องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 374

เสิ่นคั่วเอ่ยด้วยใบหน้าไร้ริ้วอารมณ์ “เรื่องที่สมัครใจทั้งสองฝ่ายจะเรียกว่าชั่วช้าได้อย่างไร ถ้าเจ้าไม่อยากขึ้นเหนือ ไม่เป็นไร เลือกวันแล้วเอาไปตัดหัวหน้าตลาดก็จบ”

หลี่จุ่นจ้องเสิ่นคั่ว เอ่ยด้วยเสียงเยือกเย็น “ข้าไม่เข้าใจจริง ๆ จะให้ข้าขึ้นเหนือไปทำอะไร พวกท่านโอ้อวดตนเองว่าวางกลยุทธ์ได้ทุกอย่าง แล้วยังถึงขนาดไร้ช่องโหว่ไร้ข้อผิดพลาด เรื่องยกทัพจับศึก มันก็ง่ายอย่างนี้เหมือนกันมิใช่หรือ ”

“ข้าไม่เคยทำศึกมาก่อน และไม่เคยคลุกคลีกับเรื่องรบราอะไรด้วย พวกท่านเอาความกล้ามาจากไหน คิดว่าข้าจะทำได้อย่างงั้นหรือ หรือไม่กลัวว่าชายแดนทางเหนือจะแตกจนทำให้แผ่นดินล่มสลายด้วยน้ำมือของข้า!”

ใบหน้าเสิ่นคั่วยังคงไร้ริ้วอารมณ์ดังเดิม ตอบ “เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องพวกนี้ ถ้าเจ้านำทัพไม่เป็น ย่อมมีคนสอน ถ้าเจ้ากลัวว่าศัตรูจะแข็งแกร่งตีชายแดนแตก นั่นเป็นเรื่องที่ไม่ต้องกังวลเข้าไปใหญ่ ถ้าเจ้าทำไม่ได้ ถึงตอนนั้นย่อมมีคนรับช่วงต่อ!”

“หึ!”

หลี่จุ่นแค่นหัวเราะพูด “ไร้เดียงสาจริง ๆ เรื่องในสนามรบพริบตาเดียวเปลี่ยนแปลงพันหมื่นโอกาสรบแวบเดียวก็หายไป จะแทนที่ก็แทนกันได้ง่าย ๆ อย่าที่พูดหรือ เสิ่นไท่ฟู่คงไม่เคยเข้าสนามรบกระมัง แม้ท่านจะวางแผนออกอุบายในห้องพระโรงได้ ก็ไม่แน่ว่าจะเก่งเรื่องในสนามรบ! พูดเรื่องสงครามบนกระดาษ น่าขันสิ้นดี!”

เสิ่นคั่วหัวเราะ มองหลี่จุ่นแล้วเอ่ย “จิ่งอ๋อง เจ้าบอกว่าเจ้านำทัพจับศึกไม่เป็น เมื่อครู่แค่พูดไม่กี่คำแฝงพิชัยสงครามล้ำเลิศ ถ้าเจ้านำทัพไม่ได้ แล้วใครจะทำได้!”

หลี่จุ่น “...”

เฮ้ย!

ทำไมพูดไม่รู้เรื่องเนี่ย!

ทำสงครามธรรมดาอย่างนี้ ง่ายอย่างนี้ แล้วจะไม่ตายเหรอะ!

หลี่จุ่นปวดหัวตุบ ๆ

เสิ่นคั่วต้องเข้าใจหลักการพวกนี้อยู่แล้ว แต่ทำไมต้องดึงดันจะให้เขาขึ้นเหนือให้ได้นะ

หลี่เจิ้งก็เหมือนกัน!

อวี่เหวินจิ้งก็ด้วย!

บ้าไปหมดแล้ว!

พวกคนใหญ่คนโตคิดว่าเขาทำได้กันหมด แต่เขาทำได้หรือไม่ได้ เขาไม่รู้ตัวเหรอะ!

นึกว่าเล่นเกมอยู่หรือไง! อาศัยเอพีเอ็ม1เหรอะ!

เสิ่นคั่วเอ่ย “ตอนนี้มีสองเส้นทางอยู่ตรงหน้าเจ้า หนึ่ง เจ้าขึ้นเหนือเดี๋ยวนี้ เอาไว้ทำงานสำเร็จต่อต้านศัตรูแข็งแกร่งได้แล้ว เจ้าจะได้ที่อยู่ขององค์หญิงใหญ่ สอง เจ้าปฏิเสธ เลือกวันประหาร”

อะไรนะ!

เขายังจะเลือกได้หรือนั่น!

นี่มันบีบให้เขาเลือกทางแรกชัด ๆ!

ใช้ที่อยู่ของน่าหลันเหวินมาจูงใจเขา จูงใจให้เขาเลือกทางแรก

แผนการเห็นโต้ง ๆ จริงแท้!

ลำบากหลี่เจิ้งจริง ๆ เลยนะ เพื่อให้เขาขึ้นเหนือ ยังหักใจสละองค์หญิงราชวงศ์อยู่ที่ฉลาดล้ำเลิศได้!

นี่หลี่เจิ้งเชื่อว่าเขาไม่กลัวตายขนาดนี้เลยเหรอ!

“ได้ ตกลง!”

หลี่จุ่นรู้ว่าตัวเองไม่มีทางเลือก จึงตกปากรับคำเสียงหนัก “ข้า ข้ามีเงื่อนไข!”

เสิ่นคั่วหัวเราะแล้วพูด “ขอเพียงไม่เกินไป ข้าจะรับปากเจ้าแทนฝ่าบาท”