องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 318

จวนเหยียนอ๋องขององค์ชายสี่

เมื่อถึงยามค่ำคืน องค์รัชทายาท องค์ชายสาม องค์ชายห้าและพวกองค์ชายเจ็ด มารวมตัวกันอยู่ในห้องโถงอีกครั้ง

โดยไม่มีข้อยกเว้น

ฟางต้าจงนักเล่าเรื่องแห่งหอชุนฮวา และเพื่อนร่วมงานแซ่หลิวของเขา ถูกเชิญมาเล่าเรื่องที่จวนเหยียนอ๋องอีกครั้ง

นี่เป็นครั้งที่สองแล้ว

และเป็นการรวมตัวกันครั้งที่สองขององค์ชายของราษฎรในปัจจุบัน นอกจากหลี่จุ่น

เนื่องจากมีครั้งแรกไปแล้ว องค์รัชทายาทในครั้งนี้ จึงทำตามความต้องการของตน สีหน้าเองก็นิ่งสงบเป็นอย่างมาก องค์ชายสี่เชิญมาฟังเรื่องเล่า แค่ฟังไปก็เท่านั้น

คนอื่นเองก็มีแผนในใจอยู่แล้ว

องค์รัชทายาทกับองค์ชายสี่นั่งด้วยกันอีกครั้ง

นักเล่าเรื่องที่อยู่บนเวที กำลังพูดน้ำไหลไฟดับ ที่กำลังพูดอยู่คือตอนต่อของไซอิ๋ว ศึกแห่งสันเขาสิงโตอูฐ!

แม้หนังสือวิเศษเล่มนี้ จะจบไปพักหนึ่งแล้ว แต่ความนิยมก็ยังไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย

ได้ยินว่าช่วงนี้หอเล่าเรื่องของหอชุนฮวา ผู้ฟังยังคงเนืองแน่น ทุกวันต้องเล่าเป็นสิบรอบ เสน่ห์ของไซอิ๋วนี้ไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ

“ท่านพี่องค์รัชทายาท ช่วงนี้ข้าได้ยินข่าวลือบางอย่างมา ไม่ทราบว่าท่านพี่สนใจจะฟังหรือไม่?”

องค์ชายสี่ขยับเข้าไปข้างหูองค์รัชทายาทอีกครั้ง แล้วเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

ใบหน้าของเขาแฝงไปด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย สีหน้าดังเดิม

ในใจองค์รัชทายาทตกตะลึงเล็กน้อย เขาเป็นกังวลและเกรงกลัวต่อน้องสี่ผู้นี้ของเขามาโดยตลอด และเห็นเป็นศัตรูตลอดมา

คำพูดที่พูดคราก่อนเหล่านั้น จนถึงตอนนี้องค์รัชทายาทก็ยังไม่ได้เข้าใจทั้งหมด ไม่รู้ว่าน้องชายผู้นี้ของตนคิดจะทำอะไรกันแน่

ด้วยเหตุนี้เมื่อตอนนี้ได้ยินคำพูดของเขา ในใจเขาก็ยิ่งระแวงขึ้นมา

แต่ถึงอย่างไรองค์รัชทายาทก็ยังเป็นองค์รัชทายาทอยู่วันยังค่ำ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็เสียกิริยาไม่ได้ ได้แต่เพียงแค่พยักหน้าเล็กน้อย

“น้องสี่มีอะไรอยากพูด ก็พูดมาเถิด”

องค์ชายสี่พยักหน้า ทว่าสีหน้ากลับค่อยๆ เย็นชาลงมา น้ำเสียงมีความจริงจังอยู่เล็กน้อย แล้วค่อยๆ เอ่ยว่า

“ท่านพี่องค์รัชทายาท ข้าได้ยินมาว่า...ในบรรดาลูกๆ ทั้งหมดของเสด็จพ่อในตอนนี้ ราวกับมีคนหนึ่งไม่ใช่ลูกแท้ๆ”

หืม?!!

นัยน์ตาขององค์รัชทายาทหดลงในทันใด จากนั้นหันหน้าไปมององค์ชายสี่ที่อยู่ข้างๆ อย่างเหลือเชื่อ จ้องเขาเขม็ง แล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้ากำลังพูดอะไรอยู่?!”

สีหน้าขององค์ชายสี่ยังคงเดิม เขาค่อยๆ ส่ายหน้า ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “แน่นอน ข้าจะรับผิดชอบสิ่งที่ข้าพูดทั้งหมด”