องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 300

ตกกลางคืน

หลี่จุ่นนั่งแช่เท้าอย่างเกียจคร้าน เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ หัวใจของเขาก็ไม่สามารถสงบลงได้อยู่เป็นเวลานาน

ก่อนหน้าเขาได้พบกับชายชราลึกลับ หลังจากนั้นเมื่อกลับมาเขาก็ถูกเจียงเยว่ฉานเชิญไปพบ และก็พบว่าโหลวฮวนฮวนเป็นพวกเดียวกับนางจริง ๆ ต่อมาเขาก็ได้รับแจ้งว่ายังมีกลุ่มอำนาจที่สามกำลังเฝ้าติดตามเขาที่จวนของเขาเอง

หลี่จุ่นรู้สึกแย่ไปหมด

นี่เขากลายเป็นคนดังขนาดนั้นเลยเหรอ!

อย่างไรก็ตาม ก็เป็นที่เข้าใจแล้วว่าหลี่เหวินจวินและหลี่เจิ้งได้ติดตามเขาอยู่ คนแรกส่วนใหญ่คือเพื่อปกป้องเขา ส่วนคนหลังไม่จำเป็นต้องพูด แต่กลุ่มอำนาจที่สามนี่สิมาตามเขาทำผีอะไร

จริง ๆ แล้วมันเกิดจากอะไรกันแน่

หลี่จุ่นได้บอกแม่ครัวคนใหม่เรียบร้อยแล้ว และขอให้นางแจ้งอวี้เซียงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ซึ่งอวี้เซียงน่าจะส่งคนไปตรวจสอบโดยเร็วที่สุด

อืม ทักษะการทำอาหารของแม่ครัวคนใหม่ดีขึ้นมาก เต้าฮวยที่นางทำนั้นอร่อยมาก อีกทั้งยังสง่างามละเมียดละไมและน่ามอง ซึ่งไม่เหมือนกับหญิงชราคนก่อน

ครั้งนี้อวี้เซียงน่าจะเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร

เมื่อนึกถึงอวี้เซียง ดวงตาของหลี่จุ่นก็ค่อย ๆ หรี่เล็กลง

ตัวตนที่แท้จริงของอวี้เซียงไม่ได้เป็นแค่เพียงนางคณิกาชั้นสูงเท่านั้น แต่นางมาจากแคว้นหนาน!

ตัวตนที่แท้จริงของนางคือน้องสาวของจักรพรรดินีแห่งแคว้นหนาน!

เมื่อสิบปีที่แล้ว ฮ่องเต้แห่งแคว้นหนานสิ้นพระชนม์กะทันหัน ไทเฮาได้ทรงกุมอำนาจราชสำนักไว้ และจักรพรรดิหนุ่มยังทรงพระเยาว์!

ในเวลานั้น องค์หญิงเฉิงหยางน้องสาวของฮ่องเต้มีอายุเพียงยี่สิบปี ไม่กี่เดือนหลังจากการสิ้นพระชนม์ของฮ่องเต้ จู่ ๆ นางก็ได้ก่อรัฐประหารและยึดอำนาจจากไทเฮา คนใกล้ชิดที่นางแอบเลี้ยงดูเอาไว้ได้เข้าควบคุมราชองครักษ์และบังคับให้ไทเฮามอบอำนาจสั่งการทางการทหารให้!

เหตุการณ์นี้ทำให้ทั่วทั้งโลกต่างตกตะลึง ตอนนั้นหลี่จุ่นยังเด็ก แต่เมื่อหยางจงได้เล่าเรื่องนี้ให้เขาฟัง เขาก็ตกใจมาก!

