสาวตัวเองเสียชีวิตไปแล้ว จะใช้ให้นางปีนขึ้นจากหลุมมาอาละวาดให้เขาก็ไม่ได้กระมัง

เขามีความตั้งใจนี้ แต่เรียกวิญญาณเข้าร่างไม่เป็นนี่!

ดังนั้น จ้าวเสี่ยนจึงตัดสินใจจะให้หลี่เหวินจวินขายตามใจชอบไปเลย!

กล่าวตามจริง ถ้าธุรกิจสลักดอกไม้ถูกแย่งไปได้หมดก็ถือว่าเขาแพ้แล้ว!

ร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวอาจเป็นความบังเอิญเท่านั้น มีร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวพยุงหลงไถของหลี่เหวินจวิน เป็นไปไม่ได้ที่จะล้มในเวลาอันสั้น แต่นานไปยังต้องตัดสินที่รสชาติ ถึงตอนนั้นยังคงเป็นใต้หล้าของสลักดอกไม้ นี่เป็นเรื่องที่คุ้นเคยอยู่แล้ว

ดังนั้นไม่จำเป็นต้องกังวล

ไม่ยุ่งแล้วหรือ

พอพ่อลูกตระกูลโจวได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยนก็ขมวดคิ้วพร้อมกัน

ถ้าไม่ยุ่ง ก็ต้องยอมให้อีกฝ่ายแย่งการค้าไปนะสิ...

พวกเขากลัวว่าจะโผล่ร้านเต้าหู้ที่สองขึ้นมาอีก!

ด้วยความฉลาดเฉลียวของหลี่เหวินจวิน ต้องมีวิธีการแย่งการค้าหลากหลายมากแน่ รับมือไม่ไหวนะ