องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 314

“ใช่แล้วพี่หญิง ครั้งนี้ที่พุ่งเป้ามายังราชวงศ์อู่ไม่ได้มีเพียงแคว้นเยียน แคว้นจ้าวและแคว้นเฟิงเฉวี่ยน แต่ยังมีแคว้นฉู่นอกเทียนซานที่อยู่ทางซีเป่ยอีกด้วย!”

หลี่จุ่นเอ่ยสรุป

แคว้นฉู่และราชวงศ์อู่ตั้งอยู่ในจงหยวน¹มีความสัมพันธ์ฉันท์ศัตรูมาโดยตลอด!

ไม่ว่าจะเป็นราชวงศ์ก่อนหน้าหรือว่าตอนนี้ ก็เป็นเช่นนี้!

แคว้นฉู่เป็นแคว้นใหญ่ไร้เทียมทาน เป็นที่น่าเกรงกลัวของแต่ละแคว้นมาโดยตลอด!

และพื้นที่ในจงหยวน แรงกดดันสูงที่สุด!

ความปรารถนาอันสูงสุดของฮ่องเต้องค์ก่อนก็คือสยบแคว้นฉู่ แต่น่าเสียดาย ต่อให้ท้ายที่สุดซุนเฟิงแม่ทัพใหญ่แห่งราชวงศ์ก่อนเป็นผู้เดินทัพ ก็ทำได้เพียงไปถึงยังตีนเขาเทียนซาน และกลับมาอย่างไม่ประสบความสำเร็จ!

แคว้นฉู่ไม่ใช่แคว้นที่จะได้มาอย่างง่ายดายขนาดนั้น

ตอนนี้แคว้นฉู่ร่วมมือกับแคว้นเยียนและะแคว้นจ้าว มิหนำซ้ำยังมีแคว้นเฟิงเฉวี่ยนชนเผ่าเร่ร่อนที่อยู่ทางเหนือ สำหรับราชวงศ์อู่แล้ว ไม่แตกต่างจากภัยพิบัติหนึ่ง!

สถานการณ์ตึงเครียดมากจริงๆ!

สีหน้าของหลี่เหวินจวินปั้นยากนิดหน่อย ไม่นึกว่าสถานการณ์จะย่ำแย่กว่าที่นางคิดเอาไว้ ทั้งยังตกตะลึงกับการวิเคราะห์ความสามารถของหลี่จุ่นเป็นอย่างมาก มองออกได้ว่านี่เป็นการร่วมมือกันมุ่งร้ายของสี่แคว้น เพียงแค่มองจุดนี้ออก ก็บดขยี้ขุนนางในราชสำนักได้มากมายแล้ว!

พอจะพิสูจน์ได้ว่า หลี่จุ่นมีคุณสมบัติที่จะนั่งเคียงคู่หารือเรื่องทหารและเรื่องงานแผ่นดินกับเสด็จพ่อแล้ว!

ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ!

หลี่เหวินจวินเอ่ยขึ้นอย่างไร้เสียง “หากเป็นเช่นนี้ละก็ เช่นนั้นสำหรับราชวงศ์อู่ของเราแล้ว เป็นศึกที่ยากลำบากศึกหนึ่ง อย่างแรกแคว้นหลางจะแพ้ไม่ได้ ต้องสนับสนุนแคว้นหลาง อย่างที่สอง เหยียนอ๋องจะขยับไม่ได้ และชายแดนทางตอนเหนือเองก็ต้องป้องกันเอาไว้ แต่ราชวงศ์อู่ของเราไม่มีบุคคลที่แบกรับหน้าที่เป็นแม่ทัพใหญ่คอยอยู่ที่ชายแดนทางตอนเหนือ ฉะนั้นนี่เป็นทางตันทางหนึ่ง...”

สีหน้าของหลี่จุ่นราบเรียบ พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเอ่ยว่า

“ถูกต้อง อีกฝ่ายเห็นราชวงศ์อู่ของเราไม่มีแม่ทัพใหญ่คนที่สาม จึงวางกับดักที่จะโจมตี หากราชวงศ์อู่ของเราหาแม่ทัพขึ้นเหนือไม่ได้ภายในหนึ่งเดือน เช่นนั้น...”