หนึ่งเดือนต่อมา ก็มีข่าวที่น่าตกใจเกิดขึ้นว่าองค์หญิงเฉิงหยางแห่งแคว้นหนานได้ประกาศตนเป็นจักรพรรดินีและขึ้นครองบัลลังก์ ซึ่งกลายเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้เป็นฮ่องเต้

ทั่วทุกแคว้นไม่ยอมรับการขึ้นเป็นจักรพรรดินีของนาง ถ้าไม่ใช่เพราะหลี่เจิ้งเห็นแก่อีกฝ่ายส่งบรรณาการให้เป็นสองเท่าแบบรู้จักมองสถานการณ์ เกรงว่าคงให้ทัพใหญ่ลงใต้บีบให้นางคืนอำนาจทางการเมืองให้จักรพรรดิหนุ่มแล้ว

ท้ายที่สุดแล้ว แคว้นหนานและราชวงศ์อู่ต่างก็เป็นพี่น้องที่สวมกางเกงตัวเดียวกัน หากมีอะไรเกิดขึ้นกับน้องชาย แล้วพี่ชายจะนั่งเฉยไม่สนใจได้อย่างไร

แน่นอนว่าสิ่งที่ทำให้จักรพรรดินีมีความสนใจมากขึ้นนั่นก็คือ นางได้ป่าวประกาศว่าเมื่อจักรพรรดิหนุ่มอายุมากขึ้น ตัวเองจะคืนอำนาจให้ แต่หลี่เจิ้งไม่ได้สนใจมากนักและยังคงเมินเฉยต่อไป

แต่ทว่า

หลี่จุ่นรู้สึกว่าในโลกที่มีผู้ชายเป็นใหญ่แต่ผู้หญิงคนหนึ่งกลับไม่สนใจสิ่งรอบข้างและกล้าที่จะขึ้นเป็นฮ่องเต้ นางจะต้องมีความทะเยอทะยานไม่น้อย และการคืนอำนาจก็เป็นเพียงแค่ฝันกลางวัน!

เรื่องนี้จะต้องมีตอนต่อไปในอนาคตอย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้จักรพรรดิหนุ่มก็เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว!

ไม่เช่นนั้นก็คงไม่ตกไปอยู่ในมือของหลี่จุ่น ซึ่งเป็นเพียงผู้อ่อนแอที่แม้แต่ไก่ตัวเดียวก็ไม่สามารถฆ่าได้ และอวี้เซียงเองก็น่าจะเสียใจเช่นกัน

ดังนั้น นี่คือที่มาขององค์กรหลี่จุ่น

อย่างไรก็ตาม หลี่จุ่นได้ตั้งชื่อมันว่าสมาคมเทียนตี้!

และเขาก็คือหัวหน้าหางเสือเฉินของสมาคมเทียนตี้...ไม่สิ หลี่จุ่น!

แน่นอนว่ายกเว้นอวี้เซียง สมาชิกเหล่านั้นรู้แค่ว่าหัวหน้าหางเสือของพวกเขาชื่อเฉินจิ้นหนาน!

ดังนั้น หากมีการเปิดเผยการมีอยู่ของสมาคมเทียนตี้ ก็คาดว่าจะมีเพียงตำนานของเฉินจิ้นหนานเท่านั้นที่จะเล่าสืบต่อกัน

“เจ้าดูสบายใจมาก”

ในขณะที่หลี่จุ่นกำลังใจลอยและคาดเดาว่าจักรพรรดินีแห่งแคว้นใต้คงจะงดงามมาก ทันใดนั้นเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น

จากนั้นฉากที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

ที่ขอบหน้าต่างบานใหญ่ หญิงสาวคนหนึ่งซึ่งแต่งกายด้วยชุดดำราตรี รวบผมหางม้า ถือดาบไว้ในอ้อมแขน งอเข่าไว้ข้างหนึ่ง ดูสง่างามแบบเนือย ๆ เป็นภาพการโจมตีในยามค่ำคืนที่สวยงาม

แน่นอนว่าเป็นโหลวฮวนฮวนที่ไม่ได้เจอกันมานาน!

หลี่จุ่นดูประหลาดใจทันทีและร้องเรียก “เฮ้ เสี่ยวฮวนฮวน เจ้ากลับมาแล้วรึ”