องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 38

อุทยานหลวง ตำหนักเฟิงหยาง

หลี่เจิ้งนั่งอยู่ด้านหน้าโต๊ะยาว กำลังตรวจอ่านฎีกา เดี๋ยวก็ทำสีหน้าเคร่งขรึม เดี๋ยวก็ทำสีหน้านิ่งเงียบ

หวังเหลียนยืนอยู่ข้างๆ มีจดหมายจากสนามล่าสัตว์ส่งผ่านนกพิราบสื่อสารมาอย่างต่อเนื่อง

หลี่เจิ้งจิบน้ำชาเข้าไปหนึ่งคำ และเงยหน้าพูดขึ้นว่า “หัวหน้าขันทีหวัง องค์ชายแต่ล่ะท่านล่าสัตว์เป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”

หวังเหลียนรายงานกลับไปอย่างว่องไว “ทูลฝ่าบาท ตามรายงานที่ส่งมา องค์ชายสี่ล่าสัตว์ได้แล้วสิบเอ็ดตัว บัดนี้ได้นำหน้าองค์ชายองค์หญิงท่านอื่นแล้วพ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาทล่าได้แปดตัว องค์หญิงใหญ่ล่าได้หกตัวพ่ะย่ะค่ะ”

หลี่เจิ้งแสดงสีหน้าที่คาดไม่ถึง “เจ้าสี่ทำให้ข้าคาดไม่ถึงเป็นเป็นอย่างยิ่ง ใช่แล้ว เจ้าหกล่ะ?ทำไมไม่มีชื่อเขาล่ะ เขาล่าได้กี่ตัวแล้ว?”

ไม่รอให้หวังเหลียนตอบก่อน หลี่เจิ้งก็ยิ้มและพูดขึ้นว่า “เจ้าหกก็ทำให้ข้าคาดไม่ถึงเช่นกัน นึกไม่ถึงเลยว่าบุตรหัวแก้วหัวแหวนของเหยียนอ๋องจะสามารถเกลี้ยกล่อมให้เขายอมไปได้”

“ทูลฝ่าบาท องค์ชายหกยังไม่สามารถล่าสัตว์ได้แม้แต่ตัวเดียวพ่ะย่ะค่ะ... ” น้ำเสียงของหวังเหยียนดูมีความลังเลใจ

“อืม?”

หลี่เจิ้งขมวดคิ้วขึ้นมา “ฝีมือยิงธนูของจ้าวเฟยเอ๋อร์ถูกขนานนามว่าเป็นมือหนึ่งในเมืองหลวงมิใช่หรือ? ผ่านมานานเช่นนี้ทำไมถึงยังล่าสัตว์ไม่ได้สักตัว?”

หวังเหลียนคิดอยู่สักพักก่อนจะกัดฟันพูดขึ้นว่า

“ฝ่าบาท ตามรายงานของผู้สอดแนมส่งข่าวมาว่า องค์ชายหกเหมือนจะร่วมมือกับองค์หญิงใหญ่ ท่านหญิงจ้าวเฟยเอ๋อร์และหวังเยียนหรันก็อยู่ใต้บัญชาขององค์หญิงใหญ่ ทำทุกอย่างที่ได้รับสั่งพ่ะย่ะค่ะ...”

“อะไรนะ?”

หลี่เจิ้งอึ้งไปชั่วขณะ “เจ้าบอกว่าเจ้าหกร่วมมือกับองค์หญิงใหญ่งั้นรึ?”

“ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท?

หลี่เจิ้งเหม่อลอยอยู่สักพัก สีหน้าเต็มไปด้วยความคาดไม่ถึง

ผ่านไปสักระยะแววตาที่ดูลึกล้ำจนยากที่จะคาดเดา พูดพึมพำออกมาว่า “ระยะนี้เจ้าหกมักจะทำให้ข้ารู้สึกประหลาดใจอยู่บ่อยครั้ง”

หวังเหลียนพูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “ทูลฝ่าบาท ระยะนี้องค์ชายหกมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากพ่ะย่ะค่ะ”

หลี่เจิ้งค่อยๆพยักหน้า แต่กลับพูดขึ้นมาอย่างน่าแปลกใจ “เปลี่ยนแปลงมาก ไม่ถือว่าเป็นเรื่องดี”

ค่ายชั่วคราวหลี่จุ่น

หลี่จุ่นดึงคันธนูจนโค้งงอแล้วยิงออกไป มองดูลูกศรที่ติดอยู่บนลำต้น จากนั้นก็ส่ายหน้าเบาๆ

เขายิงไปแล้วสิบกว่าดอก แต่มีเพียงสองดอกเท่านั้นที่สามารถยิงถูกลำต้น อีกทั้งยังแรงไม่พอ คงไม่สามารถยึดติดได้อย่างมั่งคง

สิ่งที่เกิดขึ้น เป็นไปตามอย่างที่ตนเองคิดเอาไว้ไม่มีผิด

เขาไม่ชำนาญด้านการยิงธนูจริงๆ

สิ่งสำคัญคือ แม้แต่คันธนูก็ไม่สามารถดึงให้กางออกอย่างเต็มที่ แล้วจะไปยิงล่าสัตว์ได้อย่างไร?

ทุกอย่างไม่มีประโยชน์เลย