องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 285

เมื่อเสิ่นอวี้หมิงได้ยินนัยน์ตาก็เปล่งประกาย ราวกับตกตะลึงเล็กน้อย ผ่านไปนานสองนานถึงเอ่ยขึ้นว่า

“หากเป็นเช่นนี้จริงๆ เช่นนั้นก็เยี่ยมไปเลย! ไอ้นั่น ไอ้นั่นแพร่อะไรนะ ไอ้นั่น ไอ้นั่นน่ะเยี่ยมมากจริงๆ! ร้านตำรับจ้าวกระจายตัวไปทั่วเมืองหลวง หากพวกมันแพร่ข่าวหนังสือนิยายใหม่ของหลู่ซู่เหริน! ต้องแพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมืองหลวงอย่างรวดเร็วเป็นแน่! เยี่ยมไปเลยจริงๆ! จ้าวเฟยเอ๋อร์ผู้นี้ช่างเป็นสตรีผิดธรรมชาติจริงๆ!”

ความเลื่อมใสที่เสิ่นอวี้หมิงมีต่อจ้าวเฟยเอ๋อร์เพิ่มขึ้นมาอีกบางส่วน!

แม้แต่ข้อได้เปรียบตรงนี้ก็ยังนำมาใช้หาเงินได้ จ้าวเฟยเอ๋อร์ผู้นี้เป็นสตรีที่ยากจะพานพบอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ!

เสิ่นอวี้หมิงตกตะลึงเป็นอย่างมาก!

อิจฉาพรสวรรค์ด้านธุรกิจที่ว่องไวของจ้าวเฟยเอ๋อร์มาก!

มิน่าล่ะถึงสามารถทำให้ร้านตำรับจ้าวยิ่งใหญ่มาจนถึงขั้นนี้ได้ เถ้าแก่เก่งกาจเช่นนี้ ยังต้องกังวลอะไร?

หลังเสิ่นอวี้หมิงกับสวีจือชูหารือกันอย่างละเอียดแล้ว ก็ตัดสินใจไปร้านตำรับจ้าวสาขาใหญ่ที่ถนนบูรพา พวกเขาอยากพูดคุยรายละเอียดกับจ้าวเฟยเอ๋อร์โดยตรง

ถึงอย่างไรนี่ก็พัวพันถึงหนังสือใหม่ของหลู่ซู่เหริน ไม่เข้าใจเกี่ยวกับการโฆษณานี่สักเท่าไร จะกระทำการอย่างเลินเล่อไม่ได้

เมื่อทั้งสองคนมาถึงร้านตำรับจ้าวสาขาใหญ่ที่ถนนบูรพาแล้ว หลังอธิบายจุดมุ่งหมายในการมากับเสี่ยวเอ้อร์ จ้าวเฟยเอ๋อร์ก็มาต้อนรับเขาที่โถงรับแขกด้วยตัวเอง

“เถ้าแก่เสิ่น ผู้ดูแลสวี รอคอยที่จะได้พบมานานแล้ว!” จ้าวเฟยเอ๋อร์สุภาพเรียบร้อย การพูดและพฤติกรรมต็มไปด้วยความเป็นมิตร

ทั้งสองคนสัมผัสได้ถึงการวางกลยุทธ์อย่างหนึ่งในทันที พยายามกลั้นลมหายใจทั้งหมดเอาไว้!

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ สมแล้วที่เป็นจักพรรดินีแห่งเต้าหู้ มีท่วงท่าแห่งผู้เป็นจักพรรดิจริงๆ!

“ท่านหญิงจ้าว รอคอยที่จะได้พบเจอมานานแล้ว!” ทั้งเสิ่นอวี้หมิงและผู้ช่วยสวีรีบประสานมือ

หลังจากนั่งแล้วให้คนยกชามาให้ จ้าวเฟยเอ๋อร์ก็รีบถามถึงเจตนาการมาของทั้งสองคน

“ท่านหญิงจ้าว คืออย่างนี้ขอรับ ร้านหนังสือของข้าเตรียมเปิดขายหนังสือนิยายใหม่ของหลู่ซู่เหริน หลู่ซู่เหรินผู้นี้ก็คือหลู่ซู่เหรินนักเขียนที่เขียนไซอิ๋ว ข้าผู้แซ่เสิ่นได้ยินมาว่าร้านของท่านหญิงจัดทำธุรกิจ ธุรกิจแพร่โฆษณาอะไรสักอย่าง จึงอยากเข้าใจสถานการณ์นิดหน่อย เนื่องจากเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับคุณหนูหวังเยียนหรันอย่างแน่นอน จึงไม่กล้ากระทำอย่างเลินเล่อ อยากเข้าใจว่าธุรกิจนี้เหมาะกับการเผยแพร่หนังสือนิยายหรือไม่”

เสิ่นอวี้หมิงเอ่ยปากอยากพินิจพิเคราะห์ เพื่อสร้างความประทับใจที่ดีกับจ้าวเฟยเอ๋อร์ จึงตั้งใจเอ่ยชื่อของหวังเยียนหรัน

หนังสือนิยายใหม่ของหลี่หลาง?

นัยน์ตาของจ้าวเฟยเอ๋อร์เป็นประกาย รีบฉีกยิ้มขึ้นมาโดยพลัน แล้วเอ่ยว่า “ในเมื่อเกี่ยวข้องกับเยียนหรัน เช่นนั้นทั้งสองท่านก็คงจะรู้ใช่หรือไม่ว่าครั้งก่อนเยียนหรันขอร้องให้ข้าช่วยเผยแพร่ไซอิ๋ว ผลลัพธ์นั้นทั้งสองท่านก็คงเห็นแล้ว ฉะนั้นร้านตำรับจ้าวของข้าจึงทำการเผยแพร่เช่นนี้ คงเห็นผลในทันทีเป็นแน่!”

เสิ่นอวี้หมิงกับผู้ช่วยสวีสบตากัน ต่างเห็นความปลื้มปีติในแววตาของอีกฝ่าย

ใช่แล้วขอแค่หนังสือนิยายของพวกเขาก็ใช้วิธีการเผยแพร่อย่างไซอิ๋วเมื่อครั้งก่อน แค่นั้นก็พอแล้ว!

“เช่นนี้ยอดเยี่ยมยิ่งนัก!” เสิ่นอวี้หมิงรีบเอ่ยชม

สวีจือชูรีบถามขึ้นว่า “ท่านหญิงจ้าว ไม่ทราบว่าด้านเรียกเก็บค่าใช้จ่ายจะเรียกเก็บอย่างไรหรือ? แล้วก็จะเผยแพร่อย่างไรหรือ?”

เข้าประเด็นมาแล้ว!