องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 33

การล่าสัตว์ฤดูหนาวเริ่มขึ้นแล้ว

มีคนเอาสาส์นมาให้แต่เช้า แจ้งให้หลี่จุ่นรีบไปรวมตัวที่สวนของราชวงศ์ทางทิศเหนือ

หลี่จุ่นและหยางจงนั้นเก็บข้าวของ และนำอุปกรณ์ที่เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ออกเดินทาง

ส่วนจ้าวเฟยเอ๋อร์และหวังเยียนหรันนั้น แน่นอนว่ากำลังมุ่งหน้าไปยังทางทิศเหนือของเมืองเช่นกัน

ทั้งสองคนพึ่งออกมาจากวัง ก็ได้เห็นขบวนเดินทางขององค์รัชทายาท ยิ่งใหญ่สมเกียรติ มีนางกำนัลและองครักษ์มากมายอารักขาตามขบวน

ช่างแตกต่างจากพวกเขาสองคนราวฟ้ากับเหว ขนาดแค่เกี้ยว หลี่จุ่นยังไม่มีเลย

หลี่จุ่นและหยางจง รีบโค้งคำนับและหลบทางให้ขบวนเสด็จขององค์รัชทายาทไปก่อนทันที

หลี่จุ่นเหลือบมองเกี้ยวอันยิ่งใหญ่ แต่กลับมองไม่เห็นเสด็จพี่ของตนเอง

ไม่เพียงแค่นี้

หลี่จุ่นเคยได้เจอกับองค์รัชทายาทตอนที่ตนยังเด็ก ก่อนที่อีกฝ่ายจะได้รับตำแหน่ง หลังจากนั้นเขาก็ไม่เคยได้เจออีกฝ่ายอีกเลย

น่าจะเจ็ดแปดปีแล้ว ที่ไม่ได้เจอเสด็จพี่คนนี้

หลี่จุ่นพอจะจำหน้าตาอีกฝ่ายได้ จากความทรงจำของเจ้าของร่าง แน่นอนว่าอีกฝ่ายหน้าตางดงามไม่เลว แม้จะเทียบกับหลี่จุ่นไม่ได้ แต่ก็ยังถือว่าหน้าตาดีอยู่

ได้ยินมาว่าลูกสาวของขุนนางมากมาย ต่างรอวันที่องค์รัชทายาทเลือกพระชายา แม้ว่าจะไม่เคยเจอเขา แต่แค่คิดก็พอจะเดาออกว่า องค์รัชทายาทหน้าตาต้องไม่แย่อย่างแน่นอน

“องค์ชาย เดี๋ยวข้าน้อยจักไปหารถม้ามาให้ ดีหรือไม่ขอรับ?”

หยางจงเห็นว่าองค์ชายของตนนั้น ไม่มีขบวนเดินทางอะไรเลย ในวังนี้ขนาดแค่เกี้ยวก็ยังไม่มี เมื่อเห็นขบวนเสด็จขององค์รัชทายาทแล้ว ก็รู้สึกทนไม่ไหว

หลี่จุ่นนิ่งคิด

แม้ว่าการไปทางทิศเหนือของเมืองครั้งนี้จะไม่ไกลมาก แต่หากว่าเดินเท้าไป มันจะทำให้ล่าช้า อีกทั้งหากไปสาย จะต้องโดนองค์ชายสามและองค์ชายห้าเล่นงานอย่างแน่นอน ใช้รถม้าน่าจะดีหน่อย

เขาพยักหน้ารับ คิดว่าจะให้หยางจงไปเตรียมรถม้ามา

ทว่าหยางจงยังไม่ทันได้ไปเตรียมการ ทั้งสองคนก็เจอกับขบวนเสด็จขององค์หญิงใหญ่หลี่เหวินจวิน แห่งตำหนักชิ่งหนิงที่กำลังออกจากวังมาเหมือนกัน

ยิ่งใหญ่สมฐานะ แม้ไม่ได้อลังการเหมือนกับขององค์รัชทายาท แต่ขบวนก็ไม่ได้เล็กเลย ทั้งสองคนรีบก้มโค้งและหลบทางให้ทันที

“หยุดก่อน!”

ตอนที่ขบวนเสด็จผ่านทั้งสองคนไปนั้น อยู่ๆ ก็มีเสียงของนางกำนัลตะโกนออกมาจากในรถม้า รถม้าหยุดลงทันที ม่านมุขโดนเปิดออกมา เผยให้เห็นใบหน้างดงามของหลี่เหวินจวิน

หลี่เหวินจวินมองหลี่จุ่นที่กำลังโค้งตัวทำความเคารพอยู่ด้านข้างรถม้า นางเอ่ยออกมาทันที “น้องหก ขึ้นมา ไปพร้อมกันกับพี่เถิด”

หลี่จุ่นเงยหน้าขึ้นทันที เมื่อเห็นรอยยิ้มงดงามของหลี่เหวินจวินแล้ว เขาชะงักงันไป

หยางจงรีบเอ่ยออกมาทันที “องค์ชาย รีบขึ้นรถเถิด กระหม่อมจักตามไปที่หลังเอง”

หลี่จุ่นลังเลอยู่สักพัก ก่อนที่จะยกมือคำนับหลี่เหวินจวิน

“ถ้าอย่างนั้น ต้องขอบพระทัยเสด็จพี่เป็นอย่างมากขอรับ”

พูดจบ เขาก็เข้าไปในรถม้าของหลี่เหวินจวินอย่างไม่เกรงใจ ในทันที