หลี่จุ่นตื่นแต่เช้าและเตรียมตัวที่จะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ แต่เขาไม่เห็นเจียงเยว่ฉาน แม่นางคนนี้วันนี้ไม่มาเหรอเนี่ย
หลี่จุ่นรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ก็เลยเริ่มฝึกซ้อมด้วยตนเอง
ช่วงนี้ทักษะหมัดเท้าของเขาพัฒนาขึ้นมาก เขาสามารถต่อสู้กับอารักขาอันดับหนึ่งในจวนได้ แม้ว่าเขาจะพ่ายแพ้ แต่เขาก็ยังมีความสามารถในการป้องกันตนเองอยู่บ้าง
น่าเสียดายที่เขาไม่มีพรสวรรค์ในการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ เลยไม่มีวิธีที่จะฝึกฝนกำลังภายใน ไม่เช่นนั้นก็คงจะดีไม่น้อย
หลังจากฝึกฝนเสร็จก็อาบน้ำและเริ่มทานมื้อเช้า
เจียงเยว่ฉานยังคงไม่ปรากฏตัว แต่หลี่จุ่นก็สั่งให้ห้องครัวเตรียมอาหารสำหรับเจียงเยว่ฉานไว้ด้วยหนึ่งชุด ใครจะไปรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะโผล่มาตอนไหน
เที่ยงแล้วก็ยังไม่เห็นหน้าเจียงเยว่ฉาน หลี่จุ่นส่ายหัวแล้วเรียกหยางจง ทั้งสองแต่งตัวแล้วไปที่หอชุนฮวาอีกครั้ง
หยางจงถามอย่างไม่สบายใจ “ท่านอ๋อง นี่เรากำลังจะไปนอนกับนางคณิกาชั้นสูงหรือขอรับ”
หลี่จุ่นเหลือบมองหยางจงแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เจ้านี่นะ เอาแต่คิดเรื่องชายหญิงตลอดเวลา!”
หยางจงยิ้มเก้อเขิน “ข้าน้อยมิกล้า”
หลี่จุ่นยิ้มแล้วพูดว่า “วันนี้ได้ยินมาว่านางคณิกาชั้นสูงไม่อยู่ ข้าไม่ได้มาหานางคณิกาชั้นสูงแล้ว ข้ามาหาแม่นางอื่น ข้าได้ยินมาว่าแม่นางอวี้เซียงจากหอชุนฮวาก็ไม่เลวเช่นกัน”
หยางจงยิ้มทันทีแล้วพูดว่า “งั้นกระหม่อมไปฟังเล่าเรื่องนะขอรับ!”
“ได้สิ”
หลี่จุ่นพอใจอย่างมาก
สองนายบ่าวเข้าไปในหอชุนฮวา หยางจงไปฟังเล่าเรื่องที่เขาสนใจ ส่วนหลี่จุ่นเดินตรงขึ้นไปชั้นบนแล้วพบกับแม่เล้าพอดี
“อุ๊ย คุณชาย วันนี้วานวานไม่อยู่นะเจ้าคะ มาเสียเที่ยวเลย” แม่เล้าแสดงความรู้สึกผิด
หลี่จุ่นพยักหน้า เขารู้ว่าเฉาวานวานไปทำธุระบางอย่างก็เลยไม่อยู่ ก่อนหน้านี้สาวใช้ของเฉาวานวานเคยบอกแล้ว เขาจำได้
หลี่จุ่นหยิบเงินสิบตำลึงออกมาหนึ่งก้อนแล้วยัดเข้าไปในอกของแม่เล้า พลางพูดด้วยรอยยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นวันนี้ข้ามาหาแม่นางอวี้เซียงแล้วกัน ให้แม่นางอวี้เซียงคอยปรนนิบัติข้าก็ได้”
แม่เล้ารู้สึกชาไปทั้งหัวใจ...
นางหลงคิดว่าหลี่จุ่นมีใจให้กับเฉาวานวานเพียงผู้เดียว ไม่คิดเลยว่าพอเฉาวานวานไม่อยู่ ก็หันมาหาอวี้เซียงเสียแล้ว...
เห้อ ผู้ชายหนอผู้ชาย
“ได้เจ้าค่ะคุณชาย ได้เลย ท่านนั่งลงก่อน ข้าจะไปแจ้งอวี้เซียงให้นางเตรียมตัวปรนนิบัติคุณชาย” แม่เล้าบิดสะโพกอันอวบอ้วนของนางแล้วจากไป
หลี่จุ่นรออยู่ในห้องโถง
หลังจากดื่มชาเสร็จ สาวใช้ก็มาเชิญหลี่จุ่นและพาเขาไปห้องที่อยู่ด้านข้างห้องโถง ป้ายด้านนอกประตูเขียนตัวอักษรไว้สองตัว อวี้เซียง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
ตอนที่203หาย...
ไม่ update มาหลายวันแล้วครับ...
เรื่องนี้สนุกมากครับ ติดตามแล้ว update ช้าและน้อยไปนะครับ แค่วันละ 2 chapter ขอแนะนำให้เพิ่เป็นวันละ 5 Chapter ครับ...