องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 34

หลี่เหวินจวินพยักหน้า สายตาของนางอ่อนโยน

นางหันไปมองยังทางที่หลี่จุ่นเดินหายไป เเล้วยิ้มออกมาบางๆ

“ดูท่าเเล้ว น้องหกน่าจะมีพรสวรรค์จริงๆ ที่เมื่อก่อนมองดูเเล้วไม่เอาไหน น่าจะเพราะไม่อยากจะทำอะไรเท่านั้นเอง”

สีหน้านางกำนัลเต็มไปด้วยความลังเล อยู่ๆ นางก็กัดฟันเเล้วเอ่ยออกมา

“องค์หญิง หลายปีที่ผ่านมานี้ ท่านสั่งคนให้คอยคุ้มครององค์ชายหกอยู่ลับๆ เพราะอันใดหรือ? ถ้าเทียบกับองค์ชายองค์อื่นๆ เเล้ว ท่านดูจะใส่ใจองค์ชายหกเป็นพิเศษ……..”

หลี่เหวินจวินขมวดคิ้วมุ่น น้ำเสียงเยือกเย็น นางเอ่ยออกมา “ชิงเอ๋อร์ วันนี้เจ้าพูดมากเกินไปเเล้วนะ”

“หม่อมฉันมิกล้า” นางกำนัลนามว่าเสี่ยวชิงนั้นร่างกายสั่นเทา ใบหน้าขาวซีด นางรีบคุกเข่าลงทันที

หลี่เหวินจวินปรายตามอง สายตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น

นางเอ่ยออกมาเสียงเรียบ “ลุกขึ้นเถิด”

ผู้ที่เข้าร่วมการล่าสัตว์ฤดูหนาวครั้งนี้ มีองค์หญิงใหญ่หลี่เหวินจวิน องค์รัชทายาท องค์ชายสาม องค์ชายสี่ องค์ชายห้า หลี่จุ่น เเละก็มีบรรดาลูกหลานของพวกขุนนาง

อย่างเช่น ท่านหญิงจ้าวเฟยเอ๋อร์แห่งจวนเหยียนอ๋อง หวังเยียนหรันลูกสาวของหวังโส่วหนิง เป็นต้น

ในตอนสุดท้ายนั้น กลุ่มในการล่าสัตว์ครั้งนี้ น่าจะไม่เกินหกกลุ่ม แบ่งเป็นกลุ่มขององค์ชายทั้งหกคน ทว่า หลี่จุ่นคาดเดาว่า องค์ชายสามเเละห้าน่าจะจับกลุ่มอยู่กับองค์รัชทายาท

เพราะว่า

สองคนนี้น่าจะหวังพึ่งใบบุญ ในอนาคตเมื่อองค์รัชทายาทขึ้นครองราชย์ ทั้งสองคนก็จะได้ดิบได้ดีไปด้วย ดังนั้นเพื่ออนาคต ใครจะยอมทิ้งโอกาสที่จะได้ประจบรัชทายาทกัน

หลี่จุนรอหยางจงมา จากนั้นจึงได้รับคำสั่งให้ไปรวมตัวกันที่ตำหนักเฟิงหยาง ตอนที่ทั้งสองคนมาถึง หลี่เจิ่งกำลังนั่งรออยู่บนบัลลังก์เเล้ว

เมื่อเห็นว่าทุกคนมากันครบเเล้ว หลี่เจิ่งก็มอบหน้าที่อธิบายกติกาให้แก่ขันทีหวังเหลียน

กติกานั้นง่ายมาก

เวลาในการล่าสัตว์นั้นมีทั้งหมดเจ็ดวัน กลุ่มที่แข่งขันมีทั้งหมดสี่กลุ่ม เมื่อดำเนินการแข่งขันไปแล้วสองวันจะทำการนับสัตว์ที่ล่ามาได้ กลุ่มที่ได้น้อยที่สุด จะตกรอบไปก่อนหนึ่งกลุ่ม

จากนั้นวันที่สาม จะมีสามกลุ่มที่ต้องเเข่งขันกัน วันที่ห้าทำการคัดกลุ่มที่ต้องตกรอบไปอีกกลุ่ม สองวันสุดท้าย จะเหลือเพียงสองกลุ่มที่ต้องเเข่งขันเพื่อชัยชนะ!

การล่าสัตว์เริ่มขึ้นก่อน

รอจนการแข่งขันล่าสัตว์จบลง ฮ่องเต้ก็จะทำการจัดงานเลี้ยง ถึงตอนนั้นขุนนางทั้งหลายในเมืองก็จะมารวมตัวกัน ส่วนพวกหลี่จุ่นก็จะเริ่มการแข่งขันรายการที่สอง

การแต่งกลอน เพื่อเฉลิมฉลองการล่าสัตว์ฤดูหนาว!

ถึงตอนนั้นก็จะดูคะแนนของสองรายการรวมกัน และประกาศรายชื่อกลุ่มที่ชนะเลิศ กลุ่มที่ทำคะแนนได้ดีที่สุด จะได้รับรางวัลที่ฮ่องเต้พระราชทานให้

เมื่อฟังกติกาจบ หลี่จุ่นก็ขมวดคิ้วมุ่น

ถ้าเกิดว่าเขาอยากจะสลัดฉายาองค์ชายไม่เอาไหนออกไป ถ้าอย่างนั้นเขาก็ต้องได้ที่สองเป็นอย่างน้อย เพราะว่าการเเข่งขันมีสี่กลุ่มเท่านั้นเอง

องค์ชายสามเเละห้าอยู่กลุ่มเดียวกับองค์รัชทายาทจริงๆ ส่วนองค์ชายสี่มีกลุ่มเป็นของตนเอง องค์หญิงใหญ่อีกกลุ่มหนึ่ง รวมกับกลุ่มของเขา ทั้งหมดสี่กลุ่ม

แน่นอน ว่าลูกชายหญิงของขุนนาง ไม่มีคนไหนกล้ามาอยู่กลุ่มเดียวกับเขา

“เอาล่ะ องค์ชายทุกท่าน กระหม่อมได้อธิบายกติกาจบเเล้ว ทุกท่านมีคำถามอะไรหรือไม่ขอรับ?”

หวังเหลียนเอ่ยถาม