หลี่จุ่นไม่ได้พูดออกมา แต่ความหมายไม่ต้องพูดก็เข้าใจได้

และสีหน้าของหลี่เหวินจวินเองก็ยิ่งปั้นยากขึ้น!

แม่ทัพที่จะขึ้นเหนือ...เสด็จพ่ออยากให้เจ้าขึ้นเหนืออย่างไรเล่า น้องหก!

นางไม่รู้ว่าควรบอกหลี่จุ่นหรือไม่

แต่ด้วยความสามารถที่หลี่จุ่นแสดงออกมาก่อนหน้านี้ สามารถอธิบายได้แล้วว่าเหตุใดอวี่เหวินไท่ซือจึงเสนอเขา เนื่องจากอวี่เหวินจิ้งรู้ดีว่าหลี่จุ่นมีความสามารถนี้!

อวี่เหวินจิ้งรู้ได้อย่างไร?

ในใจหลี่เวินจวินเคร่งเครียด

รู้สึกว่าสถานการณ์ของหลี่จุ่นซับซ้อนกว่าที่ตนคิดอยู่มาก ไม่นึกเลยว่าอวี่เหวินจิ้งเองก็สนใจหลี่จุ่นเช่นกัน และรู้จักดีกว่าตนเสียอีก นี่เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อที่สุด

“น้อง น้องหก ข้าขอถามเจ้าหน่อย หากเจ้าต้องเป็น...เป็นแม่ทัพที่เข้ารับตำแหน่งไปอยู่ชายแดนทางตอนเหนือใหม่นี่ เจ้า เจ้าจะเอาชนะศึกครั้งนี้อย่างไร?” จู่ๆ หลี่เหวินจวินก็กัดฟันถามขึ้นมา

หลี่จุ่นอึ้งไปในทันใด

การสมมติของหลี่เหวินจวินก็กล้าเกินไปหน่อยหรือเปล่า?

ให้เขาไปเป็นแม่ทัพปกป้องชายแดนทางตอนเหนือ?

ฉิงเอ๋อร์ดูต้นทางอยู่นอกประตูอย่างรู้งาน

สองพี่น้องนั่งลงในห้อง หลี่จุ่นถึงพูดต่อว่า

“ตามสถานการณ์ในตอนนี้ แคว้นเฟิงเฉวี่ยนแทบจะส่งกองกำลังทหารทั้งหมดไปโจมตีแคว้นหลาง เหลือบางส่วนเอาไว้ป้องกันเมืองหลวงเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ วิธีของข้าก็คือใช้กำลังทหารของชายแดนทางตอนเหนือของราชวงศ์อู่เรา จู่โจมเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนเลย ให้กองทัพใหญ่ของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนทางตอนใต้ไม่มีเวลามาสนใจแคว้นหลาง และรีบกลับมาปกป้องเมืองหลวงด้วยความรวดเร็ว!”

“ข้าเรียกว่า ล้อมแคว้นเฟิงเฉวี่ยนช่วยแคว้นหลาง!”

ล้อมเว่ยช่วยจ้าวยังไงล่ะ!

ฮี่

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่จุ่น นัยน์ตาของหลี่เหวินจวินก็หดตัวในทันใด มองหลี่จุ่นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกตะลึง ในใจราวกับแผ่นดินไหวแปดริกเตอร์!

กล้าหาญยิ่งนัก!

วิธีช่วยที่ทำให้คนแปลกใจ!

แต่ว่านี่เป็นสุดยอดวิธีที่อยู่เหนือความคาดหมายของทุกคนจริงๆ!

ไม่นึกเลยว่า หลี่จุ่นจะมีความเห็นเรื่องทหารได้ลึกซึ้งถึงเพียงนี้!

น่าเหลือเชื่อยิ่งนัก!

¹จงหยวน ในสมัยก่อนจงกั๋วจะมีค่าเท่ากับจงหยวน (จงกั๋ว ก็คือประเทศจีนในภาษาจีน)