องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 30

จะเอากลับไปอย่างนั้นหรือ?

ได้ยังไงกันล่ะ

นางพึ่งดื่มไปแก้วเดียวเท่านั้นเอง…..

ไม่ได้!

ไม่ได้เด็ดขาด!

ใบหน้างดงามของจ้าวเฟยเอ๋อร์นั้นขาวซีดลงทันที สายตาจับจ้องไปยังไหเหล้าบนโต๊ะอย่างอาลัยอาวรณ์

“ท่านหญิงจ้าว เหล้าไหนี้ข้ามอบให้ท่านหญิง ดื่มให้อร่อย เเล้วคิดให้ดีเเล้วกัน”

หลี่จุ่นเห็นสีหน้าเเละท่าทางของอีกฝ่ายชัดเต็มสองตา ท่าทางเช่นนั้นของนาง ทำให้รู้สึกว่านางน่ารักมาก เขาตบไหเหล้าไปมา ก่อนจะพาหยางจงเดินออกมา

“ขะ ขอบพระทัยองค์ชายมากเพคะ”

จ้าวเฟยเอ๋อร์ถอนหายใจอย่างโล่งอก ดวงตาฉายเเววดีใจออกมา ก่อนที่จะกล่าวขอบคุณอีกฝ่าย

ก่อนที่จะยื่นมือออกไปหยิบเหล้ามาถือไว้อย่างรวดเร็ว

ดีจังเลย!

ตอนนี้เหล้าไหนี้เป็นของนางเเล้ว

ดื่มได้ตามสบายเลย

“จริงสิ ท่านหญิงจ้าว!”

ตอนนี้เอง หลี่จุ่นที่เดินออกไปเเล้วนั้น เขาเดินกลับมา

จังหวะนั้น

จ้าวเฟยเอ๋อร์รีบดึงมือที่กำลงจะยื่นไปหยิบไหเหล้ากลับมาอย่างรวดร็ว นางหันไปหาหลี่จุ่นอย่างรู้สึกกระอั่กกระอวน รู้สึกเขอะเขินไปหมด

เหมือนเวลาทำผิดเเล้วโดนจับได้

“ได้ยินมาว่า ท่านหญิงจ้าวไม่เพียงชื่นชอบในเหล้ารสเลิศ ยังชอบอาหารอร่อยเเละบทกลอนที่ไพเราะ ช่วงนี้ข้าคิดค้นอาหารรสดีขึ้นมาอยู่ อีกทั้งยังสนใจด้านบทกลอน หากว่าท่านหญิงจ้าวสนใจ พรุ่งนี้สามารถมาลองลิ้มรสที่ตำหนักของข้าได้”

อาหารรสเลิศ

บทกลอนไพเราะ

จ้าวเฟยเอ๋อร์รู้สึกแปลกใจ ดวงตากลมสวยเคลื่อนไปมองเขา

กลอนหิมะพิทักษ์เมืองบทนั้น นางเองก็เคยได้ยินมา คิดว่าแต่งขึ้นมาดีมาก แต่นางไม่เชื่อว่าหลี่จุ่นจะเป็นคนแต่ง

เพราะว่า

นั่นเป็นบทกลอนที่ราชครูเสิ่นคั่วเอ่ยชื่นชมเลยทีเดียวนะ คนไม่เอาไหนอย่างหลี่จุ่น จะแต่งบทกลอนงดงามแบบนั้นออกมาได้อย่างไร?

“ได้ ได้เลยเพคะ ได้ หม่อมฉันจะลองคิดดู!”

จ้าวเฟยเอ๋อร์รีบตอบรับทันที

ไม่ได้บอกว่าจะไม่ไป แต่ก็ไม่ได้บอกว่าจะไป

แบ่งรับแบ่งสู้ไปก่อน

หลี่จุ่นกับหยางจงปฏิเสธการเชิญชวนให้อยู่ต่อของชายาเหยียนอ๋อง จากนั้นก็เดินออกมาจากจวนเหยียนอ๋อง

เมื่อหันกลับไปมองจวนเหยียนอ๋องเเล้ว ก็คิดถึงท่านหญิงที่เมื่อเจอเหล้ารสเลิศก็เปลี่ยนไปอย่างไร้เดียงสา เขาหัวเราะออกมาก่อนเอ่ยขึ้น

“ท่านหญิงจ้าวของเราเนี่ย น่ารักเหมือนกันนะ”

หยางจงมีใบหน้าประหลาดใจขึ้นมาทันที

องค์ชายหมายความว่าอย่างไรกันแน่?