องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 29

เหล้าดีของจ้าวเฟยเอ๋อร์มีชื่อเสียงมากในเมือง อีกอย่าง จ้าวเฟยเอ๋อร์ก็เป็นหนึ่งในลูกๆ ที่เหยียนอ๋องรักมากที่สุด เป็นเหมือนแก้วตาดวงใจของเหยียนอ๋อง

เหยียนอ๋องจ้าวจิ่งจ้งเป็นคนสำคัญของราชวงศ์อู่ ได้รับการให้เกียรติจากฝ่าบาท และได้รับการแต่งตั้งให้เป็นจอมพลตั้งแต่อายุยังน้อย รับผิดชอบดูแลกองทหารด้านตะวันตก คอยรับศึกจากศัตรูที่เข้ามารุกรานทางชายแดนตะวันตก!

เป็นจอมพลคนนึงที่มีอำนาจมากมายในมือเลยทีเดียว

ในบรรดาแม่ทัพทั้งหลายที่มีกำลังทหารอยู่ในมือนั้น กำลังทหารที่เหยียนอ๋องจ้าวจิ่งจ้งมี เป็นรองเพียงของชินอ๋องนามว่าหลี่ทงเท่านั้น!

หากว่าเหยียนอ๋องไม่ได้มีแซ่ที่แตกต่างกับคนราชวงศ์นี้ คาดว่าน่าจะได้รับตำแหน่งที่ใหญ่กว่านี้เป็นแน่

การที่เป็นลูกสาวที่เหยียนอ๋องรักมากที่สุดนั้น เวลาที่มีคนอยากจะรบกวนเหยียนอ๋องให้ช่วยเหลืออะไร แน่นอนว่าจะต้องเข้ามาประจบประแจงเอาของมาประเคนให้จ้าวเฟยเอ๋อร์เป็นแน่ ดังนั้นเรื่องเหล้าดีของจ้าวเฟยเอ๋อร์นั้น จึงมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วเมือง

และ

หากว่าใครมีเรื่องอะไร เวลาที่เข้ามาพบก็ต้องเอาเหล้าดีๆ มาให้จ้าวเฟยเอ๋อร์ หนึ่งเพื่อเอาใจเหยียนอ๋อง สองเพื่อประจบจ้าวเฟยเอ๋อร์ ถ้าจ้าวเฟยเอ๋อร์อารมณ์ดี ก็จะช่วยพูดกับพ่อให้ คนที่มา หากเรื่องที่ขอไม่นักหนามากนัก ส่วนมากก็จะได้สมใจหวัง

แน่นอนว่า

จ้าวเฟยเอ๋อร์นั้นดื่มเหล้าดีๆ จนเคยชินเสียแล้ว นางไม่สนใจเหล้าธรรมดาอย่างแน่นอน เหล้าที่มีชื่อเสียง ดีขนาดไหน ในช่วงเวลาหลายปีนี้ นางก็กินมาหมดแล้ว

แต่ว่า

เหล้าที่มีกลิ่นหอม แค่ดมกลิ่นก็รับรู้ได้ถึงความรุนแรงของเหล้าเช่นนี้ จ้าวเฟยเอ๋อร์เองก็พึ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก

นี่มันเหล้าอะไรกัน?

เหล้าที่อยู่ในไหนั้นเป็นเหล้าสลักดอกไม้ องค์ชายหกบอกว่าตนเองเป็นคนคิดค้นมัน มันคือเหล้าอะไรกันแน่?

จ้าวเฟยเอ๋อร์ตื่นเต้นจนหน้าแดงไปหมด ดวงตาที่ก่อนหน้านี้เฉยชา จ้องมองไปที่เหล้าในมือของหลี่จุ่นนิ่ง แทบจะทนไม่ไหวที่จะรับแก้วเหล้ามาแล้ว

เมื่อนางยกเหล้าขึ้นมาดมใกล้ๆ กลิ่นหอมของเหล้าก็ยิ่งเข้มข้นขึ้น จ้าวเฟยเอ๋อร์ใช้ลิ้นลองชิมดูก่อน จากนั้นก็รีบยกดื่มเข้าปากจนหมดแก้วทันที

หญิงสาวหลับตาลง ดื่มด่ำกับรสชาติที่งดงาม

คิ้วของนางขมวดมุ่น ทั้งสับสน ลังเล แต่ก็ยังคงดื่มด่ำกับรสชาติ…….

ในช่วงเวลาสั้นๆ ใบหน้าแสนสวยของจ้าวเฟยเอ๋อร์นั้น แสดงสีหน้าออกมามากมาย หลี่จุ่นที่มองดูอยู่นั้นอดที่จะงุนงงไม่ได้

สีหน้าของคนเราเปลี่ยนไปมาได้มากมายขนาดนี้เลยหรือ?

เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นแบบนี้

แต่เมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่าย ในใจของหลี่จุ่นนั้นก็รู้สึกภาคภูมิขึ้นมาทันที

ล้อกันเล่นหรือไง!

ในยุคที่ไม่มีเหล้าดีกรีสูงแบบนี้ เหล้าสลักดอกไม้นั้นนับว่าเป็นเหล้าที่รสชาติไม่เลว ในยุคที่ไม่ได้มีเหล้าดีๆ อะไรมากมาย ใครจะสามารถต้านทานรสชาติที่แสนงดงามแบบนี้ได้กัน?

ไม่เว้นแม้กระทั่งจ้าวเฟยเอ๋อร์ ที่เคยลิ้มลองเหล้ารสชาติดีๆ มานับไม่ถ้วน

“นี่มันเหล้าอะไรกันเพคะ?”

จ้าวเฟยเอ๋อร์ดื่มจนหมด จังหวะที่นางลืมตาขึ้นมานั้น เหมือนมีแสงเป็นประกายสาดส่องออกมา นางจ้องเหล้าไหนั้นนิ่งแล้วเอ่ยถาม

หลี่จุ่นหัวเราะอยู่ในใจ ทว่าบนใบหน้ากลับมีแค่รอยยิ้มบางๆ ก่อนที่เขาจะเอ่ยออกมา

“ท่านหญิงจ้าว นี่เป็นเหล้าที่ข้าคิดค้นเอง ด้านในใส่ดอกไม้เข้าไปเล็กน้อย ดังนั้นเวลาดื่มจึงจะได้กลิ่นดอกไม้อ่อนๆ แต่ว่า เมื่อสักครู่ข้าเองก็บอกไปแล้ว ว่าเหล้านี้ยังไม่มีชื่อ หากว่าท่านหญิงจ้าวชอบ ถ้าอย่างนั้นช่วย….ตั้งชื่อให้หน่อยได้หรือไม่?”