องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 317

เมื่อหลี่เหวินจวินออกไปจากจวนจิ่งอ๋อง สีหน้าก็ค่อยๆ เย็นยะเยือกขึ้นมา นางกำชับฉิงเอ๋อร์ที่อยู่ข้างๆ ด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“รีบส่งคนไปตรวจสอบ ว่าไท่ซือส่งคนมาสังเกตการณ์ที่จวนจิ่งอ๋องหรือไม่!”

ฉิงเอ๋อร์ไม่กล้าละเลย รีบพยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า “เพคะ องค์หญิง!”

ทุกอย่างที่เกี่ยวกับจิ่งอ๋อง องค์หญิงล้วนรอบคอบละใส่ใจอย่างไร้ที่เปรียบ ตอนนี้รู้ว่าอวี่เหวินจิ้งไท่ซือเองก็ซุ่มสังเกตการณ์จิ่งอ๋องอยู่เช่นกัน องค์หญิงจึงไม่มีทางไม่สนใจ

หลี่เหวินจวินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาและแววตาที่เย็นยะเยือก “ข้าจะดูซิว่าอวี่เหวินจิ้งคิดจะทำอะไรกันแน่?! หากข้ารู้ว่าเขาจะทำร้ายน้องหก เช่นนั้นแล้วถึงเขาจะเป็นไท่ซือ ข้าก็จะเป็นศัตรูกับเขาอย่างแน่นอน!”

ฉิงเอ๋อร์ฟังจนสีหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ

ในใจของหลี่เหวินจวิน ไม่มีผู้ใดเทียบเคียงกับหลี่จุ่นได้ เพื่อหลี่จุ่นแล้วองค์หญิงของตนยอมทำได้ทุกอย่าง!

นางไม่รู้ว่าควรประเมินองค์หญิงของตนอย่างไรดี แต่ระดับความใส่ใจที่องค์หญิงมีต่อจิ่งอ๋อง ทำให้คนคาดไม่ถึงอยู่นิดหน่อยจริงๆ

ตกลงนี่มันดีหรือแย่กันแน่?

ฉิงเอ๋อร์ไม่รู้

“องค์หญิงเพคะ ตอนนี้เราจะกลับจวนผิงอันหรือเพคะ?” ฉิงเอ๋อร์ถามขึ้น

หลี่เหวินจวินพยักหน้า “อืม กลับจวนก่อน”

ฉิงเอ๋อร์พยักหน้า

ตามวันงานแต่งของจิ่งอ๋องและเสิ่นจิงหงคุณหนูตระกูลเสิ่นที่ใกล้เข้ามา เรื่องแต่งงานของทั้งสองคน ก็แพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมืองหลวงด้วยความรวดเร็ว

ในท้องพระโรง ย่อมไม่ต้องพูดมาก ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ในเมืองหลวงเองต่างก็ได้รับเทียบเชิญงานแต่งกันอย่างต่อเนื่อง แม้จะเป็นในหมู่ประชาชน ก็ได้ยินเรื่องใหญ่นี้เช่นกัน

หากเป็นก่อนหน้านี้ อย่างมากหมู่ประชาชนก็เพียงแค่ทอดถอนใจ แต่ตอนนี้แตกต่างออกไปแล้ว ชื่อเสียงด้านโคลงกลอนของหลี่จุ่นดังกระฉ่อนไปไกล แม้จะเป็นราษฎรที่รู้หนังสือไม่กี่ตัว ต่างก็ต้องเอ่ยบทกลอนประเภท ‘ฝนที่ดีตกต้องตามฤดูกาล’ ได้

ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงกวีปัญญาชนในเมืองหลวง กระทั่งสถานที่อโคจร หอเล่าเรื่องเอย หอฟังเพลงเอย ที่หาความรื่นเริงกับนางคณิกาเอย ต่างสนใจในเรื่องนี้เป็นอย่างมาก

“ไม่นึกเลยว่าจิ่งอ๋องจะแต่งงานแล้ว นี่ช่างกะทันหันจริงๆ!”

“ใช่แล้ว นึกย้อนกลับไปเมื่อหลายเดือนก่อน จู่ๆ จิ่งอ๋องก็โดดเด่นขึ้นมา ประหลาดใจแก่คนไปทั่ว กลอนบทนั้น ช่างน่าทึ่งจริงๆ!”

“ใช่แล้ว ได้ยินมาว่าจิ่งอ๋องเกิดมารูปงามเป็นอย่างมาก หล่อเหลาสง่าไร้ที่เปรียบ ไม่ใช่คนที่สตรีทั่วไปจะคู่ควร”

“คิดดูสิจิ่งอ๋อง ไม่เพียงแต่เกิดมารูปงามเช่นนี้เท่านั้น กระทั่งยังมีพรสวรรค์ด้านโคลงกลอนที่ยากจะพานพบอีกด้วย แต่ได้ยินมาว่าคุณหนูตระกูลเสิ่นผู้นั้นมีชาติกำเนิดเป็นลูกของแม่ทัพ...นี่ นี่จะคู่ควรกับจิ่งอ๋องได้อย่างไร? นี่เข้าท่าเสียที่ไหน?”